Male spożycie Mg może odgrywać rolę w rozwoju insulinooporności i cukrzycy oraz jej powikłań. Jest kilka mechanizmów, przez które deficyt magnezu może przyczynić się do powstawania wielu patologii u pacjentów z cukrzycą. Magnez Chroni ściany naczyń, przeciwstawiając się nadmiarowi wapnia oraz wywierając bezpośrednie działanie przeciw skurczowe na naczynia. Pomimo, że silą działania jest 3-5 razy słabszy od organicznych blokerów kanału wapniowego, posiada unikalne i potencjalnie użyteczne właściwości antagonizowania Ca2+. Oddziaływuje na liczne procesy obronne: przeciwdziała stresom, niedotlenieniu, uczuleniom, pobudza fagocytozę, wywiera efekty antytoksyczne, np. wobec glikozydów nasercowych, witaminy D. aldehydu octowego. Ma ścisłe powiązania z wydzielaniem epinefryny i norepinefryny przez rdzeń nadnerczy, a także wpływa na zmianę wrażliwości ich receptorów w tkankach obwodowych. Niedobór magnezu zwiększa toksyczność adrenaliny, natomiast wzrost stężenia magnezu w surowicy hamuje wydzielanie katecholamin przez rdzeń nadnerczy.