Przedmiotem badań były trzy, dominujące w zbiorowisku gatunki traw: Dactylis glomerata L., Arrhenatherum elatius P.P. i Alopecurus pratensis L. W czerwcu 2008 roku pobrano pędy generatywne tych traw, rosnące w trzech odległościach od szosy (5, 55, 105 m). Próby na każdej odległości pobrano z 10 losowo wybranych miejsc. Materiałem do badań były całe pędy generatywne oraz poszczególne organy tych pędów (liście, łodyga, kwiatostan). Zebrane próby podzielono na dwie części. Jedną część stanowiły całe pędy generatywne, drugą rozdzielono na poszczególne organy. W przygotowanym materiale roślinnym oznaczono ołów metodą ASA. Rozmieszczenie ołowiu w poszczególnych częściach rośliny było zróżnicowane. Najwięcej tego pierwiastka oznaczono w kwiatostanach, a najmniej w liściach. Przeprowadzone badania wykazały również, że badane gatunki traw mają różną zdolność kumulacji ołowiu w częściach nadziemnych. Najwięcej tego pierwiastka (1,88-6,11 mg∙kg-1 s.m.) na każdej odległości od drogi oznaczono w gatunku Arrhenatherum elatius. Ponadto, średnia koncentracja ołowiu w kilogramie suchej masy tego gatunku była o 1,71 mg wyższa niż w Dactylis glomerata i o 2,12 mg wyższa niż w Alopecurus pratensis. Stwierdzono również wyraźną zależność między zawartością ołowiu w roślinach a odległością od jezdni. W miarę wzrostu odległości zawartość tego metalu istotnie malała.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.