Badania wykonano w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor) o przepustowości 365 m³·d⁻¹. Optymalizacja procesu oczyszczania polegała głównie na ustawieniu czasu faz oraz recyrkulacji wewnętrznej osadu czynnego. Dla cyklu I, w którym fazy wynosiły: napowietrzanie - 360 min, sedymentacja - 30 min, spust - 25 min, odnotowano dużą zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze bezciśnieniowej reaktora wielofunkcyjnego. Dla cyklu II, w którym poszczególne fazy oczyszczania trwały: napowietrzanie - 150 min, sedymentacja - 250 min, spust - 10 min, zawartość tlenu rozpuszczonego była niższa. W cyklu I, azot ogólny w ściekach po oczyszczalni został przekroczony ponad wartość dopuszczalną. Zużycie energii elektrycznej w cyklu II było o 53,2 kWh·d⁻¹ niższe niż w cyklu I. Przy badaniu wpływu ilości osadu recyrkulowanego na skuteczność oczyszczania ścieków stwierdzono, że średnia zawartość tlenu rozpuszczonego w komorze rozdzielczej reaktora po 20% recyrkulacji była właściwa, natomiast po 40% znacznie wzrosła. Zawartość azotu azotanowego, w ściekach po oczyszczalni, przy 20 i 40% recyrkulacji, wyniosła odpowiednio 14,5 i 4,9 mg NO₃·dm⁻³. Odnotowano dla azotu amonowego i ogólnego niższe stężenie w ściekach po oczyszczalni przy 40% recyrkulacji osadu czynnego.
W pracy przedstawiono wpływ ilości usuwanego osadu nadmiernego (średnio 24 i 45 kg s.m.·d⁻¹) na efekty oczyszczania ścieków w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni typu SBR. Sekwencyjne biologiczne reaktory (SBR) są to komory osadu czynnego, gdzie cały proces oczyszczania oraz separacji oczyszczonych ścieków od kłaczków osadu, zachodzi cyklicznie w jednym zbiorniku. Skuteczność oczyszczania ścieków dla badanych zakresów wyniosła ponad 90%, tylko azotu ogólnego oraz fosforu ogólnego przy usuwaniu 24 kg s.m.·d⁻¹ osadu nadmiernego była poniżej 90%. W żadnym przypadku stężenia wskaźników i składników zanieczyszczeń nie przekroczyły dopuszczalnych wartości. Wzrost ilości usuwanego osadu nadmiernego z 24 do 45 kg s.m.·d⁻¹, przy określonym poziomie przepływających ścieków (70 m3·d⁻¹), wskazuje na prawidłowy proces oczyszczania. Zwiększone odprowadzanie osadu powodowało skuteczniejsze usuwanie azotu ogólnego i fosforu ogólnego ze ścieków, ale pogarszało azotu amonowego. W wyniku przeprowadzonych badań okazało się, że decydujące znaczenie miał wiek osadu, który powinien optymalnie wynosić 20 dni.
Badania wykonano w mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor) o przepustowości 365 m³·d⁻¹. W badanym obiekcie zastosowano trzeci stopień oczyszczania - chemiczne strącanie fosforu polegające na dodawaniu do ścieków preparatu PIX (41% roztworu siarczanu żelazowego). Wpływ ilości dodawanego siarczanu żelazowego (PIX), na jakość oczyszczania ścieków okazał się pozytywny, ale pod warunkiem zachowania reżimu technologicznego w stacji filtrów pośpiesznych. Analizy wykonano dla dwóch przypadków gdzie stosowane dawki PIX wynosiły 100 oraz 150 ml·m⁻³. Przy dawce PIX 100 ml·m⁻³ , we wszystkich uzyskanych wynikach stwierdzono skuteczne usuwanie fosforu, natomiast po zwiększeniu dawki do 150 ml·m⁻³ w dwóch próbach ścieków po oczyszczalni zawartość tego wskaźnika wzrosła. Odnotowano przekroczenia, ponad dopuszczalne wartości, stężenia azotu amonowego przy stosowanej porcji PIX (100 ml·m⁻³). Stężenia poszczególnych wskaźników i składników zanieczyszczeń w ściekach po oczyszczalni, przy zwiększonej dawce PIX (150 ml·m⁻³), były niższe z wyjątkiem zawiesiny ogólnej.
Celem pracy była ocena eksploatacyjna - skuteczności działania - reaktora typu SBR (Sekwencyjny Biologiczny Reaktor), w fazie nierównomiernego obciążenia hydraulicznego ściekami, dowożonymi sprzętem asenizacyjnym oraz częściowo dopływającymi z sieci kanalizacyjnej. Na podstawie otrzymanych wyników badań stwierdzono, że w całym okresie badawczym występowały bardzo duże dobowe wahania ilości oczyszczanych ścieków (od 12 do 136 m3·d-1). Średni dopływ ścieków oczyszczanych w żadnym z badanych miesięcy nie osiągnął wartości projektowanej, nie tylko dla pełnej przepustowości (365 m3·d-1), ale nawet dla jednego ciągu technologicznego (182,5 m3·d-1). W całym okresie badawczym dowożono od 4 do 118 m3·d-1 ścieków, co stanowiło około 80% ogólnej ich ilości. Średnia wielkość BZT5 w ściekach surowych (536 mg O2·dm-3) była większa od założeń projektowych (366 mg O2·dm-3). Natomiast w ściekach po reaktorze i po oczyszczalni wyniosła odpowiednio 12,4 i 10,6 mg O2·dm-3. Efekty oczyszczania ścieków w latach 2000-2001, były wysokie (powyżej 90%), tylko dla azotu ogólnego i fosforu ogólnego kształtowały się na niższym poziomie (poniżej 90%). Badania wykazały, że mechaniczno-biologiczna oczyszczalnia typu SBR, pomimo bardzo dużej nierównomierności ilościowej i jakościowej dostaw oraz wysokich stężeń w ściekach surowych, prawidłowo oczyszczała ścieki. Taki typ reaktora sprawdził się w praktyce i może być po pewnych modyfikacjach zalecany do stosowany na terenach wiejskich. Przy projektowaniu oczyszczalni ścieków, szczególnie na terenach wiejskich, powinno się uwzględniać to, że w początkowym okresie jej eksploatacji wystąpi brak możliwości dostarczania odpowiedniej ilości ścieków w stosunku do przepustowości docelowej. Dlatego należy zastosować takie rozwiązania techniczno - technologiczne, które pozwolą oczyszczać niewielkie ilości ścieków oraz przyjmować więcej ścieków dowożonych ze zbiorników bezodpływowych.
Research was carried out on the basis of investigations from the years 1996-1998 on the so-called monoliths in the soils derived from loess formations. Properties of those formations were differentiated by landscape and processes of water erosion. It was found out that post-sewage waters (waters received after sewage treatment) from a mechanical-biological sewage treatment plant have a more favourable influence on both the value of acidification indexes and relations between cations in the soils than solid mineral salts.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.