Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  formy chemiczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wybrano 9 próbek glebowych z terenów środkowej Flandrii zróżnicowanych pod względem składu granulometrycznego. Próbki te poddano sekwencyjnej ekstrakcji roztworami o wzrastającej sile ługującej pozwalającej na oznaczenie rożnych form mikroelementów (Fe, Mn, Zn, Cu) w glebach. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała wyraźny wpływ składu granulometrycznego gleb na zawartość frakcji wodnorozpuszezalnej metali, niespecyficznie adsorbowanej przez koloidy glebowe, związanej z tlenkami i wodorotlenkami Fe, Mn i Al, oraz na zawartość form unieruchomionych. Najwyższe zawartości Fe, Mn, Zn stwierdzono w pozostałości rozpuszczalnej tylko w stężonych kwasach nieorganicznych, natomiast Cu we frakcji związanej z materią organiczną gleby.
Cynk pobierany jest przez rośliny w formie jonowej, ale w glebie występować może w postaci szeregu różnych związków chemicznych, które mogą mieć wpływ na proces przemieszczania się tego pierwiastka z gleby do rośliny, jak również na poziom kumulowania się w ich tkankach. W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem pobierania cynku przez owies i gorczycę w zależności od formy chemicznej w jakiej ten pierwiastek został zastosowany. Badania przeprowadzono w hali wegetacyjnej, gdzie na glinie lekkiej o odczynie lekko kwaśnym, średniej zasobności w fosfor i potas przyswajalny, na tle jednakowego podstawowego nawożenia mineralnego stosowano cynk w dawkach 0, 50, 100, 200, 300 i 400 mg/kg gleby w następujących związkach chemicznych: Zn(NO₃)₂, Zn(CH₃COO)₂, ZnCl₂, ZnSO₄, ZnO i Zn-EDTA. Określono wysokość plonów, koncentrację i pobranie cynku przez części nadziemne roślin doświadczalnych, a także współczynnik przemieszczania CT dla tego pierwiastka. W warunkach przeprowadzonych badań stwierdzono istotną zależność plonowania roślin od dawki cynku, natomiast koncentracja i jego pobranie były ściśle związane z formą chemiczną badanego metalu. Najłatwiej rośliny pobierały cynk z formy Zn-EDTA i ZnSO₄, nieco trudniej pobierany był tam, gdzie zastosowano go w postaci octanowej i azotanowej, natomiast najsłabiej z ZnCl₂ i formy tlenkowej, gdzie procesu przemieszczania się badanego pierwiastka z gleby do roślin praktycznie nie stwierdzono.
Wzajemne interakcje pomiędzy Pb, Cd, Mn, Ni, Fe, Cr, Cu i Zn przedstawiono za pomocą stosunku ich zawartości w czterech częściach morfologicznych krwawnika pospolitego (Achillea millefolium L.) w odniesieniu do ich chemicznych form występowania w glebie. Badania przeprowadzono na terenach przemysłowych (Mysłowice) oraz rekreacyjnych (Niżna Łąka, Sierpc i Czernie).
W przeprowadzonym doświadczeniu wazonowym oceniono zależności pomiędzy formą chemiczną Zn wprowadzonego do gleby wraz z kompostowanym czterema metodami osadem ściekowym a zawartością tego metalu w uprawianej kukurydzy. Komposty z: samego osadu, osadu z dodatkiem węgla brunatnego, wermikompost z osadu oraz z osadu z dodatkiem węgla zastosowanego w dawkach odpowiadających 5 i 10% masy gleby. Chemiczną specjację cynku przeprowadzono metodą BCR. Stwierdzono, że zawartość cynku w roślinach była istotnie dodatnio skorelowana z całkowitą i rozpuszczalną w mol HCl·dm³ zawartością Zn oraz ilością tego metalu występującego w glebach we frakcji FI, F2 i F3.
Oceniono wpływ czterech metod przetwarzania osadu ściekowego (kompostowanie: samego osadu, osadu z 20% dodatkiem węgla brunatnego; wermikom- postowanie: samego osadu oraz osadu z 20% dodatkiem węgla) na zmiany formy chemicznej obecnego w tych kompostach cynku. Proces kompostowania prowadzono przez 12 miesięcy. W tym czasie 6-krotnie pobierano próbki do analiz. Do oceny przemian Zn w czasie kompostowania wykorzystano metodę BCR. Stwierdzono, że zastosowane metody kompostowania różnicowały zarówno całkowitą zawartość Zn, jak i udział badanych frakcji tego metalu w jego ogólnej puli. W największym stopniu do ograniczenia mobilności Zn przyczyniło się wermikompostowanie osadu z 20% dodatkiem węgla brunatnego. Natomiast kompostowanie samego osadu prowadzi do wzrostu udziału Zn wymiennego, rozpuszczalnego w środowisku kwaśnym (FI), a więc formy dostępnej dla roślin.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.