Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kompost keratyno-korowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Niniejsza praca jest częścią szerszego opracowania dotyczącego oddziaływania zróżnicowanych pod względem odczynu kompostów, sporządzonych z odpadów keratynowych (pióra kurze) i ligninocelulozowych (kora sosnowa i słoma żytnia) na właściwości mikrobiologiczne i fitosanitarne gleby. Badania przeprowadzono w modelowym doświadczeniu laboratoryjnym założonym na glebie pobranej z monokultury zbożowych oraz płodozmianu. Stwierdzono, że komposty keratynowo-korowe i keratynowo-koro-słomowe zwiększają liczebność różnych grup drobnoustrojów w glebie, tj. bakterii i promieniowców oraz grzybów w tym bakterii celulolitycznych i grzybów celulolitycznych. Efektywność oddziaływania badanych kompostów była zależna od ich składu chemicznego oraz odczynu (komposty kwaśne i zneutralizowane CaO). Oddziaływanie wszystkich zastosowanych kompostów na analizowane parametry mikrobiologiczne zaznaczyło się na ogół najsilniej po trzech miesiącach kontaktu z glebą. Wpływ ocenianych kompostów na rozwój mikroorganizmów w glebie uprawnej był także zależny od stosowanego systemu uprawy roślin (monokultura zbożowych, płodozmian). Komposty keratynowo-korowe i keratynowo-koro-słomowe poprawiały stan fitosanitarny gleb pobranych z obydwu systemów uprawy roślin: z monokultury zbożowych oraz płodozmianu, co wyrażało się spadkiem populacji Fusarium. Bardziej skuteczne w tym względzie były komposty kwaśne niż zwapnowane.
Przeprowadzone badania wykazały, że wprowadzenie szczepionki grzyba keratynolitycznego i ligninolitycznego nie przyspieszało tempa mineralizacji substancji organicznej w kompostowanej masie. Procesy mineralizacji węgla, azotu i siarki organicznej w badanych kompostach zachodziły głównie w 3 pierwszych miesiącach kompostowania. Wskazywały na to zmiany w zawartości substancji organicznej oraz wzrost zawartości azotu amonowego i siarczanów. Zmiany chemiczne były sprzężone ze zmianami aktywności enzymatycznej. Wyrażało się to wzrostem aktywności oddechowej i proteazowej w pierwszym miesiącu kompostowania oraz ich stopniowym spadkiem począwszy od 3 miesiąca. W trakcie kompostowania zawartość N ogólnego i N-NH₄⁺ początkowo rosła, a później malała. Odwrotny przebieg obserwowano w odniesieniu do azotu azotanowego. Podczas doświadczenia pH kompostów obniżało się i po 7 miesiącach osiągało wartość ~ 4,0. Ilość uwalnianych związków fenolowych była jednak niewielka. Nie stwierdzano ponadto aktywności ligninolitycznej co wyrażało się brakiem obecności lakazy i peroksydazy.
Niniejsza praca jest częścią szerszego opracowania i dotyczy oceny kwaśnych i zwapnowanych kompostów keratynowo-korowego i keratynowo-koro-słomowego na właściwości chemiczne gleby pobranej z dwóch różnych systemów uprawy roślin: monokultura, płodozmian. Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń laboratoryjnych stwierdzono, że wprowadzenie do badanych gleb - kwaśnych i zwapnowanych kompostów keratynowo-korowego i keratynowo-koro-słomowego wzbogaca je w składniki organiczne i mineralne. W szczególności komposty te istotnie zwiększały średnią zawartość C organicznego w glebie. Stwierdzono przy tym, że w obiektach wzbogaconych zwapnowanymi kompostami, średnia zawartość tych składników była wyższa niż w obiektach z kompostami niewapnowanymi. W próbach glebowych pobranych spod pszenicy uprawianej w monokulturze zbożowych wniesienie kwaśnych kompostów keratynowo-ligninocelulozowych pogłębiło zakwaszenie, zaś po ich zwapnowaniu przyczyniło się do podniesienia wartości pH. Przeciwnie, te same komposty po wprowadzeniu do prób glebowych pobranych spod pszenicy uprawianej w płodozmianie wywołały odwrotny skutek. Zmiany pH w próbach glebowych były sprzężone ze zmianami zawartości amonowej i azotanowej formy azotu oraz siarczanów. Stwierdzono, że wniesienie kompostów do obu badanych gleb spowodowało wzrost średniej zawartości azotu amonowego. Nagromadzaniu się N-NH₄ w glebie na ogół bardziej sprzyjały komposty kwaśne niż zwapnowane. Obydwa komposty w szczególności keratynowo-koro-słomowy, spowodowały także istotne podwyższenie poziomu azotanów w glebie. Użyte komposty spowodowały także wydatny wzrost zawartości siarczanów.
Niniejsza praca jest częścią szerszego opracowania dotyczącego oddziaływania (w warunkach laboratoryjnych) kwaśnych i zwapnowanych kompostów keratynowo-ligninocelulozowych na przemiany mikrobiologiczne, biochemiczne i chemiczne gleb pobranych z różnych systemów uprawy roślin (monokultura, płodozmian). W tej części przedstawiono wyniki dotyczące wpływu tych kompostów na aktywność biochemiczną badanych gleb. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że komposty keratynowo-korowe i keratynowo-koro-słomowe wprowadzone do gleby uprawianej w monokulturze zbożowych i w systemie płodozmiennym oddziaływają stymulująco na zachodzące w tym środowisku procesy biochemiczne związane z krążeniem węgla i azotu. Wyrażało się to pobudzeniem aktywności oddechowej, aktywności celulaz i intensywności mineralizacji celulozy oraz siły nitryfikacyjnej badanych gleb. Silniej na aktywność tych parametrów wpływały zwapnowane komposty niż komposty niewapnowane. Natomiast aktywność dehydrogenaz w glebie była zróżnicowana i zależna od użytego kompostu, rodzaju gleby a także czasu trwania doświadczenia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.