Konkurencyjność w gospodarce rynkowej jest zdolnością do konkurowania nie tylko różnych firm czy produktów, lecz także jednostek terytorialnych. W Polsce po reformie administracji publicznej, zgodnie z zasadą subsydiarności, to nie państwo, ale regiony mają tworzyć warunki rozwoju społecznego i gospodarczego. Potencjał państwa wynika więc z siły regionów tworzących to państwo. Regiony, by były silne, muszą się rozwijać, a żeby mogły się rozwijać - muszą konkurować. Konkurencyjność jako zdolność do konkurowania może być rozpatrywana w różnych aspektach. Należy jednak stwierdzić, że jest to kategoria ekonomiczna, niezależnie, czy dotyczy produktu, czy regionu. Przy takim podejściu pojawia się problem nie tylko zdefiniowania konkurencyjności regionalnej, ale i jej pomiaru, jak każdej innej kategorii ekonomicznej. Artykuł zawiera więc próbę odpowiedzi na pytanie, czym jest konkurencyjność województw i jak ją mierzyć. Zamieszczone zostały też wyniki badań empirycznych. Regiony (województwa) jako systemy tej samej klasy różnią się między sobą pod wieloma względami. Zróżnicowania te są zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Różnice ilościowe tkwią zawsze w elementach tworzących województwo, zaś jakościowe uwidaczniają się w zależnościach między tymi elementami, ale też i w relacjach z otoczeniem. W tym kontekście można przyjąć, że konkurencyjność regionalna to zdolność regionu jako systemu administracyjno-przestrzennego, do zmiany liczby i natężenia elementów tworzących region oraz rodzaju i typu relacji zachodzących między elementami regionu a otoczeniem. Oznacza to więc, że konkurencyjność regionalna to zdolność regionu do zmiany własnej struktury i relacji z otoczeniem. Regiony, by mogły być konkurencyjne, nie mogą zachowywać swoich struktur, ale je zmieniać, a z drugiej strony nie mogą utrzymywać swoich odległości z otoczeniem, ale zmniejszać dzielące je dystanse. Z tego wynika, że struktura i odległość to najważniejsze elementy konkurencyjności regionalnej. Tak więc problem pomiaru konkurencyjności regionalnej sprowadza się do pomiaru jej głównych składowych, które są już mierzalne. Strukturę mierzymy zwykle za pomocą statystycznych miar struktury, jak: wskaźniki struktury, miary położenia, czy miary dyspersji. Przy mierzeniu konkurencyjności regionalnej chodzi też o analizę zróżnicowań struktury. Podobieństwa lub różnice między województwami pod względem konkurencyjności zależą również od dzielącej ich odległości. Może to być odległość przestrzenna, społeczna, gospodarcza czy naukowo-techniczna. W pracy zaproponowano takie mierniki oceny konkurencyjności regionalnej. Poziom konkurencyjności województw jest efektem wielu zmiennych, dystansów i przewag konkurencyjnych. Dobrym agregatowym miernikiem konkurencyjności globalnej województw może być Produkt Krajowy Brutto na mieszkańca. W badaniu empirycznym przyjęto, że jest to iloczyn regionalnej wydajności pracy, regionalnej aktywności zawodowej mieszkańców oraz ich regionalnej produktywności. Na podstawie tego miernika wyodrębniono cztery klasy poziomów konkurencyjności województw.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.