Ograniczanie wyników

Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zagadka wymierania kredowego

100%
W pracy podjęto próbę określenia wpływu temperatury ogrzewania na zdolności proteolityczne drobnoustrojów wchodzących w skład szczepionki XT-312. Badania przeprowadzono w modelach serów. Oznaczenie aktywności proteolitycznych polegało na spektrofotometrycznym pomiarze absorbancji próbki sera poddanej wcześniej reakcji z kwasem 2,4,6-trinitrobenzenosulfonowym (TNBS). Badano aktywność bakterii zakwasu dodatkowego XT-312 poddanego obróbce termicznej w temperaturze 55÷75°C w czasie 10 min. Otrzymano także modele serów zawierające dodatek nieogrzewanych bakterii z rodzaju Lactobacillus casei. Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń stwierdzono, że bakterie mlekowe wchodzące w skład szczepionki XT-312 wykazywały słabsze właściwości proteolityczne w porównaniu do Lactobacillus casei. Stwierdzono także, że na aktywność proteolityczną bakterii zakwasu XT-312 bardziej istotny wpływ niż temperatura obróbki termicznej, wywierał czas dojrzewania serów.
Habitat composition of breeding territories, habitat use during foraging, and nest-site selection of the Great Grey Shrike Lanius excubitor were examined in western Poland during years 1998-1999. Meadows and spring crops occurred within territories more frequently than expected by their availability. Habitat utilisation during foraging was significantly non-random and shrikes appeared to prefer low vegetation. All of 27 nests were located along tree lines and edges of small woodlots (maximum 7 m), and neither deciduous nor coniferous trees were preferred (78% and 22%, respectively). Preferred habitats of Great Grey Shrikes are relatively uncommon in modern agricultural landscape. Lack of suitable habitats in intensively used farmland may be the most important reasons for shrike population decline over Europe. Wielkopolska region offers good breeding habitats and this species has more dense and stable population over here, than in other parts of Europe.
A multiresidue method for the determination of seven nitroimidazoles and their hydroxy metabolites in milk was developed. Milk samples were extracted with acetonitrile and cleaned up on strong cation-exchange solid phase extraction cartridges. Evaporated to dryness first, the extracts obtained were then reconstituted in 0.1% formic acid and injected onto a liquid chromatography-tandem mass spectrometer (LC-MS/MS). The separation of analytes was achieved on gradient mode using a C18 column and a mobile phase consisting of 0.1% formic acid in acetonitrile and 0.1% formic acid in water. Multiple reaction monitoring mode was set for the MS/MS with positive electrospray ionisation. For quantification, the isotope dilution method was used with isotopicalh labeled analogues of the target analytes. The method was evaluated entirely in accordance with EU Commission Decision 2002/657/EC and all validation criteria were in the required ranges. The method can easily detect and confirm metronidazole, dimetridazole, ronidazole, ipronidazole, and their hydroxy metabolites below the recommended concentration level of 3 µg/kg. The decision limits and detection capabilities ranged from 0.11 µg/kg to 0.22 µg/kg and from 0.19 µg/kg to 0.37 µg/kg respectively. The overall recoveries were between 96.6% and 105.2% with a good coefficient of variation, less than 8.7% under within-laboratory reproducibility conditions.
A Great Grey Shrike population was studied in two large plots (220 km² and 176 km²) in western Poland in 1999-2003. During the study period densities varied from 11.4 to 14.1 breeding pairs/100 km² but numbers were stable. In all, 180 Great Grey Shrike nests were found — 114 (63.3%) in conifers, 66 (36.7%) in deciduous trees. This population's reproductive parameters were relatively high in comparison to those of other European populations: mean clutch size — 6.6, hatching success — 92.5%, mean brood size — 5.72, mean number of fledglings per pair — 4.1, mean number of fledged young per successful pair — 5.25. Eggs (mean 27.1 × 19.9 mm) were found to be larger than reported in the literature. Nesting success was similar in both study plots, but there was slight seasonal variability: 41.0%-52.6% from 99 nesting attempts in the first plot, 42.1%-43.7% from 37 nests in the second. Predation was the main cause of nest losses. Plastic string used as nesting material appeared to be the most important cause of partial failures: 13 (8.2%) of a total of 147 nestlings surviving to fledging perished as a result of becoming tangled up in it. Nestlings rarely starved. Nests in linear habitats suffered significantly higher breeding losses (78.6%) than those in non-linear habitats (50%). The high fitness values obtained from this population were probably due to traditional farming practices, the sparing use of pesticides and the good potential food source.
Celem pracy było określenie możliwości zmniejszenia zawartości cukrów prostych w roztworach miodów metodą fermentacji alkoholowej, co umożliwi zwiększenie udziału składników miodu w proszkach uzyskanych metodą suszenia rozpyłowego, a następnie oznaczenie właściwości fizycznych proszków. Miody rozcieńczano wodą do uzyskania 30 % ekstraktu i poddawano fermentacji alkoholowej. Po osiągnięciu żądanego stężenia ekstraktu pozornego (30 i 27 %), zafermentowane miody rozcieńczano wodą do zawartości 20 % suchej substancji, zatężano gumą arabską oraz skrobią tapiokową (w stosunku 2 : 1) do stężenia 33 % i suszono rozpyłowo. Badano wybrane właściwości fizyczne proszków pobranych z odbieralnika i komory suszarki rozpyłowej. W otrzymanych proszkach oznaczono: zawartość wody, aktywność wody, gęstość nasypową luźną złoża, gęstość pozorną cząstek, barwę i morfologię cząstek. Dzięki zmniejszeniu zawartości cukrów prostych metodą fermentacji alkoholowej uzyskano proszek, w którym około 50 % suchej substancji stanowiły składniki miodu. Stwierdzono statystycznie istotne (p < 0,05) różnice w barwie i wielkości cząstek proszków uzyskanych z różnych miejsc suszarki rozpyłowej. Większymi cząstkami intensywniejszą barwą charakteryzowały się proszki pobrane z komory. Ekstrakt pozorny sfermentowanych miodów nie miał znaczącego wpływu na badane właściwości fizyczne proszków, z wyjątkiem gęstości pozornej, która była większa w przypadku produktu otrzymanego z roztworu o mniejszym ekstrakcie.
Celem pracy była ocena możliwości uzyskania proszków miodowych metodą suszenia rozpyłowego roztworów pofermentacyjnych miodu gryczanego o różnej zawartości ekstraktu ogólnego. Założeniem było uzyskanie proszków miodowych o właściwościach biologicznych zbliżonych do właściwości materiału wyjściowego. Sporządzono brzeczkę miodową, którą poddano fermentacji. Roztwory o zadanym ekstrakcie ogólnym po dodaniu nośnika poddano suszeniu rozpyłowemu. W miodzie, roztworach pofermentacyjnych oraz w proszkach miodowych oznaczono liczbę diastazową, zawartość HMF, pH, kwasowość ogólną oraz ogólną zawartość polifenoli. Stwierdzono, że analizowany miód gryczany charakteryzował się dobrą jakością. Zawartość polifenoli wynosiła 40,86 mg kwasu galusowego/100 g. Roztwory pofermentacyjne cechowały się wysokim pH, brakiem obecności HMF i prawie dwukrotną zawartością polifenoli w porównaniu z miodem. Uzyskano proszki, w których około 50 % suchej substancji stanowiły składniki miodu. Charakteryzowały się one dużą zawartością polifenoli (36,62 - 51,30 mg kwasu galusowego/100 g miodu) oraz poziomem HMF zgodnym ze standardem Codex Alimentarius lub w niewielkim stropniu przekraczającym ten limit. Otrzymane proszki nie utraciły aktywności enzymatycznej (liczba diastazowa około 5,0).
A fast and reliable method of liquid chromatography and ultraviolet detection of sulfaguanidine, sulfadiazine, sulfamethazine, sulfamethizole, and sulfamethoxazole in feedingstuffs was described. The method involves THE procedure of preparation of spiked samples, and extraction of sulphonamides from the matrix using a mixture of methanol and acetonitrile, followed by drying the extract and dissolving it in a phosphate buffer. The analysis uses octadecyl (C18) analytical column with UV detection at λ = 260 nm and a gradient programme of mobile phase composition. The analytical procedure has been successfully adopted and validated for quantitative determination of the sulfonamides in feedingstuff samples. Validation included sensitivity, specificity, linearity, repeatability, and intra-laboratory reproducibility. The mean recovery of sulfonamides was 84%, within the working range of 200-2000 mg/kg. Direct, simple sample preparation and HPLC-UV analysis allow the method to be successfully included in the scope of routine analyses. The presented results could be an answer to a need of simple and easy method for sulfonamide determination applicable in medicated feedingstuffs analysis.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.