Doświadczenie połowę przeprowadzono w latach 1992 - 1994. Porównywano trzy odmiany bobiku: Nadwiślański, Bronto i Tibo. W doświadczeniu ścisłym w ODR Boguchwała (woj. rzeszowskie) nasiona bobiku wysiewano w ilości: 40, 50, 60 i 70 szt./m². W doświadczeniu łanowym w ODR Karniowice (woj. krakowskie) i ODR Łosiów (woj. opolskie) gęstość siewu bobiku wynosiła 50 i 70 szt./m². W południowej części kraju za optymalną gęstość siewu dla odmian bobiku: Nadwiślański, Bronto i Tibo można uznać 50 nasion na 1 m². Odmiany Nadwiślański i Bronto miały znacznie większy potencjał plonowania niż samokończąca odmiana Tibo.
W pracy scharakteryzowano skład chemiczny, jakość białka oraz strawność składników pokarmowych dwóch odmian bobiku (Bronto i Dino), wyróżniających się plonem nasion i białka wśród nowych odmian w Polsce. Nasiona ocenianych odmian zawierały charakterystyczną dla bobiku ilość podstawowych składników (w tym 28.6% białka w suchej masie) oraz substancji przeciwżywieniowych (polifenoli - ok. 1.46%, tanin skondensowanych - 0.07%, inhibitorów trypsyny - ok. 20 TUI/mg oraz galaktozydów - 3.40%). Nie stwierdzono znaczących różnic w składzie chemicznym oraz jakości białka obu odmian. Wskaźnik aminokwasów egzogennych wynosił 65.4 (Dino) i 65.6 (Bronto), a wskaźnik PER (przy dodatku 0.25% Dl-metioniny) odpowiednio 1.37 i 1.38. Obie odmiany charakteryzowały się wysoką strawnością białka dla świń (81-82%) oraz wysoką i nieistotnie zróżnicowaną strawnością energii (Dino - 84%, Bronto – 80%).