Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 57

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Ocena tolerancji gatunkow rodzaju Aegilops i Triticum aestivum L. na toksyczne stezenia jonow glinu w srodowisku zakwaszonym

100%
Prazak R.
Pamiętnik Puławski
|
1999
|
tom 118
333-339
2

Cechy morfologiczne i płodność mieszańców niektórych gatunków rodzaju Aegilops sp. z pszenicą heksaploidalną Triticum aestivum L.

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2011
|
nr 263
3

The influence of iodine, cobalt, copper and molybdenum on shoot and root regeneration of Aegilops x Triticum hybrids callus cultures

100%
Prazak R.
Acta Physiologiae Plantarum
|
2003
|
tom 25
|
nr 3 suppl.
4

Ocena zimotrwałości, wczesności i porażenia przez rdzę brunatną i mączniaka prawdziwego mieszańców Aegilops juvenalis i Ae. ventricosa z Triticum aestivum i T. durum

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2005
|
nr 235
75-85
W warunkach polowych badano zimotrwałość, wczesność oraz porażenie przez rdzę brunatną (Puccinia recondita f. sp. tritici) i mączniaka prawdziwego (Blumeria graminis f. sp. tritici) u czterech rodów mieszańcowych Aegilops juvenalis i Aegilops ventricosa z Triticum durum Desf. cv. Grandur i Triticum aestivum L. (cvs. Arda, Begra, Panda, linia CZR) oraz ich form rodzicielskich. Miarą zimotrwałości był procent roślin żywych na wiosnę. Wczesność określano na podstawie liczby dni od 1 maja do początku kłoszenia roślin. Ocenę porażenia przez choroby przeprowadzono po wykłoszeniu się roślin i fazie dojrzałości mlecznej. Przy ocenie porażenia roślin przez rdzę brunatną i mączniaka prawdziwego zastosowano 9-stopniową skalę graficzną (1 — największe porażenie, 9 — brak porażenia). Z przeprowadzonych badań wynika, że w warunkach klimatycznych Polski wschodniej mieszańce miały nieco gorszą zimotrwałość od pszenic i lepszą od gatunków Aegilops. Wśród mieszańców dobrą zimotrwałością charakteryzowały się rody (Ae. juvenalis × CZR 1406) × Begra i {[(Ae. juvenalis × CZR 1406) × CZR 1406] × Panda} × CZR 1406. Najwcześniej kłosiły się gatunki Aegilops, następnie formy mieszańcowe, a najpóźniej — pszenice. Rody mieszańcowe (Ae. juvenalis × CZR 1406) × Begra i {[(Ae. ventricosa × Grandur) × Panda] × Arda} × Arda były bardzo podatne na porażenie przez rdzę brunatną. Wysoką odpornością na rdzę brunatną wykazały się mieszańce [(Ae. ventricosa × Grandur) × Panda] × Panda i {[(Ae. juvenalis × CZR 1406) × CZR 1406] × Panda} × CZR 1406. Wszystkie rody mieszańcowe wykazały się dobrą odpornością na mączniaka prawdziwego. Najwyższą odporność na mączniaka prawdziwego odnotowano u mieszańca {[(Ae. ventricosa × Grandur) × Panda] × Arda} × Arda.
5

The effect of seeds laser biostimulation on Chaboud carnation growth and development

100%
Prazak R.
Acta Physiologiae Plantarum
|
1999
|
tom 21
|
nr 3 suppl.
6

Studia nad mieszancami Aegilops z Triticum

100%
Prazak R.
Rozprawy Naukowe. Akademia Rolnicza w Lublinie
|
2007
|
nr 316
1-83
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

The role of Aegilops species in the origin and improvement of common wheat

100%
Prazak R.
Acta Agrobotanica
|
2013
|
tom 66
|
nr 4
Some Aegilops species participated in wheat evolution playing a major role in wheat domestication and therefore the genus Aegilops represents a big part of the additional gene pool determining important traits of wheat. Breeders have been using these genes for many years to produce improved cultivars. Wide crosses between its wild relatives are sources of desirable characteristics for genetic improvement of common wheat. Triticum aestivum evolution and methods for transfer of alien material into wheat, briefly reviewed in this article, include incorporation of the whole genomes, single chromosomes, small chromosomal segments, single genes and cytoplasm substitution in wheat.
8

The effect of aluminium catalase activity in winterwheat (Triticum aestivum L.) callus tissues

100%
Prazak R.
Acta Physiologiae Plantarum
|
2001
|
tom 23
|
nr 3 suppl.
9

The influence of zinc on growth and development of Dendrobium kingianum Bidwill in in vitro culture

100%
Prazak R.
Electronic Journal of Polish Agricultural Universities. Series: Horticulture
|
2013
|
tom 16
|
nr 2
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zimotrwalosc gatunkow rodzaju Aegilops i Triticum aestivum L. w warunkach klimatycznych Polski wschodniej

100%
Prazak R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1998
|
tom 463
445-450
W latach 1989-1998 w Instytucie Nauk Rolniczych w Zamościu przeprowadzono polową ocenę zimotrwałości 19 gatunków z rodzaju Aegilops oraz trzech odmian pszenicy ozimej - Begra, Gama i Kamila. Miarą zimotrwałości był procent roślin żywych na wiosnę. Z ocenianych gatunków Aegilops najwyższą zimotrwałością odznaczały się: Ae. cylindrica, Ae. triuncialis, Ae. triaristata 6 x, Ae. ovata, Ae. squarrosa (67,61-76,48%), natomiast najniższą Ae. longissima, Ae. variabilis (peregrina) i Ae. variabilis (21,80-41,02%). Pozostałe gatunki Aegilops oraz pszenice Begra i Kamila charakteryzowały się pośrednią zimotrwałością.
11

Ocena tolerancyjności siewek mieszańców Aegilops ventricosa Tausch. i Aegilops juvenalis (Thell.) Eig. z Triticum durum Desf. i Triticum aestivum L. na toksyczne stężenie jonów glinu

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2001
|
tom 218-219
161-167
Badano wpływ jonów glinu w koncentracjach 0 (kontrola), 5, 10, 20, 30, 40 mg dm-3, w środowisku zakwaszonym (pH 4,2), na kiełkowanie nasion i wzrost korzeni siewek ośmiu rodów mieszańcowych Aegilops juvenalis i Aegilops ventricosa z Triticum durum Desf. cv. Grandur i Triticum aestivum L. (cvs. Arda, Begra, Panda, linia CZR). Reakcję na glin wybranych rodów mieszańcowych porównywano z reakcją ich komponentów rodzicielskich i pszenicy Atlas 66. Nasiona kiełkowano na bibule, w szalkach Petriego uzupełnionych roztworem wodnym glinu. Określono procent skiełkowanych nasion oraz maksymalną długość systemu korzeniowego. Na podstawie pomiarów długości systemu korzeniowego wyznaczono indeks tolerancji glinu (IT) według zmodyfikowanego testu Wilkinsa (1978). W środowisku zakwaszonym wysokie koncentracje jonów glinu istotnie ograniczały wzrost systemu korzeniowego u wszystkich badanych form. Jony glinu nie wpływały na energię i zdolność kiełkowania nasion. Najwyższą tolerancyjnością na toksyczne stężenia jonów glinu charakteryzowała się pszenica Atlas 66 i Aegilops ventricosa. Mieszańce cechowała pośrednia tolerancyjność na glin. Najmniej tolerancyjne na glin okazały się siewki Aegilops juvenalis oraz pszenic Grandur i Begra.
12

Zmiennosc i wspolzaleznosc niektorych cech ilosciowych oraz zawartosc bialka ogolem w ziarnie mieszancow Aegilops juvenalis [Thell.] Eig. i Aegilops ventricosa Tausch. z wybranymi gatunkami [4x, 6x] Triticum L.

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2007
|
nr 244
111-126
13

The influence of aluminum on callus tissue of Triticum aestivum L. in different environment reactions (ph 4.2, 5.2, 6.2)

100%
Prazak R.
Acta Physiologiae Plantarum
|
1998
|
tom 20
|
nr 3 suppl.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wplyw jonow chloru na wzrost i roznicowanie Dendrobium kingianum Bidwill w kulturze in vitro

100%
Prazak R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2004
|
tom 502
|
nr 2
619-623
Pojedyncze, nieukorzenione pędy storczyka Dendrobium kingianum BIDWILL, długości 3 - 4 cm z dwoma liśćmi, wyszczepiono na zestaloną agarem pożywkę MS + 1,0 mg KIN·dm⁻³ i 0,5 mg NAA·dm⁻³ z dodatkiem chloru (w form AlCl₃·6 H₂O, KCl lub CaCl₂) w stężeniu: 0 (kontrola) i 0,185 mmol Cl·dm⁻³. Odczyn pożywki ustalono na poziomie pH 5,2. Po 12 miesiącach kultury in vitro (sześć pasaży) wykonano pomiary biometryczne rozkrzewionych roślin (liczby pędów, korzeni i świeżej masy). Przeprowadzone doświadczenie wykazało, że w kombinacjach z chlorkami glinu, potasu i wapnia rośliny storczyka wytworzyły więcej pędów oraz osiągnęły wyższą świeżą masę w porównaniu do kontroli. W kombinacjach z chlorkami potasu i wapnia zregenerowało mniej korzeni stora ka niż w kontroli i w kombinacji z chlorkiem glinu. Największą liczbę pędów i korzeni oraz świeżą masę roślin uzyskano w kombinacji z chlorkiem glinu.
15

Cechy morfologiczne gatunkow rodzaju Aegilops oraz pszenicy ozimej Triticum aestivum odmiany Rusalka

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
1992
|
nr 183
107-117
16
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ jodu, kobaltu, miedzi i molibdenu na wzrost i różnicowanie tkanki kalusowej mieszańców Aegilops x Triticum

100%
Prazak R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2004
|
tom 496
|
nr 2
Badano wpływ zwiększonych 100 i 1000-krotnie zawartości jodu, kobaltu, miedzi i molibdenu w pożywce MS na wzrost i różnicowanie tkanki kalusowej rodów mieszańcowych (Ae. juvenalis x CZR 1406) x Begra i {[(Ae. ventricosa x Grandur) x Panda] x Arda} x Arda. Tkankę kalusową otrzymano z eksplantatów liściowych mieszańców na pożywce indukcyjnej MS + 2 mg·dm⁻³ 2,4-D (kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy). Następnym etapem było namnożenie uzyskanego kalusa na standardowej pożywce MS oraz na pożywkach MS o zwiększonych stężeniach wybranych mikroelementów. Kultury prowadzono w fitotronie, na świetle (9 µmol·m⁻²·s⁻¹) przy 16 godz. fotoperiodzie i temperaturze 24°C. Regenerację roślin przeprowadzono na pożywce MS bez regulatorów wzrostu, zwiększając oświetlenie do 18 µmol·m⁻²·s⁻¹. Wysokie stężenia mikroelementów ograniczały przyrost świeżej masy tkanki kalusowej rodu mieszańcowego (Ae. juvenalis x CZR 1406) x Begra i stymulowały jej wzrost u rodu {[(Ae. ventricosa x Grandur) x Panda] x Arda} x Arda. W kombinacjach ze zwiększonymi stężeniami mikroelementów powstawało najczęściej mniej centrów merystematycznych, szczególnie w tkance kalusowej {[(Ae. ventricosa x Grandur) x Panda] x Arda} x Arda. Zwiększona zawartość mikroelementów w pożywce wpływała stymulująco na formowanie się korzeni u obu badanych rodów mieszańcowych. Regenerację pędów mieszańca {[(Ae. ventricosa x Grandur) x Panda] x Arda} x Arda odnotowano jedynie w kontroli i w kombinacjach z miedzią i kobaltem. Ród mieszańcowy (Ae. juvenalis x CZR 1406) x Begra zregenerował pędy jedynie w kontroli. 100 krotne zwiększenie zawartości miedzi w pożywce powodowało istotny wzrost liczby regenerujących pędów w tkance kalusowej rodu {[(Ae. ventricosa x Grandur) x Panda] x Arda} x Arda.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ zasolenia środowiska na wzrost i zróżnicowanie tkanki kalusowej mieszańców Aegilops x Triticum

100%
Prazak R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2002
|
tom 488
|
nr 1
Tkankę kalusową uzyskaną z eksplantatów liściowych rodów mieszańcowych [(Ae. ventricosa × Grandur) × Panda] × Panda, (Ae. juvenalis × CZR 1406) × Begra, {[(Ae. ventricosa × Grandur) × Panda] × Arda} × Arda oraz {[(Ae. juvenalis × CZR 1406) × CZR 1406] × Panda} × CZR 1406 namnażano na pożywce indukcyjnej MS + 2,4-D (2 mg·dm⁻³) z dodatkiem soli NaCl w stężeniu 0 (kontrola), 100, 200, 300 i 400 mmol·dm⁻³. Kultury prowadzono przez 2 miesiące, w fitotronie, na świetle (9 μmol·m⁻²·s⁻¹) przy 16 godz. fotoperiodzie i temperaturze 24°C. Regenerację korzeni i pędów przeprowadzono na pożywce MS bez regulatorów wzrostu i soli NaCl, zwiększając oświetlenie do 18μmol·m⁻²·s⁻¹. Zbadano wpływ wysokich stężeń NaCl na przyrost świeżej masy kalusa oraz na liczbę centrów tkanki merystematycznej, korzeni i pędów. Wysokie stężenia NaCl powodowały słabszy od kontroli przyrost świeżej masy kalusa oraz hamowały proces powstawania i różnicowania się tej tkanki, ograniczając liczbę tworzących się centrów merystematycznych. Stres solny przyczynił się do wyraźnego zróżnicowania analizowanych genotypów pod względem liczby uformowanych struktur merystematycznych, korzeni i pędów. Najlepszymi właściwościami regeneracyjnymi charakteryzował się ród {[(Ae. juvenalis × CZR 1406) × CZR 1406] × Panda} × CZR 1406 wytwarzając w kombinacji kontrolnej więcej pędów od pozostałych i jako jedyny zregenerował pędy w tkance kalusowej namnożonej na pożywce z NaCl (100 mmol·dm⁻³). Ogólnie rody mieszańcowe z Ae. juvenalis okazały się bardziej tolerancyjne na zasolenie regenerując korzenie w kalusach pochodzących z kombinacji 100-300 mmol NaCl·dm⁻³, natomiast mieszańce z Ae.ventricosa regenerowały korzenie w kalusach otrzymanych przy niższych stężeniach 100-200 mmol NaCl·dm⁻³.
18

Wplyw glinu na rosliny Triticum aestivum L. w roznych warunkach pH srodowiska

100%
Prazak R.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
1999
|
nr 212
51-58
19
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Porównanie zawartości białka w ziarnie gatunków Aegilops i Triticum

100%
Prazak R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2004
|
tom 497
|
nr 2
Badano ogólną zawartość białka w ziarnie 23 gatunków Aegilops (Ae. bicornis, Ae. caudata, Ae. comosa, Ae. sharonensis, Ae. speltoides ssp. speltoides, Ae. speltoides ssp. ligustica, Ae. squarrosa, Ae. umbellulata, Ae. uniaristata, Ae. biuncialis, Ae. columnaris, Ae. crassa 4x, Ae. cylindrica, Ae. kotschyi, Ae. ovata, Ae. triaristata 4x, Ae. triuncialis, Ae. variabilis, Ae. variabilis (peregrina), Ae. ventricosa, Ae.crassa 6x, Ae. triaristata 6x, Ae. juvenalis) i 5 Triticum (T. boeoticum, T. monococcum, T. dicoccum, T. durum odm. Grandur, T. aestivum - odm. Begra, Panda, linia CZR 1406) ze zbioru 2001-2003. Zawartość białka ogółem w ziarnie oznaczono metodą Kjeldahla. Przeprowadzone analizy wykazały, że poziom białka w ziarnie gatunków Aegilops okazał się dużo wyższy niż u odmian pszenicy heksaploidalnej (13,31-14,01%) i wahał się od 20,23% (Ae. squarrosa) do 29,97% (Ae. comosa). Niektóre gatunki Aegilops takie jak: Ae. caudata, Ae. comosa, Ae. umbellulata, Ae. biuncialis, Ae. columnaris, Ae. kotschyi, Ae. triaristata 4x, Ae. triuncialis i Ae. juvenalis zawierały ponad 25% białka ogólnego w suchej masie ziarna. W porównaniu do odmian pszenicy heksaploidalnej i gatunków Aegilops, pszenice diploidalne i tetraploidalne charakteryzowały się pośrednią zawartością białka w ziarnie (15,46-17,55%).
20

Zastosowanie kultur in vitro niedojrzalych zarodkow w otrzymywaniu mieszancow miedzyrodzajowych Triticum z Aegilops

100%
Prazak R.
Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej w Krakowie. Sesja Naukowa
|
1997
|
tom 50
47-53
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.