Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  chlorek chlorocholiny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy badano wpływ gibereliny i chlorku chlorocholiny na długość źdźbła u 218 linii wsobnych pokolenia S₈ żyta ozimego i trzech form o ustalonych genotypach (normalny typ wzrostu - Ds₁Ds₁Ds₂Ds₂ i dwie linie karłowe: ds₁ds₁ i ds₂ ds₂). Stwierdzono, że 63 linie wsobne istotnie reagowały wydłużeniem źdźbła średnio o 10% po traktowaniu gibereliną. Najwyższy procent linii wrażliwych na giberelinę wyselekcjonowano z form SHR-Jeleniec (40%) i odmiany Dańkowskie Złote (38%), zaś najniższy z odmiany Chrobre (20%) i odmian z WIR-u - (21%). Działanie chlorku chlorocholiny było silniejsze, gdyż powodowało redukcję długości źdźbła u 108 linii średnio o 20%. Najwyższy procent linii o obniżonym źdźble pochodziło z odmiany Garczyńskie (63%) i form SHR-Jeleniec (60%), zaś najniższy z odmian WIR-u (36%). Spośród badanych linii wsobnych, linie wyselekcjonowane z form SHR-Jeleniec okazały się najwrażliwsze, zarówno na działanie gibereliny jak i chlorku chlorocholiny. Forma o normalnym typie wzrostu Ds₁Ds₁Ds₂Ds₂, a szczególnie linia karłowa ds₁ds₁, istotnie reagowały wydłużeniem źdźbła na dostarczoną egzogenną giberelinę. Umożliwi to reprodukcję linii karłowej w stanie homozygotycznym w stosunku do genu ds₁. Druga linia karłowa ds₂ ds₂, była niewrażliwa na zastosowaną giberelinę.
Porównywano budowę tkanek łodygi i liści tulipana formowanych po oprysku roztworem chlorku chlorocholiny (CCC) w stężeniach: 0%; 0,5%; 1,0% i 1,5%. Do badań wykorzystano mikroskop świetlny (preparaty półcienkie) oraz skaningowy elektronowy (SEM). Stwierdzono wzrost średnicy łodygi proporcjonalny do stężenia retardanta oraz znaczne zwiększenie grubości warstwy miękiszu, sklerenchymy i promieniowej długości wiązek przewodzących. Zaobserwowano zwiększenie rozmiarów komórek epidermy, miękiszu i sklerenchymy oraz grubości ścian epidermy i sklerenchymy. CCC nie wpłynął na zmianę grubości liści tulipana. Wykazano na ich powierzchni występowanie bardziej obfitej warstwy nalotu woskowego. Obserwowane zmiany w łodydze odpowiadają zwiększeniu stabilności tego organu, zaś w epidermie łodygi i liści - większej odporności na niekorzystne oddziaływanie warunków środowiska.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.