Krajowe przepisy prawne, obowiązujące w obszarze projektowania budowli hydrotechnicznych, są niekompletne i pozostawiają wiele niejasności. W niniejszym artykule przedstawiono to na przykładzie zasad sprawdzania nośności zapór, gdzie napotyka się na odwołania do nieaktualnych norm, niewyjaśnionych pojęć, a także rozmaitych metod, często przestarzałych wobec współcześnie wprowadzanych norm europejskich. Dla porównania przytoczono niektóre zapisy niemieckiej normy DIN 19700-11:2004-07, która dokonuje systematycznej klasyfikacji warunków pracy budowli, przypadków obciążeń, wymienia zestawy oddziaływań wchodzące w skład kombinacji oraz opierając się na metodzie całkowitego współczynnika bezpieczeństwa, określa wymagania w każdej sytuacji obliczeniowej. Jednocześnie dokument ten otwiera drogę do wprowadzenia metody częściowych współczynników bezpieczeństwa na podstawie doświadczeń projektantów.
Podstawową techniczną metodą ochrony przed powodzią są wały przeciwpowodziowe. Podczas powodzi w 2010 roku, charakteryzującej się występowaniem długotrwałych wysokich stanów wody na wielu odcinkach wałów wystąpiły uszkodzenia lub awarie powodujące zatopienie wielu chronionych obszarów. Przeprowadzono ankietyzacje w wojewódzkich zarządach melioracji i urządzeń wodnych, która pozwoliła na zgromadzenie cennego materiału pozwalającego na analizę przyczyn awarii lub uszkodzeń. Dokonano również próby oszacowania kosztów bieżących i docelowych napraw wałów przeciwpowodziowych.