Artykuł przywraca naszej pamięci idee agraryzmu i losy formacji politycznej, która próbowała agraryzm wprowadzić do życia publicznego i politycznego Polski po II wojnie światowej. Jednak idee agraryzmu, podobnie jak realizująca jego cele i wartości formacja polityczna, przegrały starcie z doktryną obowiązującą w PRL. Autorka przypomina sposób, w jaki wymazano z naszej tradycji i pamięci to ważne doświadczenie polskich chłopów. Zauważa intencjonalny charakter dyskontynuacji agrarystycznej tradycji oraz rolę, jaką w tym procesie odegrały represje lat stalinowskich. Pokazuje współczesne, złożone konsekwencje nobilitacji socjalistycznych rozwiązań i społeczne koszty marginalizacji demokratycznych, solidarnych rozwiązań agraryzmu, które przegrały w 1947 roku.