Tekst zawiera opis i analizę zabiegów skierowanych na kształtowanie postaw proekologicznych mieszkańców wsi w nawiązaniu do przeprowadzonych badań na obszarach o bogatych zasobach przyrodniczych. Autorka omawia specyfikę postaw proekologicznych oraz ich kształtowania, zwracając uwagę na szczególną złożoność i trudność przedmiotową i podmiotową tego procesu. Osadzenie analizy na płaszczyźnie literatury, badań empirycznych i wsparcie się wiedzą z zakresu psychologii, socjologii i andragogiki pozwala na wyłonienie najistotniejszych bodźców stymulujących postawy proekologiczne. Są nimi bodźce natury edukacyjnej, ekonomicznej, prawno-administracyjnej, bodźce społeczne oraz stan infrastruktury materialnej, a także stymulacje i bariery polityczne. Włączenie w kreowanie gminnej polityki środowiskowej mieszkańców powinno ujawnić tkwiący w nich potencjał i będzie sprzyjało tworzeniu wspólnoty lokalnej na bazie troski o wspólne terytorium.