Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W roku 2021 przeprowadzono inwentaryzację populacji lęgowej żurawia Grus grus we fragmencie doliny Noteci chronionym jako obszar specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 Nadnoteckie Łęgi PLB300003. Populacja gatunku wzrosła tu gwałtownie z 7 par w latach 1990. do 34 par w roku 2003 oraz 143 par w roku 2021 (95 par/100 km2 ). Stwierdzone zagęszczenie populacji lęgowej było jednym z najwyższych w Polsce. Większość par gniazdowała na wyrobiskach potorfowych (99 par; 69,2%), a pozostałe na starorzeczach (28 par; 19,6%), w podmokłych łęgach (14 par; 9,8%) oraz na zalanych łąkach i brzegu kanału melioracyjnego (po 1 parze; łącznie 0,7%). Rozpowszechnienie gatunku na 181 powierzchniach 1 × 1 km wynosiło 39,2%. Liczebność na powierzchniach zasiedlonych przez żurawie wahała się od 1 do 7 par. Model objaśniający zmienność liczebności żurawia na powierzchniach wykazał, że liczba par zależała istotnie od liczby wyrobisk potorfowych, liczby starorzeczy oraz powierzchni łęgów.
Analizowany materiał dotyczący gniazdowania mewy czarnogłowej Ichthyaetus melanocephalus w Polsce został w większości zebrany w ramach Monitoringu Mewy Czarnogłowej jako część Państwowego Monitoringu Środowiska prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska. W latach 2006–2020 jej liczebność w kraju wahała się między 50 a 100 par. Stałe lęgowiska gatunku znajdowały się na Śląsku, w Małopolsce oraz od Mazowsza przez Wielkopolskę i Kujawy po Mazury. Siedliska naturalne obejmowały 38% stanowisk, a antropogeniczne 62%. Najważniejsze stanowiska zlokalizowane były na antropogenicznych zbiornikach: Mietkowskim (gdzie średnio gniazdowało 15,1 par/rok; N=15 lat) i Nyskim (10,5 par/rok; N=15 lat). Rzadziej i mniej licznie przystępowała do lęgów na naturalnych stanowiskach: np. na jeziorze Ryńskim na Mazurach (7,6 par/rok; N=11 lat) i na Wiśle w rezerwacie Kępa Wykowska 3,5 par/rok (N=10 lat). W roku 2018 w żwirowni Bieńkowice na Górnym Śląsku wykryto najliczniejszą kolonię liczącą 44 pary. W latach 2007–2020 odnotowano umiarkowanie spadkowy trend liczebności krajowej populacji mewy czarnogłowej, a średnie roczne tempo spadku wynosiło –6,4% (λ = 0,936 ± 0,017 SE; PU: 0,902–0,969). Na obszarach chronionych spadek był wolniejszy (–6,2% rocznie: λ = 0,938 ± 0,016 SE; 95% PU: 0,907–0,968) niż na terenach położonych poza nimi, gdzie populacja malała znacznie szybciej (–16,9% rocznie: λ = 0,831 ± 0,035 SE; 95% PU: 0,761–0,900). Zarów-no fluktuacje, jak i spadek liczebności w Polsce mogą mieć związek ze znaczną dyspersją lęgową (niska filopatria) gatunku – część osobników obrączkowanych w Polsce przenosi się do kolonii leżących bliżej zimowisk, położonych w zachodniej Europie. Ta specyficzna strategia powoduje, że przyszłość mewy czarnogłowej jako gatunku lęgowego w kraju jest trudna do przewidzenia.
One of the greatest challenges of nature conservation is to identify and locate networks of pro tected areas, which will preserve the biodiversity. The paper aims to show the ornithological value of the Sobibór Forests (E Poland) and to emphasize the fact that the network of Important Bird Areas (IBA) and Special Protection Areas within Natura 2000 (SPA) may require additions. The study was conducted in the period of 2008−2016, mainly on forested areas occupying 256 km². The Sobibór Forests are characterized by a large diversity of habitats, but are mainly covered by Scots pine Pinus sylvestris. High diversity of wetlands and marshlands make the Sobibór Forest unique within the country. Three methodologies were used to estimate population size of chosen species: sampling, census and random observations. 31 species from Annex I of the Birds Directive plus 25 species of SPEC or non−SPECE category were observed which allows to consider this area as one of the most valuable for avifauna in Poland. Six breeding species classify the Sobibór Forests as the IBA and SPA. These species include Black Stork Ciconia nigra (8−13 breeding pairs), Common Crane Grus grus (80−120 breeding pairs), Grey Great Owl Strix nebulosa (0−7 breeding pairs i.e. 50−100% of Polish breeding population), Eagle Owl Bubo bubo (6 breeding pairs), White−backed Woodpecker Dendrocopos leucotos (40−70 breeding pairs) and Grey−headed Woodpecker Picus canus (20−40 breeding pairs). Six other species show potential for qualification, but not enough data has been collected yet. The list of this specie includes: Short−toed Snake Eagle Circaetus gallicus, Common Snipe Gallinago gallinago, Stock Dove Columba oenas, European Nightjar Caprimulgus europaeus, Collared Flycatcher Ficedula albicollis and Bluethroat Luscinia svecica. The Sobibór Forests occupy a small area compared to other IBA forests. However, the number of breeding species classifies the surveyed area as 7th among other IBAs. Moreover all eligible species may be considered as a bioindicators of the natural state of the forest. This is proof of the high natural value of this area.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.