Zrównoważony rozwój gospodarki to umiejętne łączenie celów ekologicznych i ekonomicznych dla zabezpieczenia człowieka teraz i w przyszłości w niezbędne dla jego życia dobra. W przypadku podmiotu gospodarczego chodzi o takie gospodarowanie, które zapewni mu trwanie i rozwój. Kopeć swoją koncepcję zrównoważonego gospodarstwa opublikował 50 lat temu, natomiast kolejne koncepcje ujmowania zrównoważonego gospodarstwa ukazują się znacznie później. Jest więc rzeczą uzasadnioną określenie Kopcia prekursorem w tej dziedzinie. Zastosowane przez Kopcia w swej metodzie mierniki i wskaźniki zrównoważenia gospodarstwa wykazują dużą zbieżność z miernikami i wskaźnikami stosowanymi we współczesnych metodach [Kapusta 2009]. Istniejące różnice dotyczą głównie szczegółowości oceny gospodarstwa. Dużą zaletą metody Kopcia jest możliwość wyrażenia liczbowego równowag cząstkowych oraz całego gospodarstwa. Metoda Kopcia pomimo upływu czasu nie straciła na aktualności i może być przydatna do oceny współcześnie zrównoważenia gospodarstwa. Ponieważ Kopeć te same mierniki i wskaźniki stosował w analizie makroekonomicznej więc jego metoda jest również przydatna do analizy zrównoważenia rolnictwa w rejonie, jednostce administracyjnej, w tym w kraju.
W artykule przedstawiono zmiany w strukturze użytków i zasiewów w Polsce, jakie miały miejsce w okresie lat 1938-2007. Obliczono też wskaźniki intensywności organizacji produkcji roślinnej, posługując się metodą Kopcia oraz określono poziom intensywności. Wskazano też na główne czynniki, które spowodowały zaistnienie tych zmian.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.