W pracy określono wysokość podsiąku kapilarnego przy różnym rozchodzie wody na ewapotranspirację w charakterystycznych profilach glebowych Równiny Sępopolskiej. Badaniami objęto czarne ziemie wytworzone z gliny średniej pylastej oraz z gliny ciężkiej i gleby brunatne wytworzone z gliny lekkiej pylastej na glinie średniej pylastej podścielonej iłem; gliny średniej pylastej na glinie ciężkiej; gliny lekkiej na glinie średniej oraz gliny cięzkiej pylastej na ile. Do obliczenia wysokości podsiąku kapilarnego w zależności od ciśnienia ssącego i rozchodów wody na ewapotranspirację, wykorzystano zależność dla warstwowanych profili glebowych. Wśród badanych profili glebowych, najlepsze warunki podsiąkania wody w glebie wykazują profile charakterystyczne dla gleb brunatnych wytworzonych z gliny ciężkiej pylastej na ile oraz czarne ziemie wytworzone z gliny ciężkiej. Przy założonym zwierciadle wody gruntowej 100 cm poniżej powierzchni terenu, strefa korzeniowa roślin zasilana jest z największą intensywnością wynoszącą do 6⋅mm⋅d⁻¹. Najmniejszą intensywnością zasilania, a tym samym niewielką wysokością podsiąku kapilarnego, charakteryzują się profile glebowe charakteryzujące glebę brunatną wytworzoną z gliny lekkiej pylastej na glinie średniej pylastej podścielonej iłem oraz gleba brunatna wytworzona z gliny średniej pylastej na glinie ciężkiej. Wysokość podsiąku kapilarnego wynosi od kilku do kilkunastu centymetrów przy minimalnym natężeniu przepływu 0,5 mm⋅d⁻¹. Przeprowadzona analiza wykazała, że intensywność zasilania strefy korzeniowej roślin, a także wysokość podsiąku kapilarnego jest zjawiskiem bardzo złożonym i zależnym od wielu czynników. Można do nich zaliczyć skład granulometryczny gleby, przewodność wodna przy stanie pełnego i niepełnego nasycenia oraz zawartość substancji organicznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.