Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dilatometer test
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
To identify the type of soils in subsoil profile from the dilatometer (DMT) tests the diagram charts are commonly used. Marchetti (1980), Marchetti and Crapps (1981) proposed the diagram chart based on the values of material index (ID) and the dilatometer modulus (ED). This chart is helpful for identifying both mineral (clay, silt and sand) and organic soils. The classifi cation to identify organic soils is not accurate enough. This paper proposes a new classifi cation chart for organic soil identification. It was developed based on the comprehensive investigation of organic sediments performed in the Department of Geotechnical Engineering of Warsaw University of Life Sciences in years 1980–2012.
Comparison between deformation modulus of rock mass measured by plate jacking and dilatometer tests. For determination of the in-situ deformation modulus of rock mass at Bakhtiari Dam site, located in south-west of Iran, plate jacking tests (PJT) and dilatometer tests (DLT) carried out during the geotechnical investigations. In this study, the results of PJTs and DLTs were compared. This comparison involves 89 vertical and horizontal PJTs and 83 DLTs carried out in 6 rock units of Sarvak formation. Although, both PJTs and DLTs in the Bakhtiari Dam site were performed in same geological and geotechnical conditions, but there are not sufficient side by side data to make a paired two samples correlation. Therefore, the mean of in-situ data was compared at each rock unit. Besides Mann–Whitney U tests were performed to compare in-situ test results. The comparison shows that the deformation modulus measured by both methods has no significant differences. However, in low quality rock masses the moduli measured by the use of DLTs were greater than the modulus measured by PJTs. Conversely, in high quality rock masses the results of PJTs were greater than DLT’s.
W artykule przedstawiono wyniki badań dylatometrycznych SDMT przeprowadzonych na wybranych obiektach doświadczalnych na terenie Warszawy. Badania przeprowadzono w prekonsolidowanych gruntach spoistych. Artykuł zawiera krótką charakterystykę obiektów doświadczalnych z opisem warunków geotechnicznych i przeprowadzonych badań. Na podstawie porównania wyników badań laboratoryjnych z wynikami SDMT dokonano oceny możliwości wykorzystania nomogramu Marchettiego i Crappsa do określenia rodzaju i stanu badanych gruntów spoistych. Analiza wyników sondowań SDMT pozwoliła na opracowanie dla badanych gruntów spoistych zależności empirycznej pomiędzy stosunkiem G₀/ED i wskaźnikiem materiałowym (ID).
W artykule przedstawione zostały ogólne zasady wydzielenia warstw gruntów na podstawie sondowań geotechnicznych. Zestawiono wyniki badań CPT oraz DMT z kampusu SGGW, a także wyznaczono w podłożu warstwy geotechniczne. Na podstawie wyników z badań laboratoryjnych, przede wszystkim analizy uziarnienia, rozpoznano rodzaj gruntu i porównano z danymi określonymi w badaniach terenowych. Przeprowadzono również analizę statystyczną danych z badań terenowych. Dodatkowo przedstawiono różnice w klasyfikacji gruntów według polskiej normy PN-86/B-02480 i normy europejskiej PN-EN ISO 14688.
W artykule przedstawiono rozważania na temat wpływu odprężenia podłoża na ocenę nośności gruntów tego podłoża w warunkach posadowienia pośredniego. Na podstawie przeprowadzonych sondowań dylatometrycznych DMT, przeprowadzonych przed wykonaniem wykopu i po jego wykonaniu, wykazano, że czynność ta nie zawsze powoduje odprężenie podłoża, a przede wszystkim nie zmniejsza tarcia gruntu na powierzchniach bocznych fundamentów głębokich. Wartość tarcia przyjmowana jest zazwyczaj na podstawie rodzaju gruntu i stanu naprężenia [PN-83/B-02482], co – jak wykazano przy projektowaniu na przykład pali fundamentowych – może prowadzić do jej zaniżania, a tym samym przeprojektowania fundamentu.
W artykule przedstawiono dwa przykłady budowli, jednej o konstrukcji wiotkiej (nasyp) i drugiej o konstrukcji sztywnej (fundament budynku). W przypadku nasypu w podłożu występują grunty słabonośne (namuły organiczne), a w podłożu fundamentu grunty sztywne (iły). Parametry geotechniczne w obu przypadkach określono na podstawie interpretacji badań dylatometrycznych (DMT). Do określenia parametrów obliczeniowych zastosowano klasyczną analizę statystyczną oraz analizę z wykorzystaniem podejścia Bayesa. Oba podejścia są możliwe do wykorzystania w programie obliczeniowym opracowanym w ramach projektu badawczego NCN (N N506 432436). Program ten i jego zastosowanie w określaniu parametrów charakterystycznych gruntów występujących w podłożu nasypu i fundamentu opisano w artykule. Efektem obliczeń osiadań nasypu i fundamentu oraz ich walidacji jest propozycja nowej zależności empirycznej do określania modułu ściśliwości, wskaźnika ściśliwości pierwotnej i wtórnej z badania dylatometrem Marchettiego (DMT). Proponowane zależności umożliwiają wykorzystanie badań DMT w projektowaniu geotechnicznym w większym niż dotychczas zakresie. Poza tym zależności te są bardziej odpowiednie dla warunków występujących w Polsce.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Interpretacja badań polowych a Eurokod 7

58%
Przydatność badań in situ wynika z poprawnej interpretacji otrzymywanych wyników. Interpretacje takie otrzymuje się z zależności korelacyjnych wypracowanych dla podobnych warunków, popartych badaniami laboratoryjnymi i doświadczeniem regionalnym. W Polsce od 2002 roku istnieje norma PN-B-04452 Geotechnika. Badania polowe, która w założeniach powstała jako tzw. norma zharmonizowana z EC 7, gdzie w załącznikach podano wiele korelacji dla warunków polskich uzyskanych z wieloletnich doświadczeń i wyników, w których wkład miały liczne ośrodki naukowo-badawcze. W referacie przedstawiono porównanie stosowanych w praktyce i podanych w normie PN-EN 1997-2 metod interpretacji wyników uzyskanych ze znanych i stosowanych metod polowych (sondowania dynamiczne – DP, sondowanie statyczne – CPTU, badanie dylatometrem płaskim – DMT). Artykuł zawiera ciekawe przykłady korelacji własnych wynikających z działalności naukowej (Projekt badawczy Nr 4 T07E 047 30 [2008]) i praktyki geotechnicznej wyznaczania parametrów do projektowania.
W artykule przedstawiono sposób wykorzystania badań dylatometrycznych (DMT) w określaniu składu granulometrycznego gruntów. Sposób ten opracowano na podstawie interpretacji wyników badań DMT z Kampusu SGGW, warszawskiego osiedla Stegny i II linii warszawskiego metra. Wyniki badań DMT porównano z określeniem zawartości procentowej frakcji otrzymanych z badań laboratoryjnych, które interpretowano zgodnie z normami PN-86/B-02480, PN-EN ISO 14688-1 i PN-EN ISO 14688-2. Efektem porównania jest propozycja autorskiej klasyfikacji i nomogramu, które mogą być wykorzystane do rozpoznania rodzaju gruntu na podstawie badań DMT.
W artykule sformułowano tezy, które stanowią podstawę dla kierunków rozwoju badań in situ do oceny budowy i właściwości podłoża budowlanego. Omówiono nowe osiągnięcia technologiczne, do których zalicza się system Icone w metodzie statycznego sondowania firmy ap van den Berg z Holandii. Skomentowano konstrukcje, które stanowią hybrydowe układy do wykonywania sondowań statycznych i wierceń badawczych w trudnych warunkach gruntowych oraz hybrydowy model sondy cylindrycznej połączonej z badaniem sejsmicznym. Przedstawiono także nowe konstrukcje do wykonywania badań dylatometrem sejsmicznym na morzu i w strefach przybrzeżnych. W artykule omówiono również niepewność pomiarową w badaniach in situ i laboratoryjnych oraz jej wpływ na ocenę parametrów mechanicznych gruntów podłoża.
W artykule przedstawione zostały kryteria identyfikacji warstw gruntu. Przede wszystkim podano definicję warstw geotechnicznych i podstawową metodę ich identyfi kacji w celu lepszego zrozumienia przedstawionego problemu. Następnie opisano warstwy geotechniczne w rozumieniu geologicznym i geotechnicznym. W zakończeniu podano propozycję techniki podziału warstw geotechnicznych dla wybranego obiektu z kampusu SGGW w Warszawie oraz z obszaru Stegny w Warszawie. Do interpretacji warstw geotechnicznych wykorzystano wyniki badań uzyskane z sondowań statycznych CPT i testu DMT.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.