Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  badania dylatometryczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania dylatometryczne (DMT) mają szerokie zastosowanie w geotechnice, szczególnie do określenia ciągłego profi lu gruntowego, jak również właściwości fi zycznych i mechanicznych gruntów. Z badań DMT uzyskuje się cztery wskaźniki dylatometryczne: ID, KD, ED i UD. Wskaźniki te można wykorzystać do określenia wielu parametrów geotechnicznych, w tym modułu ścinania G0. W artykule przedstawiono metodę proponowaną do określania modułu ścinania G0 na podstawie badań dylatometrycznych iłów plioceńskich z obiektu doświadczalnego Katedry Geoinżynierii SGGW na Stegnach.
W artykule przedstawiono wyniki badań dylatometrycznych SDMT przeprowadzonych na wybranych obiektach doświadczalnych na terenie Warszawy. Badania przeprowadzono w prekonsolidowanych gruntach spoistych. Artykuł zawiera krótką charakterystykę obiektów doświadczalnych z opisem warunków geotechnicznych i przeprowadzonych badań. Na podstawie porównania wyników badań laboratoryjnych z wynikami SDMT dokonano oceny możliwości wykorzystania nomogramu Marchettiego i Crappsa do określenia rodzaju i stanu badanych gruntów spoistych. Analiza wyników sondowań SDMT pozwoliła na opracowanie dla badanych gruntów spoistych zależności empirycznej pomiędzy stosunkiem G₀/ED i wskaźnikiem materiałowym (ID).
W artykule przedstawione zostały ogólne zasady wydzielenia warstw gruntów na podstawie sondowań geotechnicznych. Zestawiono wyniki badań CPT oraz DMT z kampusu SGGW, a także wyznaczono w podłożu warstwy geotechniczne. Na podstawie wyników z badań laboratoryjnych, przede wszystkim analizy uziarnienia, rozpoznano rodzaj gruntu i porównano z danymi określonymi w badaniach terenowych. Przeprowadzono również analizę statystyczną danych z badań terenowych. Dodatkowo przedstawiono różnice w klasyfikacji gruntów według polskiej normy PN-86/B-02480 i normy europejskiej PN-EN ISO 14688.
W artykule przedstawiono rozważania na temat wpływu odprężenia podłoża na ocenę nośności gruntów tego podłoża w warunkach posadowienia pośredniego. Na podstawie przeprowadzonych sondowań dylatometrycznych DMT, przeprowadzonych przed wykonaniem wykopu i po jego wykonaniu, wykazano, że czynność ta nie zawsze powoduje odprężenie podłoża, a przede wszystkim nie zmniejsza tarcia gruntu na powierzchniach bocznych fundamentów głębokich. Wartość tarcia przyjmowana jest zazwyczaj na podstawie rodzaju gruntu i stanu naprężenia [PN-83/B-02482], co – jak wykazano przy projektowaniu na przykład pali fundamentowych – może prowadzić do jej zaniżania, a tym samym przeprojektowania fundamentu.
W artykule przedstawiono dwa przykłady budowli, jednej o konstrukcji wiotkiej (nasyp) i drugiej o konstrukcji sztywnej (fundament budynku). W przypadku nasypu w podłożu występują grunty słabonośne (namuły organiczne), a w podłożu fundamentu grunty sztywne (iły). Parametry geotechniczne w obu przypadkach określono na podstawie interpretacji badań dylatometrycznych (DMT). Do określenia parametrów obliczeniowych zastosowano klasyczną analizę statystyczną oraz analizę z wykorzystaniem podejścia Bayesa. Oba podejścia są możliwe do wykorzystania w programie obliczeniowym opracowanym w ramach projektu badawczego NCN (N N506 432436). Program ten i jego zastosowanie w określaniu parametrów charakterystycznych gruntów występujących w podłożu nasypu i fundamentu opisano w artykule. Efektem obliczeń osiadań nasypu i fundamentu oraz ich walidacji jest propozycja nowej zależności empirycznej do określania modułu ściśliwości, wskaźnika ściśliwości pierwotnej i wtórnej z badania dylatometrem Marchettiego (DMT). Proponowane zależności umożliwiają wykorzystanie badań DMT w projektowaniu geotechnicznym w większym niż dotychczas zakresie. Poza tym zależności te są bardziej odpowiednie dla warunków występujących w Polsce.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Interpretacja badań polowych a Eurokod 7

51%
Przydatność badań in situ wynika z poprawnej interpretacji otrzymywanych wyników. Interpretacje takie otrzymuje się z zależności korelacyjnych wypracowanych dla podobnych warunków, popartych badaniami laboratoryjnymi i doświadczeniem regionalnym. W Polsce od 2002 roku istnieje norma PN-B-04452 Geotechnika. Badania polowe, która w założeniach powstała jako tzw. norma zharmonizowana z EC 7, gdzie w załącznikach podano wiele korelacji dla warunków polskich uzyskanych z wieloletnich doświadczeń i wyników, w których wkład miały liczne ośrodki naukowo-badawcze. W referacie przedstawiono porównanie stosowanych w praktyce i podanych w normie PN-EN 1997-2 metod interpretacji wyników uzyskanych ze znanych i stosowanych metod polowych (sondowania dynamiczne – DP, sondowanie statyczne – CPTU, badanie dylatometrem płaskim – DMT). Artykuł zawiera ciekawe przykłady korelacji własnych wynikających z działalności naukowej (Projekt badawczy Nr 4 T07E 047 30 [2008]) i praktyki geotechnicznej wyznaczania parametrów do projektowania.
W artykule przedstawiono sposób wykorzystania badań dylatometrycznych (DMT) w określaniu składu granulometrycznego gruntów. Sposób ten opracowano na podstawie interpretacji wyników badań DMT z Kampusu SGGW, warszawskiego osiedla Stegny i II linii warszawskiego metra. Wyniki badań DMT porównano z określeniem zawartości procentowej frakcji otrzymanych z badań laboratoryjnych, które interpretowano zgodnie z normami PN-86/B-02480, PN-EN ISO 14688-1 i PN-EN ISO 14688-2. Efektem porównania jest propozycja autorskiej klasyfikacji i nomogramu, które mogą być wykorzystane do rozpoznania rodzaju gruntu na podstawie badań DMT.
W artykule sformułowano tezy, które stanowią podstawę dla kierunków rozwoju badań in situ do oceny budowy i właściwości podłoża budowlanego. Omówiono nowe osiągnięcia technologiczne, do których zalicza się system Icone w metodzie statycznego sondowania firmy ap van den Berg z Holandii. Skomentowano konstrukcje, które stanowią hybrydowe układy do wykonywania sondowań statycznych i wierceń badawczych w trudnych warunkach gruntowych oraz hybrydowy model sondy cylindrycznej połączonej z badaniem sejsmicznym. Przedstawiono także nowe konstrukcje do wykonywania badań dylatometrem sejsmicznym na morzu i w strefach przybrzeżnych. W artykule omówiono również niepewność pomiarową w badaniach in situ i laboratoryjnych oraz jej wpływ na ocenę parametrów mechanicznych gruntów podłoża.
W artykule przedstawione zostały kryteria identyfikacji warstw gruntu. Przede wszystkim podano definicję warstw geotechnicznych i podstawową metodę ich identyfi kacji w celu lepszego zrozumienia przedstawionego problemu. Następnie opisano warstwy geotechniczne w rozumieniu geologicznym i geotechnicznym. W zakończeniu podano propozycję techniki podziału warstw geotechnicznych dla wybranego obiektu z kampusu SGGW w Warszawie oraz z obszaru Stegny w Warszawie. Do interpretacji warstw geotechnicznych wykorzystano wyniki badań uzyskane z sondowań statycznych CPT i testu DMT.
W artykule przedstawiono zagadnienie dotyczące badania modułów ściśliwości podłoża gruntowego na podstawie terenowych sondowań statycznych i dynamicznych oraz określania na tej podstawie wartości osiadania obiektu budowlanego. Przedmiotem analizy jest istniejący zbiornik wydzielonej komory fermentacyjnej (WKF), który jest żelbetowym obiektem o kształcie walca zakończonego kopułami stożkowymi. Obiekt ten jest częściowo zagłębiony w gruncie – głębokość jego posadowienia to 1,8 m pod krawędziami zewnętrznymi (z betonem podkładowym) przy krawędziach oraz 3,4 m w części środkowej. Ogólnie należy stwierdzić, że w obszarze objętym analizą (czyli wokół WKF) warunki gruntowo-wodne można określić jako proste. Wyznaczone końcowe wartości osiadań zbiornika WKF mieściły się w przedziale 110÷180 mm, przekraczając znacznie końcową wartość podaną przez projektanta tego zbiornika. W celu rozstrzygnięcia poprawności przyjęcia przez projektanta parametrów ściśliwości podłoża gruntowego pod zbiornikiem wykonano szereg badań terenowych sondowań statycznych CPTU i dynamicznych DPL oraz pomiarów DMT.
W artykule przedstawiono obliczenia stateczności ogólnej zapory głównej zbiornika Nielisz, który ze względu na zalegające grunty organiczne wykonany został w dwóch etapach. Obliczenia stateczności wykonano dla poszczególnych etapów budowy nasypu, bazując na wynikach badań przeprowadzonych przez Katedrę Geoinżynierii oraz metodach analizy równowagi granicznej. Szczególną uwagę zwrócono na sposób wyznaczania wytrzymałości na ścinanie w warunkach bez odpływu na podstawie badań dylatometrycznych oraz zastosowanie badań DMT do obliczeń stateczności ogólnej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.