W pracy badano wpływ właściwości gleby na zawartość form niklu oznaczonych metodą TESSIER’A i in. [1979]. Na podstawie specjacji Ni w glebie mineralnej stwierdzono, że największą część stanowiła frakcja pozostałości F5 (około 80% Ni ogółem), formy związane specyficznie F2 i tlenków Fe-Mn F3 po około 9%, resztę zaś forma wymienna F1. Odkwaszenie gleby mineralnej nieznacznie zmniejszyło udział form bioprzyswajalnych i biodostępnych Ni w jego zawartości ogółem. W glebie organicznej kwaśnej ilość Ni w wydzielonych frakcjach można uszeregować następująco (%): F5 (47,5) > F4 ( 35,4) > F3 (9,5) > F2 (5,1) > F1 (2,5), zaś w glebie organicznej obojętnej F3 (36,5) > F5 (30,4) > F4 (15,6) > F2 (13,6) > F1 (3,9). Gleby organiczne (kwaśna i obojętna) wykazywały nieco inną specjację Ni, co wynikało ze specyfiki tych gleb różniących się pH oraz zawartością substancji organicznej.