Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 50

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Po rozszerzeniu Unii Europejskiej (UE) w 2004 roku oraz w latach następnych 13 nowo przyjętych państw, w tym Polska (UE-13), zostało objętych wspólną polityką rolną (WPR). Wprowadzone reformy przyczyniły się do poprawy struktury agrarnej oraz spadku nakładów pracy w rolnictwie. W rezultacie państwa z grupy UE-13 cechowała wyższa dynamika wzrostu dochodów rolniczych niż państwa o dłuższym stażu członkostwa w UE (UE-15). Celem artykułu jest ocena, czy okres po akcesji cechował proces konwergencji realnych (w cenach z 2010 roku) dochodów rolniczych w przeliczeniu na jednostkę nakładów pracy, wyrażoną w AWU, czy odwrotnie – następowała dywergencja między państwami członkowskimi UE, zwłaszcza między grupami państw UE-13 i UE-15. W tym celu zastosowano metodę analizy porównawczej z wykorzystaniem stosowanych w statystyce miar zróżnicowania rozkładu. Podstawową bazą danych wykorzystywaną w badaniu są Rachunki Ekonomiczne dla Rolnictwa (RER, Eurostat). Badanie obejmuje lata 2004-2016.
4
100%
Przedstawiono zmiany funkcji gospodarstw indywidualnych. Jako podstawę klasyfikacji funkcji przyjęto główne źródło dochodów. W latach 2002-2007 w strukturze gospodarstw według ich funkcji wzrósł udział gospodarstw o funkcji rolniczej, mieszanej i samozaopatrzeniowej, a zmniejszył się udział gospodarstw o funkcji socjalnej. Występuje zróżnicowanie regionalne funkcji gospodarstw rolnych.
Przedstawiono miejsce problematyki aktywizacji obszarów wiejskich w dokumencie Strategia Rozwoju Województwa Mazowieckiego. Wskazano znaczenie realizacji celów strategicznych dla aktywzacji obszarów wiejskich.
W sektorze rolno-żywnościowym, w warunkach gospodarki rynkowej, decydująca rola przypada coraz częściej konsumentom, a nie producentom. Pełne zaopatrzenie rynku, zwłaszcza żywnościowego spowodowało potrzebę "zabiegania o konsumenta", a przez to zainteresowanie jego potrzebami. Toteż poznanie roli jaką spełnia żywność, poza rolą odżywczą, oraz wzorów odżywiania jest ważną wskazówką dla jej producentów, gdyż istnieje ścisłe powiązanie stylów życia konsumentów z ich zachowywaniem się podczas zakupów. W rolnictwie postępuje od lat zjawisko rozwierania się nożyc cenowych między ceną zbytu surowców a kosztem produktu finalnego na niekorzyść rolnika. Rynkowe mechanizmy kształtowania cen preferują końcowe stadia wytwarzania produktu finalnego. W interesie rolników jest więc zabiegać o to, aby osiągnąć jak największe korzyści z przygotowania surowców do sprzedaży, także w formie przetworzonej, w celu przejęcia zysków pobieranych przez pośredników. Istnieje wiele form bezpośredniej dystrybucji produktów z własnego gospodarstwa z pominięciem handlu detalicznego. Są to m.in.: sprzedaż targowiskowa, sprzedaż na poboczu drogi, sklep lub stragan przy gospodarstwie. Praktykowaną na szeroką skalę w krajach unijnych, doskonałą formą sprzedaży płodów rolnych, są usługi agroturystyczne, gdyż żywność z własnego gospodarstwa jest wykorzystywana przy prowadzeniu stołówki lub baru dla turystów. Inną sprawdzoną formą dystrybucji produkcji rolnej jest jej sprzedaż w oparciu o grupy producenckie. Skala produkcji drobnych producentów jest zbyt mała, a ponadto są oni zbyt słabi finansowo aby mogli prowadzić marketing we własnym zakresie i dostosowywać podaż swoich produktów do zmian popytu i wymagań konsumenta. Natomiast wspólna oferta staje się bardziej atrakcyjna i może sprostać konkurencji.
Polityka unijna w sektorze cukru wymusza zmiany strukturalne gospodarstw rolnych zajmujących się uprawą buraków cukrowych oraz zachowania plantatorów. Gospodarstwa te, aby stać się opłacalnymi i nowoczesnymi muszą dokonywać przemian na wielu płaszczyznach. Powstaje nowy model gospodarstwa rolniczego z uprawą buraków cukrowych.
Cala powierzchnia uprawy buraka cukrowego w Polsce stanowi zaplecze surowcowe dla 5 koncernów cukrowniczych, z których największym producentem cukru jest Krajowa Spółka Cukrowa (KSC) S.A., KSC posiada największe zaplecze surowcowe oraz jest odbiorcą surowca od największej liczby plantatorów w kraju. Cukrownie zlokalizowane na terenie Polski są jedynym odbiorcą buraka cukrowego uprawianego w kraju. Cechuje je jednak zróżnicowanie parametrów produkcyjnych i zaplecza surowcowego w zależności od przynależności do koncernu. Poszczególne spółki cukrowe w różnym tempie i zakresie przeprowadzały restrukturyzację i modernizację własnych baz surowcowych i przetwórstwa W opracowaniu wskazano na zmiany, jakie nastąpiły w gospodarstwach z uprawą buraków cukrowych pod wpływem zmian w przemyśle cukrowniczym. W Polsce nastąpiła koncentracja produkcji cukru. Wiele nierentownych cukrowni zostało zamkniętych, a czynne poprawiły swoje wyniki produkcyjne. W efekcie nastąpiła koncentracja uprawy buraków cukrowych. Zmniejszyła się ogólna liczba plantatorów, ale w przeliczeniu na 1 cukrownię wzrosła. Zmniejszyła się także ogólna powierzchnia uprawy buraków cukrowych, ale w przeliczeniu na 1 plantatora wzrosła. Nastąpił postęp technologiczny i usprawnienie w uprawie, zbiorach i transporcie surowca do cukrowni. Wzrosły plony buraków, poprawiła się ich jakość. Nastąpiły pozytywne zmiany w mechanizacji prac polowych, zwiększyła się liczba gospodarstw z uprawą buraków cukrowych wyposażonych w kombajny buraczane.
Konkurencyjność rolnictwa i obszarów wiejskich jest wypadkową wielu czynników. W województwie mazowieckim są duże możliwości poprawy konkurencyjności rolnictwa i obszarów wiejskich. Podstawowe z nich to prawidłowe wykorzystanie istniejącego potencjału produkcyjnego, przemiany strukturalne, wzrost poziomu kapitału ludzkiego, wytyczenie realnych priorytetów rozwoju i celów strategicznych oraz ich realizacja.
Okres integracji Polski z Unią Europejską cechuje wzrost dochodów gospodarstw domowych rolników, ale także ich zróżnicowanie. Dochód rozporządzalny gospodarstw domowych rolników ogółem w grupie obszarowej 20 ha i więcej jest wyższy około 2,0 razy niż w grupie 1-5 ha, a dochód z gospodarstwa rolnego analogicznie około 2,7 razy. Natomiast w gospodarstwach małych dochody pozarolnicze są wyższe niż w dużych. Jedną z przyczyn są dopłaty obszarowe przyznawane do każdego hektara gruntów utrzymanych w dobrej kulturze. Z dopłat najmniej skorzystały gospodarstwa o małym obszarze. Gospodarstwa małe uzupełniają niskie dochody z rolnictwa dochodami z pracy pozarolniczej. Integracja z UE wzmocniła wpływ obszaru gospodarstwa na sytuację dochodową rodzin rolniczych oraz miała pozytywny wpływ na rozwój różnych form zarobkowania poza rolnictwem. Podstawowe znaczenie dla poprawy sytuacji ekonomicznej i społecznej rodzin rolniczych ma rozwój sektora małych i średnich przedsiębiorstw, spółdzielczości oraz grup producentów. Pozytywne efekty może mieć także wdrażanie programów odnowy wsi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.