Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  hydrophyte treatment plant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Undertaken studies on diversity and prevalence of yeast-like fungi aimed at presenting the role of a hydrophyte treatment plant in cleaning municipal wastewater from potentially pathogenic fungi. One hundred and six isolates of fungi were obtained. The highest diversity of species was found in the sedimentation tank and in I and II reed beds. The dominating species were: Trichosporon beigelii, Candida albicans, Candida glabrata, Candida dubliniensis, Candida krusei, Candida utilis and Candida lipolytica – isolated also from hospitalized patients. The number of fungal cells decreased progressively from uncountable in the sedimentation tank to 2,060 cfu/dm³ in the polishing pond. Reduction of the number and changes in species composition of yeasts like fungi take place in the hydrophyte treatment plants.
Artykuł przedstawia ocenę skuteczności hydrofitowego systemu doczyszczania ścieków obciążnych zmiennym (pod względem ilościowym i jakościowym) ładunkiem ścieków browarniczych, na przykładzie oczyszczalni w Sierpcu. Rezultaty badań uzyskane w latach 2002-2004 wskazują, że oczyszczalnia hydrofitowa służąca doczyszczaniu ścieków pochodzących z komunalnych oczyszczalni ścieków obciążonych znacznym ładunkiem substancji organicznych jest stosunkowo efektywna metodą. Analiza wyników badań wykazała, że hybrydowy hydrofitowy system doczyszczania ścieków znacząco podwyższa i stabilizuje efektywność pracy oczyszczalni w Sierpcu. Skuteczność doczyszczania ścieków w systemie hydrofitowym wzrastała z każdym rokiem pracy systemu. Dokonano oceny możliwości praktycznego zastosowania tego systemu i stwierdzono, że dla efektywnego oczyszczania ścieków w Sierpcu, minimalna powierzchnia oczyszczalni hydrofitowej powinna wynosić 2 ha.
W pracy przedstawiono wyniki badań skuteczności działania oraz zalety i wady trzcinowych, jednostopniowych oczyszczalni ścieków na przykładzie dwóch obiektów zlokalizowanych na terenie woj. lubelskiego. Zaletą trzcinowych oczyszczalni jest dość wysoka skuteczność zmniejszania BZT5, ChZT i usuwania zawiesiny ogólnej ze ścieków (79,2-98,7%). Dużą zaletą oczyszczalni trzcinowych jest również odporność na nierównomierny dopływ ścieków oraz możliwość skutecznego oczyszczania ścieków bardzo stężonych. Oczyszczalnie trzcinowe charakteryzują się prostą konstrukcją, są tanie i łatwe w eksploatacji oraz nie wymagają wyspecjalizowanej obsługi. Bardzo łatwo można je dopasować do otaczającego krajobrazu, dlatego mogą być stosowane w małych miejscowościach, w ośrodkach wypoczynkowych oraz przy gospodarstwach indywidualnych. Wadą oczyszczalni trzcinowych jest mniejsza skuteczność usuwania związków biogennych (11,0-86,5%) oraz gorsza skuteczność usuwania zanieczyszczeń w okresie zimowym. Obiekty tego typu potrzebują dość dużej powierzchni terenu na ich instalację.
Skuteczność oczyszczalni hydrofitowych w usuwaniu ze ścieków fosforu jest zależna od zdolności sorpcyjnych materiału filtracyjnego. Celem pracy jest ocena skuteczności oczyszczania ścieków oraz charakterystyka akumulacji fosforu w złożu oczyszczalni z podpowierzchniowym poziomym przepływem ścieków po 8 latach jej eksploatacji. Porównanie stężeń fosforanów w ściekach dopływających i odpływających ze złóż pozwoliło na stwierdzenie, że skuteczność systemu hydrofitowego jest zmienna w czasie i w dłuższym okresie eksploatacji (lata 2001-2008) można zauważyć wyraźny trend malejący. Średnia zawartość fosforu w złożu oczyszczalni hydrofitowej po ośmiu latach eksploatacji obiektu wyniosła 373 mg·kg-1 s.m. i wahała się w szerokich granicach od 170 mg kg-1 s.m. do 668 mg kg-1 s.m., przy wyższych wartościach we wlotowej części złoża. Średnia zawartość fosforu w wierzchniej warstwie 0-15 cm kształtowała się na poziomie 338 mg·kg-1 s.m. (170÷668 mg·kg-1 s.m.) i była zbliżona do jego zawartości w warstwie głębszej 15-30 cm 373 mg·kg-1 s.m. (233÷626 mg·kg-1 s.m.). Rozkład zawartości fosforu w poszczególnych częściach złoża może wskazywać na niejednorodność warunków filtracyjnych. Trwałość złóż, czyli przewidywany czas aktywności materiału wykorzystanego jako medium, jest ważnym parametrem z punktu widzenia eksploatacji oczyszczalni. Badane złoże, pomimo znacznej zdolności sorpcyjnej materiału filtracyjnego, utraciło skuteczność usuwania fosforu. Wskazuje to na potrzebę poszukiwania nowych materiałów i technik ich stosowania dla zwiększenia efektywności usuwania fosforu w hydrofitowych systemach oczyszczania ścieków.
Badano skuteczność oczyszczania ścieków z małej przetwórni owocowo-warzywnej w 4 złożach gruntowo-roślinnych z przepływem pionowym, porośniętych trzciną. W ściekach tych, ubogich w azot i fosfor, głównym zanieczyszczeniem była substancja organiczna. Jej stężenie, wyrażone w BZT₅ i ChZT, wynosiło odpowiednio od 3000 do 8000 i od 4000 do 13000 g O₂·m⁻³. Najwyższą skuteczność wykazało wpracowane złoże piaskowe, znoszące zadowalająco obciążenia do około 90 g BZT₅ i 110 g ChZT·m⁻²·d⁻¹ Dla wpracowującego się złoża piaskowo- żwirowego, wskaźniki te wyniosły tylko około 50 g BZT₅ i 70 g ChZT·m⁻²·d⁻¹. Zastosowanie na takim samym złożu kalibracji ścieków azotem, zmniejszające stosunek BZT₅ do N z około 200 do 45 powodowało, że wskaźniki te wzrosły do około 70 g BZT₅ i 90 g ChZT·m⁻²·d⁻¹. Wyniki te osiągnięto przy temperaturze w złożach do 5°C. W niższej temperaturze następował znaczny spadek skuteczności złóż, szczególnie duży na złożach piaszczysto-żwirowych.
Celem pracy było zbadanie aktywności enzymatycznej osadów z hydrofitowej oczyszczalni ścieków zlokalizowanej w indywidualnym gospodarstwie ekologicznym. Obiektami badań były osady pobrane z dna osadnika i zbiornika retencyjno-infiltracyjnego. Osady zgromadzone w osadniku, w efekcie wysokiej zawartości materii organicznej cechowały się kilkakrotnie większą aktywnością wszystkich badanych enzymów (dehydrogenaz, fosfataz, ureazy i proteazy) niż osady w zbiorniku retencyjno-infiltracyjnym. Istotne zmniejszenie aktywności biochemicznej, a także znaczący ubytek węgla organicznego i jonów amonowych w osadzie pochodzącym ze zbiornika retencyjno-infiltracyjnego wskazuje na efektywność oczyszczania ścieków i świadczy o dobrej skuteczności testowanej oczyszczalni.
Wśród funkcjonujących w Polsce hydrofitowych systemów oczyszczania ścieków dominują złoża gruntowo-trzcinowe z podpowierzchniowym poziomym przepływem ścieków. Przeważająwśród nich oczyszczalnie wykorzystujące technologię Kickutha, gdzie do wypełnienia złoża stosuje się odpowiednio przygotowany grunt gliniasty. Przedstawiono wyniki wieloletnich obserwacji skuteczności oczyszczania ścieków w dwóch złożach gruntowo-trzcinowych. Zaobserwowano spadek skuteczności usuwania w nich substancji organicznej ze ścieków w miarę czasu eksploatacji obiektu. Wskazano na istotną rolę rodzaju i właściwości filtracyjnych materiału wypełniającego złoże w przebiegu skuteczności oczyszczania ścieków w czasie.
W pracy przedstawiono wyniki analizy efektów usuwania zanieczyszczeń w czterech przydomowych oczyszczalniach ścieków na terenach wiejskich województwa lubelskiego. Obiekt nr 1 to przydomowa oczyszczalnia typu BATEX-B5 z filtrem żwirowo-piaskowym, obiekt nr 2 - oczyszczalnia ze złożem gruntowo-roślinnym z wierzbą wiciową Salix viminalis L., obiekt nr 3 - oczyszczalnia ze złożem gruntowo-roślinnym z trzciną pospolitą Phragmites australis Cav. Trin. Ex Steud., obiekt nr 4 - oczyszczalnia z osadem czynnym. Badania, prowadzone w latach 2003 - 2009 wykazały, że obiekty te nie zawsze spełniają związane z nimi oczekiwania, gdyż odprowadzają ścieki niedoczyszczone o ponadnormatywnym stężeniu zanieczyszczeń, głównie związków biogennych. Najlepsze efekty usuwania zanieczyszczeń stwierdzono w oczyszczalni z osadem czynnym i systemach gruntowo-roślinnych, najgorsze w oczyszczalni z drenażem rozsączającym.
Wzrost liczby funkcjonujących oczyszczalni hydrofitowych wiąże się z potrzebą rozpoznania potrzeb rozwojowych nie wykorzystywanych dotąd w oczyszczaniu ścieków innych gatunków roślin wodnych, co pomoże w efektywniejszym ich doborze. Celem pracy było określenie skuteczności Hippuris vulgaris w usuwaniu N-NO3-, N-NO2-, N-NH4+ i PO43- z roztworów zanieczyszczonych surowym ściekiem komunalnym (3 kombinacje) bądź osadem ściekowym (2 kombinacje) pochodzących z komunalnej oczyszczalni ścieków. Oznaczenia stężeń badanych związków prowadzono wg Polskich Norm na początku, po 6 i 12 tygodniach. W kombinacjach ze ściekiem surowym redukcja stężenia PO43- wyniosła od 63,1 do 91,2%, a przy zastosowaniu osadu ściekowego od 17,3 do 70,4%. Dla N-NH4+ redukcja stężenia w ścieku 1 i 2 w obu terminach była równa lub bliska 100%. W przypadku użycia osadu ściekowego zmniejszenie stężenia N-NH4+ było prawie 2-krotne. Redukcję stężenia N-NO2- była w granicach 75,4-99,7% w kombinacjach z osadem ściekowym. Stu procentową redukcję stężenia N-NO3- stwierdzono w kombinacjach ze ściekiem surowym w I, a niższą w II terminie. Przy zastosowaniu osadu ściekowego redukcja ta wynosiła w I terminie 89,0% a w II terminie 68,8%. Z kolei przy zastosowaniu podwojonej dawki osadu redukcja stężenia N-NO3- była równa 94,3% i 92,6%. Przęstka pospolita pobierając jony związków N i P efektywnie uczestniczy w oczyszczaniu roztworów powstałych z zastosowanych w doświadczeniu ścieku i osadu ściekowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.