Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  metody laserowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
We wstępie do artykułu przedstawiono stosunkowo nową dziedzinę badań – proteomikę, w obrębie której analizowane są: skład, budowa i funkcja białek oraz zachodzące pomiędzy nimi interakcje. W kolejnych rozdziałach opisano najważniejsze techniki analityczne proteomiki: elektroforezę dwukierunkową, metodę laserowej desorpcji/jonizacji próbki wspomaganej matrycą z analizatorem czasu przelotu (MALDI-TOF) oraz elektrorozpraszanie jonizacyjne (ESI, electrospray ionization). W celu przybliżenia zagadnień związanych z proteomiką w opracowaniu zaprezentowano przykłady analizy proteomu drobnoustrojów, w tym wybranych patogenów (Staphylococcus aureus, Vibrio cholerae, Bacillus subtilis, Mycobacterium avium, Borrelia ssp., Aspergillus flavus). Na podstawie wyników badań proteomu udokumentowano możliwość identyfikacji gatunku oraz badanie metabolizmu mikroorganizmu i interakcji gospodarz–patogen, a nawet możliwość różnicowania potencjału enzymatycznego mikroorganizmów utylizujących surowce ligninocelulozowe. W podsumowaniu zaznaczono potencjał analizy proteomicznej, przydatnej w wielostronnej charakterystyce drobnoustrojów.
Automatyzacja pomiarów wysokościowych w sieciach odtwarzalnych i innych wyznaczeniach z udziałem laserowej prostej lub płaszczyzny odniesienia jest najczęściej realizowana przy użyciu różnego rodzaju układów fotodetekcyjnych. W pracy, będącej rozwinięciem wyżej wymienionej tematyki, przedstawiono dwa modele wieloelementowego układu fotodetekcyjnego współpracującego z ustaloną lub wirującą wiązką laserową. Dla obu modeli określono tzw. martwe pole i jego deformacje oraz zobrazowano graficznie charakterystyki dokładnościowe. Porównano dwurzędowy i jednorzę­dowy układ fotodetekcyjny, określono wpływ zmian tzw. czynnych powierzchni i deformacji ich układu na kształtowanie się charak­terystyk dokładnościowych, Wyznaczono teoretyczny promień plamki laserowej dla symetrycznego i skrajnie zdeformowanego podziału martwego pola. Zwrócono uwagę na konieczność korekty tego promienia z tytułu rzeczywistych warunków pracy układu odbiorczego przy cząstkowym oświet1eniu czynnych powierzchni w obszarze brzegowym plamki laserowej. Wykonano modele fotoodbiorników zawierające dwurzędowe lub jednorzędowe układy fotodetekcyjne, które przebadano przy różnej długości celowych w pomieszczeniach zamkniętych. Obliczono błędy prawdziwe różnic wysokości odniesione do elektronicznej metody pomiarowej. Stwierdzono, że skrajne wartość i błędów z 200 wyznaczeń różnicowych dla jednorzędowego układu fotodetekcyjnego przekroczyły w niewielkim stopniu (7%) wielkość teoretycznego błędu maksymalnego. W przypadku stosowania dwurzędowego układu fotodetekcyjnego przekroczenie to wyniosło 38% z powodu wystąpienia znacznych błędów pomiaru przy asymetrycznym położeniu plamki laserowej względem osi symetrii układu. Wyniki badań testowych poddano analizie m. in. z zastosowaniem metod statystycznych. Rezultaty badań, które opisano we wcześniejszej publikacji [59] wskazują na słuszność założeń teoretycznych i efektywność praktyczną przedstawionych rozwiązań.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.