Hortiterapia, czyli inaczej ogrodoterapia, to terapia wspomagająca rewalidację osób ze zdiagnozowanymi zaburzeniami oraz problemami zdrowotnymi. Terapia ogrodnicza poprawia sprawność fizyczną i koordynację ruchowo-manualną, obniża ciśnienie krwi, stymuluje i wyostrza wszystkie pięć zmysłów, poprawia nastrój, redukuje stres i napięcie. Ma także wiele innych zalet: działa kojąco w stanach depresji, wzmacnia świadomość własnej wartości, zwiększa poczucia odpowiedzialności, poprawia koncentrację i pamięć, uczy samodzielności i rozwiązywania problemów, pracy w grupie i komunikacji, jest także sposobem wyrażania własnej osobowości i kreatywności. Kontakt z ogrodem poprawia jakość życia, również osób z niepełnosprawnościami i deficytami rozwojowymi. Zajęcia z hortiterapii powinny stać się ważnym elementem w pedagogice specjalnej
Praca jest krótkim przeglądem aktualnego stanu terapii ogrodniczej w krajach europejskich. Przedstawiono w niej gospodarstwa i ogrody terapeutyczne, nauczanie terapii ogrodniczej w różnych krajach oraz badania i ich integrację w ramach Akcji COST „Green Care in Agriculture”.
Praca jest krótkim przeglądem możliwości, jakie daje wykorzystanie ogrodnictwa jako jednego z narzędzi terapeutycznych. Terapia ogrodnicza to potwierdzona latami praktyki skuteczna forma terapii i rehabilitacji, stosowanej u osób z różnego rodzaju niepełnosprawnością. Pozwala na znoszenie barier i włączanie do aktywnego życia osób wykluczonych z niego. Hortiterapia stosowana jest w wielu krajach w szpitalach, domach opieki społecznej, hospicjach, ośrodkach terapii zajęciowej. Rodzaj prowadzonych zajęć i sposób urządzenia ogrodu muszą być dostosowane do potrzeb konkretnej grupy uczestników terapii ogrodniczej, a niekiedy nawet do ich indywidualnych możliwości. Ważne jest przede wszystkim zapewnienie dobrego dostępu do miejsc pracy, odpowiednie przystosowanie narzędzi pracy i dobranie rodzaju aktywności. Praca w ogrodzie umożliwia kontakt z naturą, ogranicza stres i agresję, zwiększa zdolności ruchowe, samodzielność i pewność siebie, uczy działania w grupie.
W pracy omówiono programy terapii ogrodniczej dla dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych oraz programy intergeneracyjne. Omówiono także podstawowe zasady przystosowania ogrodu do potrzeb różnych grup pacjentów oraz zasady doboru roślin do ogrodów terapeutycznych. Przedstawiono także przykłady zajęć terapeutycznych.