Amarantus, zwany w Polsce szarłatem, należy do najstarszych roślin na świecie. Uprawiany był już ponad 4000 lat p.n.e. w obu Amerykach, szczególnie Południowej, przez Inków, Azteków i Majów. Dokładny skład chemiczny nasion tej rośliny poznano dopiero w latach 70. ubiegłego wieku. Od tego czasu wzrosło zainteresowanie uprawą szarłatu. W Polsce zarejestrowane są dwie odmiany uprawiane na nasiona - Rawa (kwiatostany jasnozielone) i Aztek (ciemnobordowe). Nasiona amarantusa cechują się wysoką wartością odżywczą. Są bogate w białko o komplementarnym profilu aminokwasów oraz w tłuszcz o dużym udziale nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zawierają również skrobię bezglutenową, witaminy oraz składniki mineralne. W oleju amarantusowym obecne sa związki o właściwościach antyoksydacyjnych. Z tych względów nasiona szarłatu oraz produkty z nich są zalecane w profilaktyce i leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego, nerwowego i pokarmowego.