Tolerancja na stres solny związana jest między innymi ze sprawną obroną antyoksydacyjną. Zmiany aktywności enzymów glutationozależnych (GPX i GST) ogórka traktowanych 30 mM NaCl badano w dwóch układach: in vitro i in vivo aklimatyzowanych i nieaklimatyzowanych do stresu. Proces aklimatyzacji roślin ogórka i zawiesiny komórkowej 3 mM NaCl spowodował istotny (p < 0,05) wzrost aktywności peroksydazy glutationowej o blisko 90-100% w porównaniu z odpowiednimi układami nieaklimatyzowanymi do stresu solnego. Wystąpienie zasolenia (30 mM NaCl) wpłynęło istotnie (p < 0,05) na wzrost aktywności GPX o odpowiednio o 116%, 113%, 48% i 59% po 1, 3, 24 i 72 godzinach od wystąpienia stresu w stosunku do wartości kontrolnych. Aktywność peroksydazy glutationowej w liściach roślin nieaklimatyzowanych wzrosła o 42% (p < 0,05) po 24 godz. i o 99% (p < 0,01) po 72 godz. od zastosowania 30 mM NaCl. W hodowli komórkowej aklimatyzowanej do stresu, aktywność GST wykazywała istotny 20 % (p < 0,05) wzrost w odpowiedzi na zasolenie. Obecność stresu solnego spowodowała wzrost aktywności S-transferazy glutationowej w roślinach nie poddanych aklimatyzacji po 24 godz. o 111% (p < 0,01) oraz odpowiednio o 188% (p < 0,001) i 100% (p < 0,01) po 24 i 72 godz. od wystąpienia czynnika stresowego w liściach roślin aklimatyzowanych. Prezentowane wyniki dowodzą, że w procesie aklimatyzacji w obu badanych układach kluczowe znaczenie wydaje się odgrywać peroksydaza glutationowa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.