Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mieszanki zboz z grochem
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1997-1999 badano zdrowotność źdźbeł pszenicy ozimej uprawianej po zbożach jarych w czystych siewach, ich mieszankach oraz ich mieszankach z grochem. Przedplon w największym stopniu wpłynął na porażenie przez Gaeumannomyces graminis, a następnie Fusarium spp. Najmniej porażonych roślin przez G. graminis stwierdzono po owsie i owsie z grochem. Najsłabsze porażenie przez Fusarium spp. obserwowano po owsie z jęczmieniem, najsilniejsze po pszenżycie. Spośród patogenów zasiedlających podstawę źdźbła pszenicy dominowały Fusarium spp., zwłaszcza F. avenaceum.
W doświadczeniu polowym przeprowadzonym na glebie kompleksu pszennego dobrego w latach 2002-2004 porównywano plonowanie 8 wariantów mieszanek zbóż jarych z grochem różniących się rodzajem komponentu zbożowego (jęczmień nagoziarnisty, jęczmień oplewiony, owies nagoziarnisty, owies oplewiony) i udziałem grochu w mieszance (28 i 35 nasion•m⁻²). Mieszanki jęczmienia z grochem dawały większe plony nasion, białka i energii metabolicznej (dla trzody chlewnej) niż mieszanki owsa z grochem. Mieszanki z udziałem oplewionych form tych zbóż plonowały wyżej od mieszanek z udziałem form nagoziarnistych.
W latach 1999-2001 w Stacji Badawczej Pałuckiej Hodowli Roślin - Grupa DANKO, w Sobiejuchach, koło Żnina, woj. kujawsko-pomorskie przeprowadzono doświadczenie na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Uwzględniono w nim trzy czynniki: I) rodzaj zboża jarego jako komponent mieszanki: jęczmień jary odmiany Rataj, owies nagi odmiany Akt i pszenżyto jare odmiany Wanad; II) gęstość siewu grochu w mieszance: 30, 45 i 60 szt.•m⁻²•; III) odmiana grochu: Bursztyn, Ramrod, Dawo i Turkan. Wielkość i stabilność plonu mieszanek grochu ze zbożami zależała od plonowania roślin zbożowych. Rośliny grochu okazały się słabszymi konkurentami od zbóż w mieszankach, stąd plony grochu były tym słabsze im większe były plony ziarna zbóż. Największe walory agrotechniczno-produkcyjne wykazały mieszanki jęczmienia jarego z krótkołodygowymi odmianami grochu (Dawo, Ramrod) wysiewanymi w dość dużej gęstości 45 lub 60 nasion na 1 m² oraz mieszanki tych odmian w gęstości siewu 60 nasion•m⁻² z pszenżytem jarym. Owies nagoziarnisty z grochem okazał się wyraźnie gorszą mieszanką od mieszanek jęczmienia lub pszenżyta z grochem, wskutek niskiego i zmiennego w latach plonowania tej formy owsa.
Badania eksperymentalne prowadzono w Stacji Badawczej Wydziału Rolniczego ATR w Mochełku, koło Bydgoszczy, na glebie kompleksu żytniego dobrego, w latach 1999-2001. W doświadczeniu 2-czynnikowym, w układzie losowanych podbloków, w trzech powtórzeniach, na poletkach o powierzchni 20 m², czynnikiem I, rozmieszczonym w podblokach był gatunek zboża jarego (jęczmień, owies, pszenżyto), czynnikiem II, rozlosowanym na poletkach, było 7 odmian grochu (Bursztyn, Dawo, Jaspis, Ramrod, Przemko, Turkan i Wiato) różniących się pod względem przydatności użytkowej oraz budowy morfologicznej. O plonach mieszanek decydował głównie poziom plonowania w nich rośliny zbożowej. Plony grochu w mieszankach ze zbożami były niskie i bardzo zmienne w latach. Znaczne wypadanie roślin grochu z łanu podczas wegetacji, skrócenie łodyg, wykształcanie małej liczby strąków oraz mniejsza dorodność nasion dotyczyła siewów mieszanych. Stąd plony grochu w mieszankach były na ogół małe, lecz wyraźnie powiązane z indywidualnymi reakcjami odmianowymi na taką uprawę. Spośród porównywanych 21 mieszanek najwięcej walorów agrotechniczno-użytkowych wykazały mieszanki owsa ze wszystkimi odmianami grochu, zwłaszcza Wiato i Bursztyn, oraz mieszanka jęczmienia jarego z grochem odmiany Jaspis.
Celem pracy było określenie wartości przedplonowej dla pszenicy ozimej następujących roślin: pszenicy jarej, pszenżyta jarego, grochu siewnego i mieszanek pszenicy jarej z grochem siewnym oraz pszenżyta jarego z grochem siewnym o udziale komponentów 80 + 20% i 40 + 60%. Oceniano masę resztek pożniwnych, nagromadzenie azotu ogółem, fosforu i potasu. Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2001- -2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Zawadach na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Największą masę resztek pożniwnych pozostawiło pszenżyto jare, a najmniejszą groch siewny. Masa resztek pożniwnych mieszanek pszenżyta jarego z grochem siewnym była istotnie większa i zgromadziła więcej azotu ogółem, fosforu i potasu niż masa resztek pożniwnych mieszanek pszenicy jarej z grochem siewnym. Plon ziarna pszenicy ozimej, elementy struktury plonu i zawartość białka ogólnego w ziarnie były istotnie różnicowane przez warunki pogodowe i przedplon. Groch siewny oraz mieszanki pszenicy jarej lub pszenżyta jarego z grochem siewnym korzystniej oddziaływały na poziom plonowania pszenicy ozimej niż zboża będące komponentami mieszanek. Zwiększenie udziału grochu siewnego w mieszankach z pszenicą jarą i pszenżytem jarym z 20 do 60% istotnie zwiększało plon ziarna i zawartość białka ogólnego w ziarnie pszenicy ozimej. Przyjmując za kryterium oceny plon ziarna, najlepszym przedplonem dla pszenicy ozimej w warunkach glebowo-klimatycznych środkowowschodniej Polski okazał się groch siewny i mieszanka pszenżyta jarego z 60-procentowym udziałem grochu siewnego.
W przeprowadzonych w latach 1999-2001 badaniach oceniano możliwość zastosowania wybranych herbicydów do zwalczania chwastów w uprawie mieszanki zbożowo-strączkowej, której komponentami były: pszenica jara, jęczmień jary, owies oraz groch. Doświadczenia polowe założone zostały na terenie Polowej Stacji Doświadczalnej w Winnej Górze, w czterech powtórzeniach na glebie płowej. Mieszanki uprawiano w następującym składzie procentowym: groch 50% + pszenica jara 25% + jęczmień jary 25% (rok 1999) oraz groch 50% + pszenica jara 20% + jęczmień jary 20% + owies 10% (lata 2000-2001). Ocena selektywności badanych środków wyrażona została w procentach w porównaniu do obiektu kontrolnego, na którym nie prowadzono ochrony chemicznej. Jak wynika z prowadzonych obserwacji wysokość zebranych plonów mieszanki oraz nasilenie uszkodzeń poszczególnych gatunków uzależnione były od przebiegu warunków pogodowych w poszczególnych latach doświadczeń. Bezpieczne dla ocenianej mieszanki zbożowo-strączkowej okazały się substancje: pendimetalina, bentazon, pirydat oraz mieszanina bentazon + MCPA, natomiast silne uszkodzenia powodowały cyjanazyna (w zbożach) oraz amidosulfuron i chlopyralid (w grochu).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.