Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fluorescence microscopy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Self-incompatibility is common in apricot (Prunus armeniaca L.) cultivars of Central Asian and Irano-Caucasian ecogeographical groups, while cultivars of European group are traditionally considered as self-compatible. However, the number of known self-incompatible cultivars of the European group has increased rapidly over the last two decades. This can be explained by using Asian or North American self-incompatible cultivars in breeding programs that aim to create new genotypes with the traits including: Plum Pox Virus resistance, frost tolerance, increase of the sugar content or extending the harvest time. In this work self-(in)compatibility was tested in 38 apricot cultivars. Pollentube growth in pistils pollinated in laboratory was analysed using fluorescence microscopy. Cultivars were considered self-compatible if at least one pollen tube reached the ovary in the majority of pistils. In self-incompatible cultivars growth of pollen tubes in the style of pistil stopped along with formation of characteristic swellings. Of the examined cultivars, 17 were self-compatible, and 21 were self-incompatible.
Większość znanych populacji mikroorganizmów wykształciła uzdolnienia adhezyjne prowadzące do wytwarzania biofilmu, będącego swoiście niepowtarzalnym mikroekosystemem. Badania koncentrowały się na dynamice adhezji i tworzeniu biofilmu w warunkach beztlenowych przez złoże metanogenne. Opracowano metodę umożliwiającą szacowanie liczby metanogennych archebakterii na podstawie technik mikroskopowych. Identyfikację metanogenów oparto na autofluorescencji koenzymów F420 i F430. W przeprowadzonych eksperymentach powstawanie biofilmu badano na płytkach polistyrenowych, zanurzonych w beztlenowym reaktorze wypełnionym złożem fluidalnym. Badana płytka była częściowo zanurzona w złożu granulowanym, a częściowo w supernatancie nad złożem. Początkowo liczba komórek metanogennego biofilmu wynosiła 4,4 x 104 cm-2 po 6 godz. kolonizacji, a następnie wzrosła do 1 x 107 cm-2 w 27 dobie kolonizacji. Biofilm zawierający więcej bakterii metanogennych szybciej powstawał w części płytki zanurzonej w supernatancie niż w tej części, która była zanurzona w złożu granulowanym. Przełomowym momentem w tworzeniu biofilmu była 21. doba, po której agregaty (mikrokolonie) znacznie się powiększały oraz zaczynała rosnąć ilość archebakterii metanogennych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.