Badania eksperymentalne prowadzono w Stacji Badawczej Wydziału Rolniczego ATR w Mochełku, koło Bydgoszczy, na glebie kompleksu żytniego dobrego, w latach 1999-2001. W doświadczeniu 2-czynnikowym, w układzie losowanych podbloków, w trzech powtórzeniach, na poletkach o powierzchni 20 m², czynnikiem I, rozmieszczonym w podblokach był gatunek zboża jarego (jęczmień, owies, pszenżyto), czynnikiem II, rozlosowanym na poletkach, było 7 odmian grochu (Bursztyn, Dawo, Jaspis, Ramrod, Przemko, Turkan i Wiato) różniących się pod względem przydatności użytkowej oraz budowy morfologicznej. O plonach mieszanek decydował głównie poziom plonowania w nich rośliny zbożowej. Plony grochu w mieszankach ze zbożami były niskie i bardzo zmienne w latach. Znaczne wypadanie roślin grochu z łanu podczas wegetacji, skrócenie łodyg, wykształcanie małej liczby strąków oraz mniejsza dorodność nasion dotyczyła siewów mieszanych. Stąd plony grochu w mieszankach były na ogół małe, lecz wyraźnie powiązane z indywidualnymi reakcjami odmianowymi na taką uprawę. Spośród porównywanych 21 mieszanek najwięcej walorów agrotechniczno-użytkowych wykazały mieszanki owsa ze wszystkimi odmianami grochu, zwłaszcza Wiato i Bursztyn, oraz mieszanka jęczmienia jarego z grochem odmiany Jaspis.