Rozdrobnione i w większości ekonomicznie słabe gospodarstwa rolne napotykają na wiele barier we wdrażaniu innowacji, które ułatwiłyby ich dostosowanie się do wymogów konkurencyjnej gospodarki rynkowej. W Polsce brakuje jednak sprawnie funkcjonującego Systemu Wiedzy i Informacji Rolniczej przyspieszającego procesy innowacyjne, zwłaszcza w rolnictwie. Po stronie nauki brakuje rozwiązań, które stymulowałyby zainteresowanie podejmowaniem prac badawczych i wdrożeniowych do bezpośredniego wykorzystania w praktyce rolniczej. Małe gospodarstwa nie mają możliwości bezpośredniego zaangażowania nauki w rozwiązywanie swoich problemów. Doradztwo rolnicze - zwłaszcza publiczne finansowane z budżetu państwa - powinno aktywnie wspierać rolników w procesach dostosowawczych do wymagań rynkowej gospodarki. Brak sprawnych powiązań pomiędzy instytucjami funkcjonującymi w Systemie Wiedzy i Informacji Rolniczej, utrudnia ich współdziałanie oraz funkcjonowanie jako systemu. W rezultacie tworzenie wiedzy rolniczej odbywa się często w oderwaniu od potrzeb i oczekiwań jej odbiorców. Efekty funkcjonowania różnych instytucji i organizacji, działających często w rozproszeniu bądź izolacji, są gorsze, niż można by oczekiwać, biorąc pod uwagę ich potencjał intelektualny. Sytuacja taka musi ulec zmianie, stąd też konieczność poszukiwania nowych rozwiązań organizacyjnych. Osiągnięcie oczekiwanych zmian w rolnictwie będzie jednak niemożliwe bez doradców posiadających gruntowną specjalistyczną wiedzę techniczną i ekonomiczną oraz umiejętności komunikowania się z rolnikami i otoczeniem rolnictwa, a także bez znaczącego wsparcia doradztwa, nauki i rolnictwa ze strony państwa (UE) oraz doradztwa ze strony nauki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.