Badania przeprowadzono w latach 2004 i 2005 w Pracowni Doświadczalnictwa Polowego w Winnej Górze, należącej do Instytutu Ochrony Roślin. Zboża uprawiane były w dwugatunkowych mieszankach (50% + 50%) oraz w siewach czystych. Analizę zachwaszczenia przeprowadzono dwukrotnie w ciągu okresu wegetacji - dwa i trzy miesiące po siewie zbóż. Ocenę nasilenia występowania szkodników, do których zaliczały się skrzypionki (Oulema spp.) i wciornastki (Thysanoptera), wykonywano jednokrotnie w sezonie wegetacyjnym. Najbardziej konkurencyjną w stosunku do chwastów okazała się mieszanka jęczmienia jarego z owsem - podczas pierwszej obserwacji zanotowano spadek zarówno liczby chwastów, jak i ich świeżej masy, w drugiej obserwacji natomiast świeżej masy w stosunku do siewu czystego samego owsa. Wzrost świeżej masy chwastów w drugiej obserwacji nie miał wpływu na wysokość plonów wymienionej mieszanki, które były wyższe od plonów pozostałych mieszanek i średnich plonów z siewów czystych. Redukcja liczebności skrzypionek wystąpiła w mieszankach pszenicy jarej z jęczmieniem jarym i pszenicy jarej z owsem. Pszenica jara była również najsłabiej zaatakowanym przez skrzypionki zbożem w siewie czystym. W mieszance jęczmienia jarego z owsem nie odnotowano wystąpienia redukcji liczebności skrzypionek w stosunku do siewów czystych. Nie zanotowano redukcji średniej liczby wciornastków w badanych mieszankach. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.