Badania nad metabolizmem dwusiarczku węgla (CS2) w organizmie zwierząt wykazały, że stopień retencji zarówno wolnego, jak i związanego CS2 jest w wątrobie znaczny i to bez względu na drogę podawania (1, 2). Jak dotychczas nie znane są dalsze losy metaboliczne kumulowanego związku. Duża aktywność wątroby pozwala przypuszczać, że pewna ilość metabolitów może być wydalana z żółcią do przewodu pokarmowego. W badaniach z CS2 znakowanym izotopem siarki 35S, Strittmatter i współpr. (2) oznaczyli w kale od 5 do 15% zatrzymywanego przez organizm izotopu. CS2 podawany inhalacyjnie szczurom nie wykazuje jednak cech typowych dla związków hepatotoksycznych (3). Celem pracy była ocena przydatności modelu do badania związków siarki wydalanej z żółcią królików poddanych ekspozycji wysokich stężeń oparów dwusiarczku węgla, a także wstępna analiza kinetyki wydalania tych związków i ocena ich toksycznego działania na komórki wątrobowe.