Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ewidencja gruntow i budynkow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Gleboznawcza klasyfikacja gruntów ściśle wiąże się z prowadzeniem ewidencji gruntów i budynków przez starostów, zgodnie z zapisami prawa geodezyjnego i kartograficznego. Rejestr w postaci operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów powstał, był prowadzony i aktualizowany w oparciu o rozporządzenie z 1956 roku w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów aż do 2012 roku. Nowe rozporządzenie zastąpiło wiekowy akt wprowadzając zmiany w dotychczas utrwalonym porządku. Spowodowało to wiele komplikacji dla organów administracyjnych oraz osób wykonujących czynności techniczne. W artykule poruszone zostały kwestie związane z funkcjonowaniem operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów, jego prowadzeniem i aktualizacją w oparciu o uchylony już akt od strony administracyjno-prawnej, jak i w oparciu o rozporządzenie z 12 września 2012 r. Kwestie te dotyczą pojęcia operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów jako rejestru osobnego w stosunku do operatu ewidencji gruntów, czy celu funkcjonowania i zakresu zadań związanych z prowadzeniem operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Wiele problemów powoduje niejasne określenie pożądanych kompetencji osoby, która zostanie powołana do wykonania czynności klasyfikacyjnych w terenie i w zakresie robót kameralnych. Poruszony aspekt klasyfikacji gruntów jest tematem bardzo aktualnym w zakresie gospodarowania nieruchomościami. Dynamiczne zmiany w polskim prawodawstwie wymuszają konieczność uaktualniania starszych przepisów. Znowelizowane akty sprzyjają usprawnieniu działań, a z drugiej jednak strony nie odpowiadają na wszystkie nurtujące pytania, na które osoba administracji musi znać odpowiedź.
Przedmiotem opracowania jest analiza danych ewidencyjnych z zakresu części graficznej operatu ewidencji gruntów i budynków (EGiB) powiatu strzyżowskiego. Obszar badań obejmuje pięć jednostek ewidencyjnych (gmin): Strzyżów, Frysztak, Niebylec, Czudec, Wiśniowa. W sumie stanowi to 63 obręby ewidencyjne. Badaniem objęto mapy ewidencyjne znajdujące się w zasobie Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Strzyżowie. Badania wykonano w oparciu o klasyfikację udostępnionych na potrzeby pracy (Markowska, 2013) materiałów kartograficznych pod względem formy (mapa analogowa, cyfrowa, numeryczna) oraz skali, daty i techniki wykonania. Głównym celem publikacji jest zbadanie stopnia wykorzystania map katastralnych w EGiB na w/w obszarze w pracach geodezyjnych. Ponadto w pracy poddano ocenie poziom modernizacji i cyfryzacji zasobu EGiB, w celu weryfikacji zamierzeń przeprowadzonego przez ARiMR projektu LPIS. Dodatkowy aspekt publikacji stanowi porównanie otrzymanych wyników z danymi dla województwa małopolskiego, w kontekście tej samej przynależności historycznej tych regionów do ziem byłego zaboru austriackiego.
Jedną z form ochrony przyrody, zgodnie z ustawą o ochronie przyrody z dnia 16.04.2004 r., jest użytek ekologiczny. Ta forma ochrony stosowana jest w Polsce już od 1991 roku. Głównym powodem tworzenia użytków ekologicznych jest potrzeba objęcia ochroną niewielkich powierzchniowo obiektów, ale cennych pod względem przyrodniczym lub krajobrazowym, które ze względu na niewielką powierzchnię i mniejszą rangę ich walorów nie mogły zostać objęte inną formą ochrony np. ochroną rezerwatową (Koreleski 2004, Koreleski 2005, Sammel i in. 2012, Sajnóg, Wójcik 2013). W artykule przedstawiono wybrane problemy występujące w procesie rejestracji i ewidencji użytków ekologicznych. Na podstawie analizy literatury oraz obowiązujących na przestrzeni kilkudziesięciu lat aktów prawnych i procedur stwierdzono, iż mogą występować rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w różnych rejestrach, a w szczególności w rejestrach form ochrony przyrody i Ewidencji Gruntów i Budynków (EGiB). Dane w nich zawarte są niespójne, niekompletne. Celem pracy jest zidentyfikowanie i wskazanie przyczyn takiego stanu, a także jego możliwych implikacji. W badaniach zastosowano technikę analizy jakościowej dokumentów (ustaw i rozporządzeń obowiązujących w tym zakresie na przestrzeni 20 lat) oraz analizę opisową. Jako podstawowe przyczyny tych rozbieżności (braków) wskazano różnice w interpretacji pojęcia samego użytku ekologicznego (w różnych rejestrach) w zależności od nadrzędnego celu jego prowadzenia, a także niespójność i nieprecyzyjność obowiązujących w okresie ostatnich 20 lat przepisów, a tym samym procedur ich tworzenia, rejestracji i ewidencji. W nich należy upatrywać podstawowych przyczyn rozbieżności danych, ewentualnego braku części danych w EGiB oraz niekompletnych danych w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody (CRFOP). W pracy wskazano również możliwe skutki takiego stanu rzeczy oraz umotywowano konieczność zastosowania interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązania tego problemu.
W publikacji podjęto próbę oszacowania skali zjawiska niezgodności danych opisowych o działce (nieruchomości) w wybranym obrębie ewidencyjnym. W Polsce dane o działkach (nieruchomościach) ujawnione są w dwóch podstawowych rejestrach publicznych, prowadzonych przez organy administracji publicznej. Są nimi Księgi Wieczyste (KW) oraz Ewidencja Gruntów i Budynków (EGiB). Celem Ksiąg Wieczystych jest rejestrowanie praw podmiotów rejestru (osób) do przedmiotów rejestru (nieruchomości). Natomiast istotą prowadzenia Ewidencji Gruntów i Budynków jest gromadzenie danych o położeniu przestrzennym obiektów, geometrii oraz informacji opisowych. Pewien zakres informacji powtarza się w obu rejestrach. Można powiedzieć, że EGiB oraz KW uzupełniają się wzajemnie. Praktyka wykazuje, że funkcjonujący od lat sposób wymiany informacji pomiędzy tymi systemami jest niedoskonały. Geodeta, w swojej pracy, często ma do czynienia z koniecznością wyjaśniania wzajemnych rozbieżności informacji przedmiotowych i podmiotowych, pozyskanych z obu rejestrów, a ustalenie prawdy wiąże się niejednokrotnie z długotrwałymi procedurami sądowoadministracyjnymi. Przypadki te powodują również konflikty lokalne i wpływają niekorzystnie na wszelkie działania inwestycyjne. Wyniki badań mają charakter reprezentatywny jedynie lokalnie (dla ziem byłego zaboru austriackiego). Mogą stanowić bazę do dalszych badań i poszukiwania rozwiązań w celu zapobiegania powtarzania błędnych informacji podmiotowych o nieruchomościach, przy kolejnych działaniach modernizacyjnych.
The basic criterion for determining whether there should be a change in the use of forest land for non-forest purposes is the conceptual category of “forest land”. This category, according to the Act on the Protection of Lands, is not identical with forest land in the land and building register, but refers to the concept of forest in accordance with the Forestry Act, taking into account the surface criterion and connection with forest management. This leads to major practical difficulties, as it is usually the register of land and buildings that is the basic source of information on land cover. The above issue is illustrated by the issue of tree and bushy land discussed in the article, which despite the fact that they are forest land according to the records, do not constitute forests. In the author’s opinion, such lands do not require permission to change their purpose for non-forest purposes.
Ewidencja gruntów i budynków, jako podstawowy system informacji o terenie wykorzystywany w wielu dziedzinach, wspomagający podejmowanie decyzji na wszystkich poziomach zarządzania terenami, nieustannie poddawany jest korektom i zmianom. Kierunki tych zmian wynikają z wielu czynników: politycznych, prawnych, organizacyjnych, ekonomicznych, społecznych czy technologicznych. Obecnie w dużej mierze wpływ na modernizacje tego systemu mają zmiany związane z realizacją w Polsce dyrektywy INSPIRE. Celem publikacji jest analiza czynników mających wpływ na zmiany w funkcjonowaniu systemu katastralnego w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem przepisów prawnych wydanych w latach 2012-2013 i ich wpływu na funkcjonowanie ewidencji gruntów i budynków i kierunków jej modernizacji.
8
86%
W artykule zaprezentowano sposób przejścia z katastru 2D na system 3D + czas, za pomocą dostępnych narzędzi informatycznych w oparciu o istniejące urzędowe rejestry danych geoprzestrzennych. W Polsce od ponad dwudziestu lat modernizowane są urzędowe rejestry gromadzące informacje o obiektach powiązanych z Ziemią. Modernizacja ta dotyczy ochrony i bezpieczeństwa praw do nieruchomości, zwiększenia efektywności baz informacyjnych, podniesienia jakości danych, a także podniesienia efektywności planowania i zarządzania gruntami. Zaawansowane technologie typu CAD pozwalają na budowę numerycznego modelu terenu (DTM), a w następnym etapie wizualizację obiektów powierzchniowych, takich jak granice działek czy obrysy budynków, w przestrzeni 3D. Współczesne relacyjne bazy danych i narzędzia CAD pozwalają również na odtworzenie stanu nieruchomości z dowolnego momentu czasowego.
W pracy przedstawiono rozwój krajobrazu kulturowego we wsi Wiśniowa położonej w powiecie myślenickim, woj. małopolskie w latach 1872–2006. Badania przeobrażeń krajobrazu kulturowego na przestrzeni 134 lat oparto o dane opisowo – tabelaryczne byłego katastru austriackiego i obecnie funkcjonującym w Polsce katastrze gruntów i budynków. Przeprowadzona analiza dynamiczna w krajobrazie kulturowym w czterech przyjętych okresach czasowych wykazała różnorodne kierunki i tendencje zmian. Uzupełnieniem badań wielkościowych zaistniałych zmian było przestrzenne porównanie położenia granic krajobrazów kulturowych pomiędzy mapą katastralną w skali 1 : 2880, a mapą ewidencyjną w skali 1 : 2000. Analiza porównawcza położenia granic krajobrazów kulturowych na tych mapach była możliwa dzięki zastosowanej w pracy transformacji układu katastralnego do państwowego układu 1965. Przeprowadzone badania metodą analityczno – kartograficzną nie tylko uwidoczniły rozmiary i kierunki zachodzących zmian w krajobrazie kulturowym, ale jednocześnie umiejscowiły te zmiany w przestrzeni wsi Wiśniowa.
Przedmiotem artykułu są użytki ekologiczne i dane o nich zawarte w oficjalnych rejestrach. Porównując zestawienia łącznych powierzchni użytków ekologicznych według stanu z Ewidencji Gruntów i Budynków (EGiB) na dzień 1.01.2012, w województwie zachodniopomorskim i zestawienia dotyczące różnych form ochrony przyrody, zawartych w tych samych opracowaniach statystycznych, zauważamy znaczne rozbieżności. Te pierwsze wskazują na powierzchnię 4 328 ha, w tych drugich podano zaś 6 424 ha. W pracy postanowiono, między innymi, sprawdzić czy podobne rozbieżności występują na obszarze powiatu koszalińskiego i miasta Koszalin. Celem badań, których wyniki prezentowane są w pracy, było wykazanie i ocena rozbieżności pomiędzy różnymi rejestrami na poziomie lokalnym zawierającymi zestawienia ilościowe i powierzchniowe użytków ekologicznych. Podstawowymi źródłami informacji wykorzystanymi do analizy był rejestr prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (RDOŚ) oraz Ewidencja Gruntów i Budynków (EGiB). Obiekt, który objęto badaniami to obszar powiatu koszalińskiego i miasta Koszalin. Do badań przyjęto dane według stanu na dzień 1.10.2013.W badaniach zastosowano technikę analizy ilościowej i jakościowej dokumentów (danych z rejestrów) oraz analizę opisową. W wyniku przeprowadzonych analiz wskazano braki i różnice występujące w obu rejestrach oraz dokonano oszacowania ilości i powierzchni użytków ekologicznych niewykazanych w EGiB. Stwierdzono, iż dla obszaru powiatu koszalińskiego i miasta Koszalin w EGiB nie wykazano użytków ekologicznych od 3% do nawet 7% ich powierzchni faktycznej. Wskazano na konieczność uzupełnienia i weryfikacji danych w obu rejestrach oraz możliwości wykorzystania szczegółowych danych z EGiB o użytkach ekologicznych do ocen i analiz.
Artykuł stanowi kontynuację tematyki podjętej w publikacji [Mika, Siejka 2012], dotyczącej badania zależności pomiędzy różnicą powierzchni katastralnej i ewidencyjnej, a jej wartością ustaloną na podstawie przeciętnych cen transakcyjnych na przykładzie dwóch jednostek ewidencyjnych miasta Krakowa (Krowodrza, Nowa Huta). Jednostkami badanymi w niniejszej pracy są Podgórze i Śródmieście. Procentowe różnice powierzchni działek przyjmowane w wykazach synchronizacyjnych, według dotychczasowego kryterium równoważności, wydają się nieuzasadnione w odniesieniu do wartości przedmiotowych działek. W praktyce stosuje się arbitralnie przyjęte kryterium równoważności systemów, co do którego pochodzenia prawno-technicznego istnieją niejasności. Nie znany jest przepis z którego się wywodzą. Poddane analizie dane obejmowały różnice powierzchni pochodzące z operatów ewidencyjnych. Łącznie wykorzystano informacje z ponad 1100 równoważników, wybranych losowo. Rozrzut zebranych danych pokazano w publikacji w formie graficznej. W badaniach odrzucono przypadki, w których różnica powierzchni przekraczała 10%. W związku z tym, że czynnikiem decydującym o zróżnicowaniu cen jest funkcja terenu, badania przeprowadzono w trzech kategoriach dla jednostki ewidencyjnej Podgórze oraz w dwóch kategoriach dla jednostki ewidencyjnej Śródmieście. Pierwsza z nich obejmowała ceny transakcyjne gruntów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, druga tereny o funkcji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a trzecia tereny bez prawa zabudowy. Przeprowadzone analizy potwierdziły tezę, iż dla badanego zbioru równoważników procentowa różnica w powierzchniach działek nie jest dobrym kryterium równoważności systemów. Wykazano, że nawet małe różnice procentowe powierzchni, powodują istotne różnice w wartości rynkowej nieruchomości.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.