Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mechanical-biological treatment plant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania wykonano w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor) o przepustowości 365 m³·d⁻¹. Optymalizacja procesu oczyszczania polegała głównie na ustawieniu czasu faz oraz recyrkulacji wewnętrznej osadu czynnego. Dla cyklu I, w którym fazy wynosiły: napowietrzanie - 360 min, sedymentacja - 30 min, spust - 25 min, odnotowano dużą zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze bezciśnieniowej reaktora wielofunkcyjnego. Dla cyklu II, w którym poszczególne fazy oczyszczania trwały: napowietrzanie - 150 min, sedymentacja - 250 min, spust - 10 min, zawartość tlenu rozpuszczonego była niższa. W cyklu I, azot ogólny w ściekach po oczyszczalni został przekroczony ponad wartość dopuszczalną. Zużycie energii elektrycznej w cyklu II było o 53,2 kWh·d⁻¹ niższe niż w cyklu I. Przy badaniu wpływu ilości osadu recyrkulowanego na skuteczność oczyszczania ścieków stwierdzono, że średnia zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze rozdzielczej reaktora po 20% recyrkulacji była właściwa, natomiast po 40% znacznie wzrosła. Zawartość azotu azotanowego, w ściekach po oczyszczalni, przy 20 i 40% recyrkulacji, wyniosła odpowiednio 14,5 i 4,9 mg NO₃·dm⁻³. Odnotowano dla azotu amonowego i ogólnego niższe stężenie w ściekach po oczyszczalni przy 40% recyrkulacji osadu czynnego.
W pracy przedstawiono wpływ ilości usuwanego osadu nadmiernego (średnio 24 i 45 kg s.m.·d⁻¹) na efekty oczyszczania ścieków w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni typu SBR. Sekwencyjne biologiczne reaktory (SBR) są to komory osadu czynnego, gdzie cały proces oczyszczania oraz separacji oczyszczonych ścieków od kłaczków osadu, zachodzi cyklicznie w jednym zbiorniku. Skuteczność oczyszczania ścieków dla badanych zakresów wyniosła ponad 90%, tylko azotu ogólnego oraz fosforu ogólnego przy usuwaniu 24 kg s.m.·d⁻¹ osadu nadmiernego była poniżej 90%. W żadnym przypadku stężenia wskaźników i składników zanieczyszczeń nie przekroczyły dopuszczalnych wartości. Wzrost ilości usuwanego osadu nadmiernego z 24 do 45 kg s.m.·d⁻¹, przy określonym poziomie przepływających ścieków (70 m3·d⁻¹), wskazuje na prawidłowy proces oczyszczania. Zwiększone odprowadzanie osadu powodowało skuteczniejsze usuwanie azotu ogólnego i fosforu ogólnego ze ścieków, ale pogarszało azotu amonowego. W wyniku przeprowadzonych badań okazało się, że decydujące znaczenie miał wiek osadu, który powinien optymalnie wynosić 20 dni.
Badania wykonano w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor) o przepustowości 365 m³·d⁻¹. W badanym obiekcie zastosowano trzeci stopień oczyszczania - chemiczne strącanie fosforu polegające na dodawaniu do ścieków preparatu PIX (41% roztworu siarczanu żelazowego). Wpływ ilości dodawanego siarczanu żelazowego (PIX), na jakość oczyszczania ścieków okazał się pozytywny, ale pod warunkiem zachowania reżimu technologicznego w stacji filtrów pośpiesznych. Analizy wykonano dla dwóch przypadków gdzie stosowane dawki PIX wynosiły 100 oraz 150 ml·m⁻³. Przy dawce PIX 100 ml·m⁻³ , we wszystkich uzyskanych wynikach stwierdzono skuteczne usuwanie fosforu, natomiast po zwiększeniu dawki do 150 ml·m⁻³ w dwóch próbach ścieków po oczyszczalni zawartość tego wskaźnika wzrosła. Odnotowano przekroczenia, ponad dopuszczalne wartości, stężenia azotu amonowego przy stosowanej porcji PIX (100 ml·m⁻³). Stężenia poszczególnych wskaźników i składników zanieczyszczeń w ściekach po oczyszczalni, przy zwiększonej dawce PIX (150 ml·m⁻³), były niższe z wyjątkiem zawiesiny ogólnej.
Celem pracy była ocena eksploatacyjna - skuteczności działania - reaktora typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor), w fazie nierównomiernego obciążenia hydraulicznego ściekami, dowożonymi sprzętem asenizacyjnym oraz częściowo dopływającymi z sieci kanalizacyjnej. Na podstawie otrzymanych wyników badań stwierdzono, że w całym okresie badawczym występowały bardzo duże dobowe wahania ilości oczyszczanych ścieków (od 12 do 136 m3·d-1). Średni dopływ ścieków oczyszczanych w żadnym z badanych miesięcy nie osiągnął wartości projektowanej, nie tylko dla pełnej przepustowości (365 m3·d-1), ale nawet dla jednego ciągu technologicznego (182,5 m3·d-1). W całym okresie badawczym dowożono od 4 do 118 m3·d-1 ścieków, co stanowiło około 80% ogólnej ich ilości. Średnia wielkość BZT5 w ściekach surowych (536 mg O2·dm-3) była większa od założeń projektowych (366 mg O2·dm-3). Natomiast w ściekach po reaktorze i po oczyszczalni wyniosła odpowiednio 12,4 i 10,6 mg O2·dm-3. Efekty oczyszczania ścieków w latach 2000-2001, były wysokie (powyżej 90%), tylko dla azotu ogólnego i fosforu ogólnego kształtowały się na niższym poziomie (poniżej 90%). Badania wykazały, że mechaniczno-biologiczna oczyszczalnia typu SBR, pomimo bardzo dużej nierównomierności ilościowej i jakościowej dostaw oraz wysokich stężeń w ściekach surowych, prawidłowo oczyszczała ścieki. Taki typ reaktora sprawdził się w praktyce i może być po pewnych modyfikacjach zalecany do stosowany na terenach wiejskich. Przy projektowaniu oczyszczalni ścieków, szczególnie na terenach wiejskich, powinno się uwzględniać to, że w początkowym okresie jej eksploatacji wystąpi brak możliwości dostarczania odpowiedniej ilości ścieków w stosunku do przepustowości docelowej. Dlatego należy zastosować takie rozwiązania techniczno - technologiczne, które pozwolą oczyszczać niewielkie ilości ścieków oraz przyjmować więcej ścieków dowożonych ze zbiorników bezodpływowych.
Research was carried out on the basis of investigations from the years 1996-1998 on the so-called monoliths in the soils derived from loess formations. Properties of those formations were differentiated by landscape and processes of water erosion. It was found out that post-sewage waters (waters received after sewage treatment) from a mechanical-biological sewage treatment plant have a more favourable influence on both the value of acidification indexes and relations between cations in the soils than solid mineral salts.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.