Produkcja biomasy z roślin energetycznych uwarunkowana jest zarówno rozwiązaniami technologicznymi jak i przestrzennymi tak, aby nie zakłócić bilansu surowcowego gospodarki żywnościowej. Jedną z propozycji rozwiązania tego problemu jest przedstawiona metoda kategoryzacji przydatności gruntów do uprawy roślin energetycznych wraz z ich kartograficzną prezentacją w skali regionalnej z zastosowaniem techniki komputerowej. Zdefiniowano pięć kategorii przydatności gruntów do uprawy roślin energetycznych, a do ich delimitacji przestrzennej opracowano model diagnostyczny, który posłużył do zbudowania algorytmów i ich oprogramowania umożliwiającego generowanie mapy i powierzchni gruntów należących do wyróżnionych kategorii.