Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  feed fat
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W celu określenia przydatności w żywieniu prosiąt paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET wykonano dwa doświadczenia. Doświadczenie strawnościowo-bilansowe przeprowadzono na 16 wieprzkach, przy średniej masie na początku okresu właściwego 27 kg. Grupa kontrolna otrzymywała standardową mieszankę PP-grower. W grupach doświadczalnych zastosowano dodatek 8% preparatu tłuszczowego. W grupie II stosowano preparat wy­produkowany z oleju rzepakowego, w III - ze smalcu i łoju, a w grupie IV - ich mieszaninę (11+III) w proporcji 1 : 1, Zaobserwowano istotną poprawę strawności tłuszczu w grupach II i IV. We wszystkich grupach doświadczalnych wzrosła wysoko istotnie strawność włókna surowego. Wystąpiło wysoko istotne obniżenie strawności substancji organicznej i energii w grupie III. Nie stwierdzono statystycznych różnic w strawności białka i wykorzystania azotu. Doświadczenie produkcyjne przeprowadzono na 199 prosiętach w okresie od 49. do 97. dnia życia. Stosowano mieszanki o takim samym składzie komponentowym jak w doświadczeniu strawnościowo-bilansowym. W pierwszym okresie odchowu (pierwsze 15 dni) stosowano dwie mieszanki doświadczalne II i III. Ze względów organizacyjnych od 16. dnia stosowano jedną mieszankę doświadczalną - IV. Dodatek preparatu tłuszczowego wpłynął na zwiększenie przyrostów i wykorzystanie paszy. Wszystkie stwierdzono różnice, chociaż dość znaczne, nie były jednak statystycznie istotne.
Celem badań było określenie przydatności paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET w żywieniu lisów polarnych oraz określenie wpływu jaki wywiera na podstawowe wskaźniki użytkowe. Badania przeprowadzono w dwóch etapach. Pierwszym etapem badań objęto 120 młodych lisów polarnych podzielonych na trzy grupy. Zwierzęta grup doświadczalnych żywiono dietami z dodatkiem ERAFETU: w grupie 11-4%, a w IH-8%. Analizowano przyrosty masy ciała oraz wyniki oceny pokroju i klasyfikacji skór. W kolejnym roku przeanalizowano wyniki rozrodu zwierząt żywionych uprzednio dietami zawierającymi dodatek badanego produktu. Uzyskane wyniki badań świadczą o pełnej przydatności tłuszczu sypkiego ERAFET w żywieniu rosnących lisów polarnych oraz o braku negatywnego wpływu na wyniki rozrodu osiągane w roku następnym.
Celem badań było określenie strawności składników pokarmowych i retencji azotu u lisów polarnych żywionych dietą z 4- i 8-procentowym dodatkiem paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET. Materiał doświadczalny stanowiło 15 lisów polarnych w wieku 4 miesię­cy, podzielonych losowo na trzy liczebnie równe grupy. Zwierzęta grupy I żywiono dawką standardową, natomiast w dietach grup doświadczalnych zastosowano dodatek badanego preparatu, w ilości 4 i 8%. Stwierdzono wzrost wartości współczynników strawności składników pokarmowych i wykorzystania energii brutto oraz wyższą retencję azotu w grupach zwierząt żywionych dietami z dodatkiem paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET.
Ocenę wartości pokarmowej dawek z udziałem tłuszczu paszowego ERAFET jako źródła energii w żywieniu koni przeprowadzono w badaniach na 6 konikach polskich metodą kwadratu łacińskiego (3 x 3). Dodatek paszowego tłuszczu ERAFET w ilości 8% do mieszanki treściwej nie wpływał na zmianę strawności składników pokarmowych dawki. Strawność tłuszczu surowego oraz zawartość energii strawnej uległa podwyższeniu. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość użycia paszowego tłuszczu ERAFET jako komponentu mieszanek treściwych dla koni.
Badaniem objęto 16 koni wielkopolskich oraz 16 szt. koni zimnokrwistych w wieku 10-13 lat, które poddano 30-dniowemu dotuczaniu stosując własną mieszankę doświadczalną. W doświadczeniu sprawdzono przydatność tej mieszanki w żywieniu koni oraz stopień gromadzenia się chlorowanych węglowodorów (DDT, DDE, DDD i HCH) we krwi pobranej przyżyciowo z żyły szyjnej oraz w mięśniu najdłuższym grzbietu (mld) w porównaniu z mieszanką kontrolną (nie zawierającą dodatku koncentratu tłuszczowego). W celu oznaczania zawartości chlorowanych węglowodorów zastosowano metodę chromatografii gazowej z detektorem wychwytu elektronów (ECD). Badania potwierdziły przydatność stosowania opracowanej mieszanki paszowej w żywieniu koni. Ponadto wykazały zróżnicowane występowanie oznaczanych węglowodorów w paszy eksperymentalnej i kontrolnej. Zawartość badanych związków we krwi i mięśniach okazała się niezależna od poziomu tych związków w paszy stosowanej podczas 30-dniowego dotuczania koni. Dowodzić to może decydującego znaczenia wielkości wcześniej zgromadzonych chlorowanych węglowodorów w tkankach koni objętych doświadczeniem. Stwierdzony poziom chlorowanych węglowodorów w paszy, krwi i mięśniu był niższy od wielkości proponowanych jako dopuszczalne przez służby sanitarne w kraju.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.