Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1999-2001 przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe, którego celem było określenie wpływu zróżnicowanej ochrony rzepaku przed szkodnikami, chorobami i chwastami na jakość nasion. Oznaczono zawartość tłuszczu surowego, białka ogólnego i glukozynolanów oraz wyliczono plon tłuszczu i białka. Stwierdzono, że brak ochrony przed szkodnikami w całym cyklu badań wpływał na obniżenie zawartości tłuszczu o 1,8-2,8 punktu procentowego w porównaniu z obiektami, w których taką ochronę stosowano. Zawartość pozostałych składników nasion nie była modyfikowana stosowanymi środkami ochrony roślin. Nasiona polskiej odmiany mieszańcowej złożonej Margo charakteryzowały się lepszą jakością w porównaniu z odmianą populacyjną Star, ze względu na istotnie niższy poziom glukozynolanów i większą zawartość białka.
2
100%
W pracy przedstawiono wyniki trzyletnich badań (1999-2001) nad wpływem zróżnicowanej ochrony na plonowanie rzepaku jarego odmiany ustalonej Star i mieszańcowej Margo. W całym okresie badań najwyższy plon uzyskano po zastosowaniu pełnej ochrony chemicznej (Butisan 400 SC + Decis 2,5 EC + Ronilan 500 SC). Szeregując czynniki biotyczne od najbardziej do najmniej obniżających plon nasion stwierdzono następującą kolejność: szkodniki, chwasty, choroby. Związane to było z silną redukcją organów generatywnych głównie przez słodyszka rzepakowego (Meligethes aeneus F.), objawiającą się zmniejszeniem liczby łuszczyn na pędzie głównym i liczby nasion w łuszczynie. Przeprowadzona analiza regresji dowiodła, że plon nasion determinowany był przede wszystkim liczbą łuszczyn na pędzie głównym oraz na pędach bocznych.
Głównym źródłem NOₓ (NO i NO₂) jest działalność człowieka (energetyka, transport), a w mniejszym stopniu procesy naturalne. Tlenek azotu powstaje w wysokich temperaturach, głównie w procesach spalania paliw. W atmosferze ulega on utlenianiu ozonem lub tlenem atmosferycznym do ditlenku azotu, a następnie do azotanów. Badania wykonano w okresie od 10.02. do 31.12.2005 r. wykorzystując stację monitoringu imisji zanieczyszczeń powietrza w Kortowie. Ciągły pomiar stężenia NO i NO₂ wykonywano analizatorem chemiluminescencyjnym MLU 200E (API-Teledyne, Inc. USA; dolny próg wykrywalności 0,4 ppb), a parametrów meteorologicznych zestawem firmy Laboratori di Strumentazione Industriale s.p.a. (Włochy). Największe stężenia NO₂ (rzędu 12 µg·m⁻³) w miesiącach zimowych notowano w przypadku wiatrów wiejących z kierunku lokalizacji niskiej emisji (kilka osiedli z paleniskami domowymi), natomiast w miesiącach letnich (6-7 µg·m⁻³) z centrum Olsztyna i najbliższej ulicy o znacznym ruchu samochodowym. Odmiennie kształtował się poziom NO w zależności od kierunku wiatru. W okresie zimowym nieutleniony jeszcze NO napływał z kierunku pobliskiej arterii komunikacyjnej oraz najbliższego osiedla domów jednorodzinnych. Z kolei latem prawie wyłącznie ze źródeł komunikacyjnych.
Przeprowadzone badania miały na celu ocenę wpływu herbicydów na procesy fotosyntezy i respiracji fitoplanktonu. Eksperyment wykonano w komorze wegetacyjnej. Glony wodne poddano działaniu herbicydów: Azoprim 50 WP (atrazyna), Afalon 450 SC (linuron), Roundup 360 SL (glifosat). Pomiary stężenia tlenu wykonywano po upływie 5 godzin, 1 doby oraz 4, 5, 6, 7 dób od założenia eksperymentu. Stwierdzono, że w warunkach pełnego oświetlenia, w miarę upływu czasu, stężenie tlenu w hodowli glonów wodnych traktowanych herbicydami Azoprim 50 WP i Afalon 450 SC malało, natomiast wzrastało pod wpływem preparatu Roundup 360 SL po upływie czwartej doby doświadczenia. Przy braku dostępu światła, w czasie trwania eksperymentu, stężenie tlenu w hodowli glonów traktowanych herbicydami kształtowało się na poziomie wyników kontrolnych. Spośród badanych herbicydów, jedynie Roundup 360 SL wpływał korzystnie na produkcję fitoplanktonu brutto, natomiast Azoprim 50 WP i Afalon 450 SC hamowały ten proces.
W doświadczeniu symulowano epizody wysokich stężeń SO₂ w komorze klimatyzacyjnej. Fumigacji dwutlenkiem siarki poddano: plechy porostów Hypogymnia physodes i Parmelia sulcata oraz organy asymilacyjne (igły) sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) i świerka pospolitego (Picea abies (L.) H. Karst.). Dodatkowo, dla porównania, igły sosny i świerka traktowano roztworami wodoro-siarczanu(IV) sodu NaHSO₃ i siarczanu(IV) sodu Na₂SO₃ na płytkach Petriego. Przeprowadzone badania wykazały wyższą wrażliwość obu gatunków porostów na SO₂ w porównaniu z organami asymilacyjnymi sosny i świerka. Fotobionty porostów reagowały na najwyższe stężenia SO₂ silną degradacją chlorofilu a + b (45,0-85,2%), a objawem zewnętrznym tej reakcji było bielenie plech. Igły sosny i świerka podobnie reagowały zarówno na gazowy SO₂, jak i na roztwory NaHSO₃, natomiast roztwory Na₂SO₃ powodowały znacznie słabsze uszkodzenia. Można zatem uogólnić, że zawartość chlorofilu oraz stopień jego feofitynizacji okazały się przydatnym wskaźnikiem reakcji roślin na związki siarki czterowartościowej.
Being a component of atmospheric air, carbon dioxide is widely distributed in nature and constantly exchanged between the atmosphere and ecosystems. It also serves as an indicator of the rate of processes taking place in the soil environment and reflects the rate of organic matter decomposition during industrial waste management and degraded land reclamation. Human activity may increase CO₂ emission to the atmosphere, thus contributing to its higher concentration in atmospheric air. CO₂ content of soil air is modified by a variety of factors, including temperature, humidity, porosity, root respiration, etc. CO₂ emitted to the atmosphere is the product of numerous chemical processes, primarily organic matter decomposition under aerobic and anaerobic conditions, and urea decomposition. This paper presents experimental results concerning CO₂ emission from light soil deposit in the form of overburden, before and after fertilization with sewage sludge. CO₂ emission was determined in a controlled environment chamber at a temperature of 10, 20 and 30°C and a constant water capacity of 60%. It was found that both higher temperatures and the addition of sludge increased CO₂ emission to the atmosphere. The observed relationships were confirmed by an analysis of variance, and correlations between the tested variables and CO₂ emission were determined.
W badaniach określano emisję CO₂ z utworów glebowych składających się z nadkładu kopalnianego z kopalni żwiru lub nieużytku rolniczego z dodatkiem osadu ściekowego i nawożenia NPK. Procesy rozkładu substancji organicznej w utworach glebowych wpływały na ilość wydzielanego C02. Analiza wariancji wykazała, że emisja CO₂ była istotna i w największym stopniu uzależniona od utworu glebowego. Wpływ zaś nawożenia NPK uwidaczniał się głównie w interakcjach z utworem glebowym. Średnio z badań, wydzielanie CO₂ ocenione testem Duncana, przed rozpoczęciem wegetacji nie wykazywało istotnych różnic pomiędzy obiektami z nawożeniem i bez nawożenia. Po I pokosie natomiast zróżnicowania były istotne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.