Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  analiza wielocechowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy dokonano podziału genotypów żyta (Secale cereale L.) na grupy jednorodne wielocechowo oraz przeprowadzono ocenę podobieństwa tych grup. Materiał badawczy stanowiło 250 form lokalnych żyta ozimego pochodzących z Turcji, Afganistanu, Iranu, Pakistanu, Grecji, Indii i Chile. Oceniono je pod względem 16 cech użytkowych w porównaniu do odmiany wzorcowej Dańkowskie Złote. Formy kolekcyjne żyta różniły się głównie pod względem porażenia sporyszem i pleśnią śniegową, liczby ziaren z kłosa oraz masy 1000 ziaren. Pozostałe cechy w mniejszym zakresie różnicowały analizowane obiekty. Do oceny podobieństw obiektów o różnym pochodzeniu zastosowano hierarchiczną analizę skupień Warda, która pozwoliła na wielocechową ocenę podobieństwa form lokalnych żyta. Bardzo podobne wielocechowo były obiekty z Iranu i Afganistanu, podobnymi do nich z kolei były obiekty z Turcji i Pakistanu. Dość podobne były również obiekty z Grecji i Chile. Na podstawie macierzy odległości wielocechowych stwierdzono, że najbardziej podobne do wzorca były obiekty pochodzące z Turcji, a najbardziej różniły się od wzorca formy z Indii. Na podstawie analizy składowych głównych stwierdzono, że silnie dodatnio skorelowanymi cechami były wysokość roślin oraz długość kłosa. Wysokie wartości tych dwóch cech miały głównie genotypy pochodzące z Grecji i Pakistanu, natomiast najniższe – wzorzec, czyli polska odmiana Dańkowskie Złote. Ujemnie skorelowana z wysokością roślin była liczba ziaren w kłosie oraz odporność na mączniaka prawdziwego. Największe wartości tych dwóch cech odnotowano dla odm. Dańkowskie Złote, natomiast spośród pozostałych obiektów dość duże wartości charakteryzowały obiekty pochodzące z Turcji oraz Iranu i Afganistanu. Dodatnio skorelowane ze sobą były również długość okresu wegetacji i długość okresu nalewania. Największe wartości dla tych dwóch cech odnotowano u obiektów pochodzących z Chile, natomiast najniższe – z Indii. Ze względu na znaczne zróżnicowanie fenotypowe ocenianych form lokalnych żyta ozimego oraz pochodzenie, mogą one być donorami wielu cech użytkowych przydatnych w pracach genetyczno- hodowlanych.
W pracy oszacowano wartość kombinacyjną linii wsobnych kukurydzy za pomocą indeksu dla kilku zintegrowanych cech oraz oceniono ich potencjał krzyżowania. Materiał badawczy stanowiło 48 mieszańców pojedynczych kukurydzy uzyskanych w wyniku krzyżowania 6 linii z 8 testerami o ziarnie szklistym. Doświadczenia polowe zostały założone metodą kraty kwadratowej w dwóch powtórzeniach w dwóch miejscowościach: Kobierzyce i Smolice. Analizy statystyczne wykonano przy użyciu programu SERGEN. Dla wszystkich linii i testerów obliczono indeksy wyrażające potencjał krzyżowania wykorzystując wartości pomiarów wszystkich cech. Przeprowadzona analiza zdolności kombinacyjnych wykazała istotność efektów GCA linii matecznych i testerów dla wysokości roślin, długości kolby, liczby rzędów ziaren w kolbie i liczby ziaren z kolby oraz SCA dla liczby ziaren z kolby. Istotną interakcję efektów GCA linii matecznych ze środowiskiem stwierdzono dla długości kolby oraz liczby i masy ziaren w kolbie, a GCA testerów dla długości kolby, liczby rzędów ziaren w kolbie i masy ziaren z kolby. Stwierdzono addytywne działanie genów dla wysokości roślin, długości kolby, liczby rzędów ziaren w kolbie oraz addytywne i nieaddytywne formy działania genów dla liczby ziaren z kolby. Wśród badanych form matecznych należy wyróżnić linie 1450-9, 1470-8 i 1470-12 oraz K 154, K 182 i K 324 o najwyższym potencjale krzyżowania. Na wyróżnienie zasłużyły mieszańce 1360-5-2 x K 194 i 1450-9 x K 154 o zwiększonej liczbie ziaren z kolby.
Multivariate characterization of breeding value and evaluation of genetic divergence in five blackcurrant (Ribes nigrum L.) varieties are presented. In the study general combining ability effects (GCA) estimated over two years in a full-diallel cross design (Griffing’s method 1) for fruit yield per plant, yield-contributing traits and resistance traits have been elaborated. The multivariate analysis of variance (MANOVA) according to the fixed Griifing’s model and canonical variate analysis for GCA effects have been used. The suggested statistical approach delivers information for two known and commonly accepted criterions of successful selecting parents for crosses in breeding programs, both multivariate estimates of GCA effects of parents and their genetic distances, here based on multivariate GCA effects. GCA effects for fruit yield per plant, bush vigour, spring frost damage to flowers, infestation by white pine blister rust and powdery mildew had the largest discrimination power in multivariate GCA divergence of the parents. It was proved that the breeding value of potential parents regarding productivity attributes could be the predominant criterion of proper parents selecting for crosses in blackcurrant breeding. Genetic distance evaluated on the basis of multivariate GCA effects has not been a powerful predictor of progenies productivity. The paper is thought mainly as experimental, methodological study on effective using and usefulness of the suggested statistical procedure in researches for plant breeding purposes. The showed results could be also meaningful for blackcurrant breeding.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.