Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku butylowanego hydroksytoluenu (BHT) do rozcieńczalnika mrożeniowego na jakość plemników knura oraz ich zdolność zapładniającą po procedurze zamrażania-rozmrażania. Nasienie pochodzące od 5 knurów (36 ejakulaty) kriokonserwowano w rozcieńczalniku żółtkowo-laktozowo-glicerolowym uzupełnionym różnymi stężeniami BHT: 0 mM (kontrola); 1,0 mM (R1); 1,5 mM (R2); 2,0 mM (R3). Jakość nasienia po rozmrożeniu oceniano na podstawie: ruchliwości plemników (CASA; ruch całkowity – TM, ruch postępowy – PM), translokacji fosfatydyloseryny (Annexin-V-FLuos Staining Kit) oraz stopnia fragmentacji DNA (TUNEL Assay). Jednocześnie kriokonserwowane nasienie użyto do inseminacji loszek, a zdolność zapładniającą plemników określano na podstawie skuteczności inseminacji oraz liczby prawidłowych morfologicznie zarodków ocenianych na podstawie stopnia fragmentacji DNA. Najwyższy odsetek plemników o ruchu postępowym oraz plemników żywych stwierdzono w rozcieńczalniku R3 (74,8 ±4,4% oraz 63,7 ±5,8%) w porównaniu z rozcieńczalnikiem kontrolnym (38,3 ±2,8% oraz 36,1 ±2,6%). Jednocześnie stwierdzono, że dodatek BHT do rozcieńczalnika mrożeniowego nie indukuje wzrostu odsetka plemników wczesnoapoptotycznych po rozmrożeniu, w porównaniu z rozcieńczalnikiem kontrolnym. Niezależnie od zastosowanego rozcieńczalnika mrożeniowego, procedura zamrażania-rozmrażania nie indukuje fragmentacji DNA w plemnikach knura. Najwyższą liczbę zarodków prawidłowych morfologicznie uzyskano od loszek inseminowanych nasieniem kriokonserwowanym w rozcieńczalniku z dodatkiem 1,5 mM BHT. Nie wykazano różnic w jakości zarodków, ocenianych na podstawie stopnia fragmentacji DNA, uzyskanych od loszek inseminowanych nasieniem mrożonym w badanych rozcieńczalnikach.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.