Krótkoźdźbłowy mutant odmiany Delisa skrzyżowano z testerami translokowanymi. Mutant zastosowano jako formę mateczną. W pokoleniu F1 obserwowano częściową sterylność kłosów. W pokoleniu F2 wykonano pomiary wysokości roślin wszystkich mieszańców. W zależności od stopnia płodności kłosów podzielono rośliny na dwie grupy: częściowo sterylne i płodne. W tym pokoleniu przeprowadzono analizy genetyczne. Intensywność połączenia pomiędzy punktami pęknięcia translokacji i genem lub genami, które warunkują krótkoźdźbłowość obliczono metodą iloczynów Immera za pomocą rachunku prawdopodobieństwa.