Wierzchołki pędów o długości 5-10 mm, wycięte ze sterylnych siewek dwóch odmian koniczyny białej (Romena i Wota), wyłożono do szalek Petriego na 12 pożywkach indukcyjnych. Zawierały one składniki zmodyfikowanej pożywki MS (z witaminami pożywki B5 i czterokrotnym stężeniem mikroelementów) i różniły się stężeniem hormonów (od 0 do 0,6 mg∙dm-3 NAA i od 0 do 6 mg∙dm-3 BAP). Szalki umieszczono na półkach w pokoju hodowlanym. Po czterech tygodniach oceniono indukcję organogenezy i przełożono eksplantaty na pożywkę regeneracyjną. Była to pożywka MS z witaminami pożywki B5 uzupełniona 0,04 mg∙dm-3 NAA i 0,4 mg∙dm-3 BAP. Regenerację pędów oceniono po 28 dniach. Odcięte rozetki liściowe umieszczono w półstężonej pożywce MS uzupełnionej NAA (od 0 do 0,4 mg∙dm-3). Po trzech tygodniach oceniono ukorzenienie pędów, 30 roślin wysadzono do doniczek z ziemią ogrodniczą i poddano procesowi hartowania. Pąki wierzchołkowe badanych odmian koniczyny indukowane pożywką bez hormonów wytwarzały pojedyncze pędy. Odmiana Romena wytworzyła najwięcej pędów (6,43) po indukcji organogenezy na pożywce zawierającej 4 mg∙dm-3 BAP i 0,6 mg∙dm-3 NAA, odmiana Wota miała największy współczynnik mnożenia (5,89) na pożywce z 2 mg∙dm-3 BAP i 0,4 mg∙dm-3 NAA. Przebieg ukorzeniania pędów zależał od stężenia NAA w pożywkach ukorzeniających. Na wszystkich etapach mikrorozmnażania obserwowano dużą zmienność wewnątrzodmianową. Młode rośliny koniczyny dobrze znosiły proces hartowania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.