Wzrastające dawki osadów ściekowych (10, 50, 100 i 200 Mg∙ha-1 s.m.) spowodowały utrzymujący się w czasie wzrost przewodności elektrycznej. Największe wartości EC odnotowano w glebach nawożonych najwyższą dawką osadu ściekowego, jednak nawet pod wpływem tej dawki nie przekraczały one 2 mS∙cm-1. Stosowane osady ściekowe zwiększyły zawartość w glebach: Cd, Cu, Fe, Mn, Ni, Pb i Zn. Pod wpływem najwyższej dawki osadu (200 Mg∙ha-1) zawartość cynku i miedzi była niższa od dopuszczalnej prawem polskim w gruntach zaliczanych do grupy B. Zawartość kadmu, niklu i ołowiu mieściła się w zakresach dopuszczalnych nawet dla obszarów szczególnie chronionych - grupa A. Analiza zawartości wyszczególnionych metali ciężkich w 0,1 mol HCl-dm-3 wykazała, że forma ta stanowi istotną część zawartości quasi - ogólnej Cd (śr. 57,7%), Cu (śr. 36,4%) i Zn (śr. 44,1%). W odniesieniu do pozostałych wskaźnik ten przedstawiał się: Fe (śr. 0,5%), Mn (śr. 28,5%), Ni (śr. 12,2%) i Pb (śr. 20,2%). W przypadku Cu, Fe i Zn wniesienie osadów ściekowych spowodowało istotne podniesienie potencjalnej rozpuszczalności (odpowiednio o 92%, o 110% i 176%). Cd i Pb zareagowały odpowiednio podniesieniem potencjalnej rozpuszczalności o 42 i 48%, w przypadku Ni i Mn było to natomiast działanie w tym zakresie nieistotne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.