Wyniki wyszukiwania

1

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

The effect of NPK fertilisation on mineral phosphorus fraction content in soil

100%

Acta Agrophysica

|

2017

|

tom 24

|

nr 2

A field experiment, conducted on loess-derived gray-brown podzolic soil, evaluated the effect of different levels of intensive fertilization with nitrogen, phosphorus and potassium on the soil content of mineral phosphorus fractions which are the major but varying source of this nutrient for crop plants. Before the establishment of the experiment, the soil contained 77.2 mg P kg–1, 187 mg K kg–1, 44 mg Mg kg–1, and 1.18% of humus, whereas pHKCl was 4.9. The experiment consisted of twenty seven fertilization treatments – nine nitrogen and potassium fertilization treatment combinations, each in four replicates, were carried out in relation to three increasing levels of phosphorus fertilization. Phosphorus fraction was indicated with the modified Chang-Jackson method. Mineral nitrogen, phosphorus and potassium fertilization after timothy grass harvest significantly affected the easily soluble phosphate fraction content in soil. Phosphorus fertilization caused the highest increase, while this increase was lower in the case of potassium and nitrogen fertilization. Mineral fertilization (with nitrogen, phosphorus, and potassium) used in the experiment caused a significant increase of the content of aluminium phosphate fractions in soil. Evaluating iron phosphate fraction content in soil, it can be concluded that it was the most stable fraction and that mineral fertilization at increasing NPK rates essentially did not have any statistically proven effect on its occurrence. Among the three fertilizer nutrients applied (NPK), phosphorus and potassium fertilization caused a significant increase in calcium phosphate fraction content in soil. The application of nitrogen was not found to have such an effect. Mineral NPK fertilization significantly affected the total mineral phosphorus fraction content in soil. A systematic increase in the total fraction analysed was found primarily under the influence of phosphorus and potassium fertilization. Phosphorus applied as granulated triple superphosphate was primarily transformed in the soil into fractions of iron and aluminium phosphates, to lower extent into calcium phosphate fraction, and – to the lowest extent – into easily soluble phosphates fraction.

2

Ocena przeciwerozyjnej zabudowy lessowego wawozu drogowego w Elizowce

88%

Mazur A.

Acta Agrophysica

|

1999

|

tom 23

87-96

W pracy przedstawiono osiągnięte efekty po 40-letnim okresie funkcjonowania zabezpieczeń przeciwerozyjnych wykonanych w lessowym wąwozie drogowym w Elizówce koło Lublina. Projekt zabudowy wąwozu drogowego zakładał zahamowanie rozmywu dna i wprowadzenie roślinności w celu uproduktywnienia erodowanego nieużytku. W dnie wąwozu wykonano 18 niskich grobelek z rdzeniem z desek i kiszek faszynowych, następnie dno obsiano mieszanką traw oraz posadzono drzewa (topola, grochodrzew). W następnych latach rozszerzono gamę gatunków drzew oraz wprowadzono krzewy. Techniczno-biologiczne umocnienie wąwozu okazało się skuteczne. Zabezpieczenia techniczne w postaci niskich grobelek ziemnych, skutecznie chroniły dno przed rozmywaniem i powodowały akumulację materiału glebowego w pierwszych latach kiedy roślinność nie opanowała dostatecznie wąwozu. Dzięki zastosowanej roślinności teren wąwozu został uproduktywniony, a zastosowanie drzew i krzewów o różnym tempie wzrostu sprawiło, że zadrzewienie w badanym wąwozie ma charakter zwarty i wielopiętrowy. Zastosowanie gatunków szybko rosnących (topola, grochodrzew), umożliwiło szybką produkcję grubych sortymentów drzewnych. Celowe okazało się sadzenie razem z gatunkami szybko rosnącymi, gatunków wolniej rosnących i dobrze znoszących w młodości duże zacienienie, ponieważ po usunięciu gatunków szybko rosnących one będą stanowiły osłonę przeciwerozyjną i najwyższe piętro drzew. Obecnie roślinność stworzyła dostateczną osłonę przeciwerozyjną likwidując zupełnie procesy erozji wodnej w wąwozie. Dodatkowo zwarte zadrzewienie przyczynia się do regeneracji gleby oraz stanowi ostoję dla ptactwa i drobnej zwierzyny łownej w terenie gdzie występuje mata lesistość. Przedstawiony wyżej kierunek zabudowy wąwozu drogowego wydaje się być najodpowiedniejszym dla większości podobnych wąwozów wytworzonych w skale lessowej.

3

Zmiana rzezby terenu na dnie erodowanej doliny w Elizowce

75%

Palys S., Grzywna A.

Acta Agrophysica

|

1999

|

tom 23

115-123

W prezentowanej pracy poddano ocenie przeciwerozyjną skuteczność zadarnienia dna doliny lessowej z okresowym odpływem wody i gleby. W tym celu wykonano pomiary niwelacyjne i porównawcze badania glebowe. Na badanym odcinku dna doliny o długości 350 m i średniej szerokości 30,2 m osadziło się średnio 11,4 cm namywu. Wskutek tego nastąpiło podniesienie lokalnej podstawy erozyjnej i spłaszczenie linii ciekowej. Z uzyskanych wyników wynika, że zadarnienie dna doliny przyczyniło się do częściowego zahamowania procesów erozyjnych. Znajduje to także potwierdzenie w pozytywnych zmianach właściwości chemicznych gleby.

Ograniczanie wyników

3 Acta Agrophysica

1 Grzywna A.

1 Mazur A.

1 Palys S.

1 2017

2 1999

The effect of NPK fertilisation on mineral phosphorus fraction content in soil

Ocena przeciwerozyjnej zabudowy lessowego wawozu drogowego w Elizowce

Zmiana rzezby terenu na dnie erodowanej doliny w Elizowce