W pracy przedstawiono wyniki inwentaryzacji dzięciołów Picidae przeprowadzonej z użyciem stymulacji głosowej w roku 2020 w centralnej części Lasów Suchedniowskich na Wyżynie Kieleckiej. Cenzusem objęto fragment lasów, głównie jodłowo-bukowych oraz sosnowych, o powierzchni 2940 ha. Zagęszczenie dzięcioła dużego Dendrocopos major oszacowano na powierzchni próbnej o powierzchni 365 ha. Na badanym obszarze za lęgowe uznano sześć gatunków dzięciołów związanych z wnętrzem zwartych lasów mieszanych. Dla każdego z nich oszacowano zagęszczenie krajobrazowe, a dla gatunków stenotopowych także zagęszczenie ekologiczne. Poszczególne gatunki gniazdowały w zagęszczeniach: dzięcioł duży – 0,8 ter./10 ha, dzięcioł czarny Dryocopus martius – 5,1 ter./10 km2 powierzchni całkowitej, dzięcioł białogrzbiety D. leucotos – 0,7 ter./10 km2 powierzchni całkowitej i 0,4 ter./km2 lasów liściastych, dzięcioł średni Dendrocoptes medius – odpowiednio 5,8–6,1 ter./10 km2 i 3,3–3,5 ter./km2, dzięcioł zielonosiwy Picus canus – 3,5 ter./10 km2 i 0,7 ter./km2 i dzięciołek Dryobates minor – 2,0–2,4 ter./10 km2 i 1,2–1,3 ter./km2. Wysoka różnorodność gatunkowa dzięciołów w Lasach Suchedniowskich oraz obecność gatunków stenotopowych, w tym dzięcioła białogrzbietego, wskazuje na zadowalający stan zachowania lasów oraz ich znaczną zasobność w martwe oraz zamierające drzewa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.