Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  leather swine
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzone badania miały na celu porównanie aktywności hydrolitycznej preparatów enzymatycznych, otrzymanych z płynów pohodowlanych dwóch szczepów drożdży Yarrowia lipolytica PII6a i A–101, oraz sprawdzenie możliwości ich zastosowania do prowadzenia hydrolizy skór wieprzowych. Preparaty enzymatyczne uzyskano z hodowli drożdży prowadzonych na dwóch podłożach, w których zastosowano różne źródła węgla (olej słonecznikowy lub glukozę). Stwierdzono niewielką aktywność kolagenolityczną wszystkich ocenianych preparatów enzymatycznych. Na podstawie oznaczeń ich aktywności proteolitycznej i lipolitycznej do prowadzenia hydrolizy skór wieprzowych wybrano preparaty otrzymane ze szczepu PII6a. Efektywność hydrolizy enzymatycznej skór, wyrażona ilością uwalnianej hydroksyproliny, wolnych grup aminowych oraz białka, była największa przy zastosowaniu mieszaniny preparatów enzymów pochodzących z hodowli na obu podłożach. Ponadto poprzez odpowiedni dobór warunków prowadzenia procesu (temperatura, pH oraz rozdrobnienie surowca) można istotnie wpływać na jego wydajność. Przedstawione wyniki badań wskazują na celowość stosowania tego taniego źródła enzymów do degradacji białek skór wieprzowych.
Celem pracy było porównanie aktywności proteolitycznej preparatów enzymatycznych uzyskanych z płynów pohodowlanych drożdży Yarrowia lipolytica szczepu A101 i grzybów Beauveria bassiana 278 oraz ocena ich przydatności do degradacji skór wieprzowych. Preparaty enzymatyczne scharakteryzowano pod względem ich aktywności proteolitycznej wobec kazeiny, żelatyny oraz hemoglobiny. Ponadto przeprowadzono ocenę właciwości kolagenolitycznych preparatów w stosunku do kolagenu rozpuszczalnego oraz wołowych ścięgien Achillesa. Aktywność kolagenolityczną oceniono na podstawie dynamiki uwalniania wolnych grup aminowych i hydroksyproliny z substratów. W drugim etapie badań przeprowadzono hydrolizę skór wieprzowych doświadczalnymi preparatami enzymatycznymi w środowiskach o pH = 3,5 i pH = 6,0 w temp. 20°C. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że preparat z Beauveria bassiana 278 wykazywał najwyższą aktywność proteolityczną w środowisku o pH = 6,0, natomiast preparat z Yarrowia lipolytica przy pH = 3,5. W stosunku do kolagenu skór wieprzowych aktywność obu preparatów enzymatycznych była wyższa przy pH = 6,0, jednak z przewagą aktywności kolagenolitycznej preparatu uzyskanego z Yarrowia lipolytica. Enzymy z Yarrowia lipolytica efektywniej degradowały również białka skór wieprzowych, zwłaszcza w środowisku o optymalnym pH = 3,5.
Obiektem badań były skóry bydlęce ze zwierząt rasy nizinnej czarno-białej poddane wyprawie. W pracy określono zmiany w składzie białkowym skór bydlęcych zachodzące w poszczególnych etapach tego procesu. W skórach oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, kolagenu, sumy białek wymywalnych ze skóry, tłuszczu niezwiązanego, składników mineralnych oraz zmierzono temperaturę skurczu. Stwierdzono, że procesy warsztatu mokrego spowodowały duże zmiany ilościowe w białkach skóry bydlęcej. Największy ich ubytek następował podczas wapnienia i wytrawy. Zaobserwowano wyraźny wpływ składników wapnicy na skład skóry: wraz ze wzrostem stężenia Na₂S wzrastała ilość kolagenu przechodzącego do roztworu. Stężenie 0,12% Na₂S w kąpieli wapniącej było krytyczną wartością, po przekroczeniu której następowała drastyczna degradacja białka. Kolagen skóry bydlęcej był bardziej odporny na działanie Ca(OH)₂ niż Na₂S. Temperatura wapnienia wpływała znacząco na zawartość białek wymywalnych w kąpieli, dlatego nie powinna przekraczać 30°C. Stwierdzono ścisły związek pomiędzy temperaturą skurczu a ilością kolagenu - wraz ze zmniejszaniem zawartości kolagenu w skórze, w poszczególnych procesach warsztatu mokrego następowało obniżenie temperatury skurczu. Reasumując, można stwierdzić, że procesy warsztatu mokrego, przygotowujące skórę do garbowania, powodują procentowy wzrost udziału kolagenu w białku ogółem o ok. 14%, co tłumaczy wzrost reaktywności skóry wapnionej do garbników mineralnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.