Dolina dolnej Odry, ukształtowana w okresie postglacjalnym różni się zasadniczo od typowych dolin dużych rzek na niżu. Brak tu aluwiów nadrzecznych podlegających corocznym zalewom, stanowiących typowe siedliska łęgowe. Dolna Odra płynie wąską doliną wypełnioną pokładami torfu a siedliska mają charakter bagienny. Przedmiotem badań były lasy w dolinie: olsy w klasy Abielea, łęgi ze związku Alno-Padion klasy Ouerco-Fagetea oraz lęgi właściwe z klasy Salicetea purpureae. Przedstawiono szczególne cechy tych fitocenoz i wzajemne relacje między nimi.