W pracy określono wpływ typu gleby, na której uprawiano ziemniaki, na cechy jakościowe bulw. Do badań wzięto trzy odmiany ziemniaka (Baszta, Irga, Salto), które uprawiano na trzech różnych glebach (rędzina w okolicach Krakowa, koło Nowej Huty - czarnoziem zdegradowany i koło Nowego Sącza - gleba brunatna). Badano następujące cechy jakościowe bulw ziemniaka: - wysokość plonu oraz jego strukturę, - współczynniki kształtu bulw, - skład chemiczny (sucha masa, skrobia, białko, azotany), - wady zewnętrzne (dzieciuchowatość, pęknięcia fizjologiczne, butelkowatość), - wady wewnętrzne (pustowatość serc, rdzawa plamistość miąższu, ciemnienie pouszkodzeniowe), - wskaźnik mechanicznych uszkodzeń bulw „W”. Uzyskane wyniki pozwoliły na sformułowanie następujących wniosków. Ziemniaki uprawiane na rędzinie charakteryzowały się mniejszym udziałem bulw dzieciuchowatych i z mniejszą liczbą pęknięć fizjologicznych, bulwami mniejszymi o kształcie zbliżonym do okrągłego, o niższej zawartości białka i azotanów, o wyższym udziale bulw zazielenionych i w większym procencie bulwami porażonymi rizoktoniozą. Ziemniaki uprawiane na czarnoziemie zdegradowanym charakteryzowały się wyższą zawartością bulw dzieciuchowatych, z pustowatością serc oraz rdzawą plamistością miąższu, w większym stopniu uszkodzonych mechanicznie, o wyższej zawartości badanych składników chemicznych, o wyższym udziale bulw dużych i wyższym plonie jednostkowym. Ziemniaki uprawiane na glebie brunatnej charakteryzowały się wyższym udziałem bulw średniej wielkości o kształcie wydłużonym, butelkowatym, w większym stopniu porażonych parchem zwykłym, o niższej zawartości skrobi, niższym plonie, o małym porażeniu rizoktoniozą i mniej podatnych na uszkodzenia mechaniczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.
