W pracy przedstawiono ocenę wpływu napawania stopiwami zawierającymi węglik wolframu na właściwości warstwy wierzchniej oraz trwałość lemieszy płużnych.
Przedstawiono analizę porównawczą przebiegu zużywania elementów roboczych doprawiających glebę na przykładzie redliczki kultywatora, zęba brony zębowej, redliczki głębosza oraz talerza brony. Badania przeprowadzono w glebach żwirowych piaszczysto-gliniastych, glinie średniej oraz madach ilastych. Stwierdzono, że intensywność zużywania masowego elementów roboczych uzależniona jest obok właściwości fizyko-chemicznych gleby od rzeczywistej powierzchni jego tarcia. Największe zużycie masowe stwierdzono dla redlicy głębosza oraz talerza brony. Intensywność zużycia liniowego uzależniona jest od geometrii elementu roboczego i sposobu jego pracy. Najszybsze zmniejszenie ostrza skrawającego wystąpiło w redliczkach kultywatora i zębach brony. Stwierdzono intensywne zużywanie badanych elementów w glebach wytworzonych z iłów oraz zawierających dużo SiO₂. Dla tej gleby wyznaczono także dominujący mechanizm zużywania. Badania uzupełniają obrysy charakterystycznych form zużywania elementów roboczych w zróżnicowanych warunkach. Wskazano powierzchnie o najszybszym zużywaniu, dla których należy opracować technologie wzmacniania powierzchniowego.