Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  building stone
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Actinomycetes have been isolated from decayed and sound stone samples taken from a tomb site at Tell Basta, Zagazig City, Egypt. A total of 160 isolates have been characterised. The numbers and distribution of actinomycetes were studied during different seasons; during the winter months (18-20°C), actinomycete numbers ranged from 10³ to 10⁴ cfu/g; in the summer (28-38°C) lower counts were recorded. The actinomycete isolates were assigned to 4 different taxonomic groups: 54% belonged to the Streptomyces group, 26% to the Nocardia group, 14% showed the characteristics of the Micromonospora group, while the rest of the isolates analyzed (6%) were assigned to the sporangiate-type group of actinomycetes. The ability of the isolates to produce pigments as well as tolerance to high salinity were determined. It was shown that about 88% of the strains studied had the ability to produce extracellular pigments. Only 25% of the studied isolates showed tolerance to high salinity. The significance of actinomycetes to attack and degrade building stone was shown in laboratory experiments: actinomycetes recovered both from sound and decayed stones were capable of damaging stone under laboratory conditions as an up to 4% weight loss was recorded for some isolates.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Budownictwo regionalne w widłach Warty i Neru

88%
W pracy przedstawiono wyniki rozpoznania stanu zachowania i specyfiki budownictwa regionalnego, występującego w obrębie międzyrzecza Warty i Neru. Na tym terenie od końca XIX wieku, przez kilkadziesiąt lat, konstrukcje murowe budynków mieszkalnych i inwentarskich bazowały na węglanowo-krzemionkowym kamieniu budowlanym, eksploatowanym w kamieniołomach we wsi Rożniatów koło Dąbia nad Nerem. Duża popularność tego lokalnego surowca budowlanego, wynikająca przede wszystkim z łatwości jego pozyskiwania i dalszej obróbki, spowodowała, że opisywany obszar uzyskał wyraźną odrębność architektoniczną, unikalną w skali nizinnej części Polski. Ślady tej odrębności są nadal wyraźnie czytelne w krajobrazie, zwłaszcza wiejskim, aczkolwiek z roku na rok liczba tych charakterystycznych budowli zmniejsza się w wyniku przebudowy, dewastacji lub prac rozbiórkowych.
Artykuł ma charakter przeglądowy. Poświęcony jest architekturze regionalnej oraz materiałom budowlanym, z których te budynki powstały. Prócz ogólnie przyjętych typów architektury regionalnej autorki chciałyby zwrócić również uwagę na z pozoru niczym niewyróżniającą się architekturę wiejską, która dzięki lokalnemu materiałowi budowlanemu przyczynia się do zindywidualizowanej zabudowy w regionie i całościowym ładzie przestrzennym. Dlatego prócz typowych przykładów zabudowy regionalnej, jak architektura podhalańska czy sudecka, autorki przywołują również typowe polskie wsie z regionu kłodzkiego, w których lokalny kamień jest jednym z podstawowych materiałów budowlanych, architektonicznych i dekoracyjnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.