Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  elektrodializa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem artykułu był przegląd zastosowania procesu elektrodializy (ED) w przemyśle spożywczym. W pierwszej części zdefiniowano przyczyny frakcjonowania żywności oraz scharakteryzowano proces elektrodializy (membrany, konstrukcja instalacji, wydajność procesu) wraz z tłem historycznym. W drugiej część przeglądu podano powody wzrostu zainteresowania procesem ED oraz rozgraniczono zastosowania już zaakceptowane przez przemysł oraz przyszłe obszary zastosowania (zwłaszcza w biotechnologii) w przemyśle spożywczym wraz z podaniem barier utrudniających jej wdrożenie. Ponadto scharakteryzowano postęp w produkcji membran ED (membrany bipolarne i mozaikowe).
Zasada krzyżowej filtracji membranowej. Klasy membran i wymagania im stawiane. Konfiguracje membran do mikrofiltracji, ultrafiltracji i odwróconej osmozy. Instalacje do ciśnieniowych procesów. Elektrodializa. Wybrane aspekty zastosowań procesów membranowych w przemyśle spożywczym.
W artykule przedstawiono wykorzystanie takich technik membranowych, jak: odwrócona osmoza (RO), ultraosmoza (UO) i elektrodializa w technologii przerobu serwatki. Przedstawiono główne kierunki jej przerobu. Opisano także możliwości zastosowania technik membranowych w procesie przerobu serwatki: jej zagęszczanie, odsalanie, frakcjonowanie.
Zbadano sorpcję jonów fosforanowych pochodzących z wodnych roztworów H3P04, KH2PO4, K2HPO4, K3PO4 na glebie murszowatej oraz desorpcję jonów fosforanowych z tej gleby za pomocą elektrodializy. Stwierdzono, że ilość zasorbowanych i zdesorbowanych jonów fosforanowych zależy od rodzaju i stężenia związku z którego jony pochodziły. Ilość jonów fosforanowych zdesorbowanych elektrodialitycznie zależy od ilości użytej energii elektrycznej.
W badaniach zastosowano elektrodialityczną metodę porównawczą do opisu zachowania się jonów fosforanowych występujących w silnie zasadowym anionicie Zerolit FF i w wodnym roztworze H3PO4. W doświadczeniach zastosowano elektrodializator trójkomorowy własnej produkcji. Stwierdzono, że na zdesorbowanie jonów fosforanowych z Zerolitu FF i przetransportowanie do komory anodowej należy użyć więcej energii elektrycznej aniżeli na przemieszczenie tych jonów pochodzących 7 wodnych roztworów H3PO4.
W pracy zbadano zachowanie się jonów fosforanowych w wodnych suspensjach Ca3(PO4)2, A1PO4 i FePO4 w polu elektrycznym trójkomorowego elektrodializatora pracującego w warunkach statycznych przy stałym, kontrolowanym napięciu 200 V. Przy takiej samej energii do komory anodowej przemieściło się najwięcej jonów fosforanowych z Ca3(PO4)2, mniej z A1PO4, a najmniej z FePO4. Ilość przemieszczonych jonów fosforanowych dla każdej badanej soli zależy także od masy odważki; im odważka większa, tym przy danej energii ilość jonów fosforanowych jest większa.
W badaniach zastosowano elektrodialityczną metodę porównawczą do określenia właściwości jonów fosforanowych występujących w wodnych roztworach KH2PO4, K2HPO4 i K3PO4 oraz w anionicie Zerolit FF, w którym jony fosforanowe wprowadzone były uprzednio z tych soli potasowych. Wszystkie doświadczenia prowadzono w takich samych warunkach. Stwierdzono, że zachowanie się jonów fosforanowych w anionicie uzależnione jest od charakteru soli, z której one pochodziły i od ilości jonów. Przy danej energii najwięcej (najszybciej) przetransportowanych jonów fosforanowych z anionitu do komory anodowej było wtedy, gdy do anionitu wprowadzono je z KH2PO4, mniej gdy z K2HPO4, a najmniej z K3PO4.
W pracy zbadano zachowanie się jonów fosforanowych pochodzących z Ca(H2PO4)2, CaHPO4, Mg(H2PO4)2 i MgHPO4 w polu elektrycznym elektrodializatora. Na przemieszczenie takiej samej ilości jonów fosforanowych do komory anodowej elektrodializatora zużyto więcej energii dla fosforanów wapniowych niż magnezowych i więcej dla fosforanów jednowodorofosforanowych niż dwuwodorofosforanowych oraz odpowiednio więcej dla tych jonów wprowadzonych do Zerolitu FF niż dla takich samych jonów wprowadzonych w badanych solach do wody.
W pracy przedstawiono wyniki zachowania się jonów fosforanowych pochodzących z wybranych nawozów fosforanowych (superfosfat potrójny, polifoska i fosforan amonu) w polu elektrycznym elektrodializatora. Stwierdzono, że na przetransportowanie do komory anodowej jonów fosforanowych superfosfatu i polifoski potrzeba tyle samo energii, natomiast z fosforanu amonu o 30% więcej. Na desorpcję jonów fosforanowych z Zerolitu FF najmniej energii potrzeba w przypadku jonów fosforanowych wprowadzonych z fosforanu amonu, więcej z superfoski, a najwięcej z polifoski.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.