Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Landfills are the most popular means of waste disposal in Poland. Unfortunately, most of them leak and pollute surface waters with harmful underground leachate. Although there are many methods of purification of landfill leachate, they are generally complex and expensive. One simpler and less expensive method involves the use of turfgrasses and the accumulation of toxic elements from landfill leachate in their biomass. They are also used for their soil-forming, anti-erosive, and decorative properties. In an experiment at the municipal waste landfill in Wrocław Swojczyce, we determined the accumulation of heavy metals from leachate by five species of sown grass cultivars. The best cultivars with regard to heavy metal accumulation were the Festuca ovina cultivar Noni and Lolium perenne cultivar Inka.
Doświadczenie założono na skarpie składowiska odpadów komunalnych Swojec we Wrocławiu, metodą pasów prostopadłych, z dwoma czynnikami zmiennymi: I - gatunki traw: kostrzewa trzcinowa, życica trwała, kostrzewa czerwona, wiechlina łąkowa oraz kostrzewa owcza, II - ciecz polewowa - odciek ze składowiska (120 i 240 m3). Do rekultywacji biologicznej bardzo dobrze nadają się trawy, ponieważ spełniają trzy podstawowe funkcje rekultywacyjne: przeciwerozyjną, glebotwórczą oraz dekoracyjną. W procesie darniowym właściwy rozwój systemu korzeniowego, jest zasadniczym elementem, stabilizującym horyzontalnie i ortotropowo podłoże. Zagospodarowanie odcieku stanowi istotny problem, ze względu na jego ilość i skład chemiczny oraz biologiczny. Trawy posiadają zdolności detoksykacyjne, dezaktywacyjne, wbudowują w swoją biomasę substancje chemiczne i pierwiastki stanowiące skład odcieku. Przeprowadzono analizy biometrii na poszczególnych gatunkach traw: poziom darniowy (m), głębokość zalegania głównej masy korzeniowej (m), maksymalna długość korzeni (m). Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono większą długość korzeni u wszystkich gatunków traw na obiektach, gdzie zastosowano odciek składowiskowy. Wykazano również głębsze zaleganie głównej masy korzeniowej, u wszystkich gatunków traw podlewanych odciekiem, za wyjątkiem kostrzewy owczej. Większą miąższość poziomu darniowego, odnotowano u wszystkich traw podlewanych odciekiem za wyjątkiem życicy trwałej. Uzyskane wyniki przeprowadzonych badań, potwierdzają dużą zdolność traw do zagospodarowania odcieku. Rośliny kostrzewy czerwonej po zastosowaniu odcieku, charakteryzowały się maksymalnym rozwojem systemu korzeniowego.
W Polsce główną metodą unieszkodliwiania odpadów jest ich składowanie (98%). Przy takim działaniu, nieuniknione jest powstawanie odcieków, które infiltrując przez nieszczelne podłoże składowisk, rozprzestrzeniają się na znaczne odległości. Odciek ze składowiska stanowi problem, zarówno ilościowy, jak i jakościowy. Przedstawiona praca dotyczyła zdolności fitoremediacji niektórych gatunków traw, a także określa ich przydatności do oczyszczania odcieków w przypadku zastosowania różnych dawek polewowych. Doświadczenie przeprowadzono w latach 2001-2003 na oczyszczalni roślinno-glebowej, zlokalizowanej na terenie składowiska odpadów komunalnych „Maślice” we Wrocławiu. Badaniami objęto następujące gatunki traw: Dactylis glomerata L., Festuca arundinacea L. oraz Festulolium brauni (K. Richt.) A. Camus. W I etapie został określony wpływ zastosowanych dawek polewowych odcieków, na rozwój początkowy badanych gatunków traw. W II etapie zostały określone zmiany ilościowe i jakościowe materiału roślinnego w okresie wegetacji. Bez względu na wielkość zastosowanych dawek polewowych odcieku, uzyskano wyższą obsadę roślin oraz stopień zadarnienia wysianych gatunków traw na obiektach nawadnianych odciekami, w stosunku do traw na obiektach kontrolnych. Wegetacja wysianych traw przebiegała lepiej na obiektach doświadczalnych po zastosowaniu odcieku ze składowiska. Z trzech zastosowanych traw, bez względu na wielkość stosowanej dawki polewowej najlepiej rozwijała się Festuca arundinacea L. Ze względu na bardzo duże zdolności fitoremediacyjne trawy mogą być one wykorzystane w zagospodarowaniu odcieków składowiskowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.