Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  experimental plot
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The study presents the health condition and structure of pine stands growing on permanent experimental plots in the Kwidzyn Forest Division, the Ryjewo working circle, the Lisewo Forest District. Forest mensuration analyses were performed in a 127-year old pine stand (compartment 214), in five plots of 0.26 ha each. The health condition of the stand was determined on the basis of the losses of the assimilatory organs, i.e. defoliation. Mean defoliation of tree crowns was 20.3% (below the warning level), which corresponds to the damage rate of 1.14. A vast majority, i.e. 67% of the 176 analysed trees, represented damage rate 1 (Table 2). Taking into consideration the age of the stand (127 years) and its provenance (it was planted on former farmland) the health condition may be considered good. The structure of social classes of tree position in the stand shows an appropriate share of the upper storey (81.2-95.1%) and the second storey (4.9-18.8%). When analysing the basic characteristics of the stand structure it was found that the biggest variation was observed in crown length (from 17% to 30%), while the smallest – in height (from 6% to 9%). The mean relative crown length in the stands ranged from 0.21 to 0.24. Tree slenderness, defining resistance of trees to damage caused by wind and snow took mean values below 1.0 (from 0.71 to 0.83). This shows good stability of the analysed stands. Those stands are characterized by high yields of 465-614 m3 large timber per 1 ha and stocking of 1.0 to 1.3. As a result of the analyses of the interdependencies between the basic mensuration characteristics the most significant relationship was found for diameter at breast height and slenderness (from –0.718 to –0.913), height and absolute crown length (0.619-0.715) and diameter at breast height and height (0.161-0.708; Table 4). The trends in the annual increment in diameter at breast height showed the biggest decreases in the years 1977-1983, 1969-1974, 1962-1967, 1956-1960 and 1949-1952 (Fig. 6). Those periods coincide with gradations of nun moths and adverse weather conditions.
Proportion of sapwood and heartwood in stems of European Larch (Larix decidua Mill.) origin from provenances experimental plot. The aim of this work was to statě wether the wood from different provenances of European Larch (Larix decidua Mili.) show differences in proportion of sapwood and heartwood in stems. Research were carried out on 56 trees erepresenting 6 provenances of larch: Bliżyn (10), Czerniejewo (5), Konstancjewo-Tomkowo (3), Krościenko (15), Rawa Mazowiecka-Trębaczew (6), Skarżysko (9). This plot is a part of unique research area established in 1966. Results show important differences between heartwood-sapwood proportion for two provenances: Krościenko - the heighest proportion (largest volume of heartwood) and Bliżyn the lowes proportion (least volume of heartwood). The other provenances show similar proportions.
W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonych w latach 2000-2002 pomiarów strat gleby wskutek erozji wodnej na trzech poletkach doświadczalnych. Poletka zostały założone w Stacji Doświadczalnej Puczniew położonej w centralnej części Polski. Poletka miały jednakową szerokość (4 m) oraz różne długości: 40 m, 60 m, 80 m. Średni spadek poletek wynosił 10%, a kształt stoków był wypukły. Na powierzchni poletek zalegała gleba o składzie mechanicznym gliny średniej. Roczne wielkości zmywanej gleby wahały się w zależności od warunków opadowych w granicach od 1 do 19 t·ha⁻¹·rok⁻¹. Pomierzone wielkości strat glebowych porównano z obliczonymi za pomocą modeli USLE i WEPP. Stwierdzono stosunkowo niewielkie różnice między porównywanymi wielkościami dla lat, w których wskaźnik erozyjności opadu był mały. Dla mokrego 2001 roku obliczone wielkości strat gleby były znacząco większe od wielkości empirycznych. Wskazuje to, że bez kalibracji i weryfikacji, zastosowanie modeli erozyjnych może prowadzić do poważnych błędów.
Na podstawie wyników serii doświadczeń bezczynnikowych z roślinami zbożowymi (żyto ozime, pszenica ozima, pszenica jara, jęczmień jary) określono odpowiednią wielkość poletka. W ocenie wskaźnika zmienności glebowej b zastosowano rozwiniętą formule Federera. Stwierdzono, że odpowiednie dla zbóż są poletka o powierzchni z przedziału od 6 m2 w 6 powtórzeniach do 20 m2 w 3 powtórzeniach. Poletka wydłużone, o większym stosunku długości do szerokości, były bardziej efektywne (niższa wariancja) niż poletka o mniejszym stosunku boków lub w kształcie kwadratu.
Podstawą badań była seria 10 doświadczeń bezczynnikowych z roślinami strączkowymi: grochem siewnym, łubinem wąskolistnym, łubinem żółtym (po trzy doświadczenia) i bobikiem (jedno doświadczenie), które prowadzono w latach 1989-1993 w trzech zakładach doświadczalnych ART w Olsztynie: Tomaszkowie, Łęźanach i Raciborzu, W analizie zmienności glebowej wykorzystano mapy produktywności gleb oraz mierniki statystyczne i geostatystyczne. W celu optymalizacji niektórych elementów planowania doświadczenia z tą grupą roślin wykorzystano procedurę optymalizacyjną Smitha, bazującą na oszacowaniach wskaźnika zmienności glebowej b oraz kalkulacji kosztów. Porównano różne metody wyznaczania wskaźnika zmienności glebowej 6, koszty zaś doświadczeń wyrażono jako nakłady pracy ludzkiej (rbh) i nakłady energetyczne (MJ). W ogólnej zmienności przestrzennej plonu nasion efekty trendu zmian żyzności gleby stanowiły 20-30%, na wariancję strukturalną, wynikającą z przestrzennej zależności obserwacji przypadało 10-20%, a na wariancję przypadkową odpowiednio 50-70%. Przeciętny dla roślin strączkowych zakres skorelowania obserwacji wynosił 5 m. Estymatory b wyznaczone metodami Kocha i Rigneya oraz Binnsa z doświadczeń czynnikowych symulowanych, z wyników doświadczeń bezczynnikowych wykazywały dużą zbieżność z analogicznymi wartościami wyznaczonymi klasycznymi metodami Smitha i Federera. Przeciętne oceny wskaźnika zmienności glebowej wynosiły 0.45, 0.50, 0.56 i 0.58, odpowiednio dla doświadczeń z łubinem wąskolistnym, łubinem żółtym, grochem i bobikiem. Empiryczne wielkości poletek optymalnych wynosiły 4 m2 dla grochu, 3,5 m2 dla łubinu żółtego oraz 3 m2 dla łubinu wąskolistnego i bobiku. Uzyskanie pożądanej precyzji doświadczenia (do 20%) umożliwia zastosowanie 5 powtórzeń w doświadczeniach z grochem i bobikiem oraz 7 powtórzeń w doświadczeniach z łubinami. W pracy przedstawiono przykłady praktycznego wykorzystania wyników doświadczeń czynnikowych już przeprowadzonych, umożliwiające estymację wskaźnika zmienności glebowej, a następnie określenie optymalnej wielkości poletka i wymaganej liczby powtórzeń (aneksy).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.