W dwóch ścisłych doświadczeniach polowych, w warunkach gleby lekkiej i niedoboru opadów rejonu pomorsko-kujawskiego badano wpływ następczy uprawy bobiku odmian Nadwiślański i Dino, pszenicy jarej ‘Eta’ i pszenżyta jarego ‘Maja’ w zasiewach jednogatunkowych i ich wzajemnych mieszanek o różnym udziale komponentów w normie wysiewu. Pod przedplon stosowano dwie dawki azotu 50 i 100 kg/ha. Rośliną testującą wartość stanowiska była pszenica ozima, uprawiana bez nawożenia. Jak wykazały badania własne różnicowanie nawożenia azotem roślin przedplonowych tylko nieistotnie zwiększało plony rośliny następczej. Odmiany bobiku Nadwiślański i Dino (lepszy niż Nadwiślański) w siewie czystym były dla pszenicy ozimej najlepszymi, a pszenica jara i pszenżyto jare najgorszymi przedplonami. Wprowadzenie bobiku do zasiewów pszenicy jarej i pszenżyta jarego miało korzystne działanie następcze. Porównując działanie następcze badanych mieszanek można stwierdzić, że po mieszance bobiku ‘Nadwiślański’ 50 % z pszenżytem zbierano najwyższe plony nasion, a masa całych roślin pszenicy ozimej była najwyższa po mieszance ‘Dino’ 70 % z pszenicą jarą i ‘Dino’ 70 % z pszenżytem jarym.